Προς Γραφείο τύπου Ν.Ε ΣΥ.ΡΙΖ.Α Πιερίας
Με ειλικρίνεια από ένα νέο άτομο, κάτοικο Κατερίνης.
Διάβασα με προσοχή το άρθρο σας και το τελικό αποτέλεσμα ήταν να μου βγει αυθόρμητα ένα γέλιο. Επειδή είμαι βέβαιη πως δεν έχετε ούτε έναν γνωστό σας στην χθεσινή διαδήλωση (θα τους βολέψατε όλους άλλωστε) να σας ενημερώσω εγώ που πήγα. Αρχικά είμαι εκτός κομμάτων, δεν πολιτικοποιούμαι και απαντάω μόνο γιατί ήμουν μπροστά.
Όπως...
και στην Αθήνα, έτσι και εχθές, ήταν άνθρωποι μαζεμένοι από όλες τις ηλικίες. Πατεράδες να έχουν στους ώμους τους τα παιδιά τους, έφηβοι με τις σημαίες και με τις δυνατές φωνές να δίνουν παλμό στα συνθήματα. Άνθρωποι εργαζόμενοι με την ελπίδα ακόμα ότι η Ελλάδα μας δε θα ξεπουληθεί. Ηλικιωμένοι που ακόμα το λέει η καρδιά τους και μπορεί όχι τα πόδια τους, αλλά ήταν εκεί. Και αυτό γιατί;
Γιατί για να σας ενημερώσω, εγώ στο σχολείο είχα μάθημα Ιστορίας. Εσείς είχατε;
Όταν ο Έλληνας (προσοχή στον όρο Έλληνα, δεν είμαστε όλοι) μετά από τόσες πληγές που έχει δεχτεί χάνει και την ταυτότητα του, θέλετε να μην διαμαρτυρηθεί; Να μείνει ατάραχος, πρόβατο (και με συγχωρείτε για την έκφραση) να λέει από το σπίτι του μόνο Μακεδονία ξακουστή; Όταν του κλείνουν το δρόμο, ο Έλληνας έχει αποδείξει ότι βρίσκει τρόπο και τον ανοίγει. Με κάθε κόστος.
Αν νοιάζεστε για τα παιδιά αυτής της χώρας, κάντε κάτι τίμιο και παραιτηθείτε. Μείνετε σπίτι σας, στον καναπέ σας και ακόμα καλύτερα αν μπορείτε φύγετε. Μην κοροϊδεύετε άλλο τον κόσμο. Ότι φάγατε, φάγατε.
Δεν το λέω σαν απειλή, αλλά αν ξέρετε κάτι από ιστορία, κάτι τόσο μικρό είναι να μην εξαγριώσεις ΠΟΤΕ τον Έλληνα. Μην το φτάσεις στα όρια του. Χάθηκες…
Από μια Μακεδόνισσα Ελληνίδα
Με ειλικρίνεια από ένα νέο άτομο, κάτοικο Κατερίνης.
Διάβασα με προσοχή το άρθρο σας και το τελικό αποτέλεσμα ήταν να μου βγει αυθόρμητα ένα γέλιο. Επειδή είμαι βέβαιη πως δεν έχετε ούτε έναν γνωστό σας στην χθεσινή διαδήλωση (θα τους βολέψατε όλους άλλωστε) να σας ενημερώσω εγώ που πήγα. Αρχικά είμαι εκτός κομμάτων, δεν πολιτικοποιούμαι και απαντάω μόνο γιατί ήμουν μπροστά.
Όπως...
και στην Αθήνα, έτσι και εχθές, ήταν άνθρωποι μαζεμένοι από όλες τις ηλικίες. Πατεράδες να έχουν στους ώμους τους τα παιδιά τους, έφηβοι με τις σημαίες και με τις δυνατές φωνές να δίνουν παλμό στα συνθήματα. Άνθρωποι εργαζόμενοι με την ελπίδα ακόμα ότι η Ελλάδα μας δε θα ξεπουληθεί. Ηλικιωμένοι που ακόμα το λέει η καρδιά τους και μπορεί όχι τα πόδια τους, αλλά ήταν εκεί. Και αυτό γιατί;
Γιατί για να σας ενημερώσω, εγώ στο σχολείο είχα μάθημα Ιστορίας. Εσείς είχατε;
Όταν ο Έλληνας (προσοχή στον όρο Έλληνα, δεν είμαστε όλοι) μετά από τόσες πληγές που έχει δεχτεί χάνει και την ταυτότητα του, θέλετε να μην διαμαρτυρηθεί; Να μείνει ατάραχος, πρόβατο (και με συγχωρείτε για την έκφραση) να λέει από το σπίτι του μόνο Μακεδονία ξακουστή; Όταν του κλείνουν το δρόμο, ο Έλληνας έχει αποδείξει ότι βρίσκει τρόπο και τον ανοίγει. Με κάθε κόστος.
Αν νοιάζεστε για τα παιδιά αυτής της χώρας, κάντε κάτι τίμιο και παραιτηθείτε. Μείνετε σπίτι σας, στον καναπέ σας και ακόμα καλύτερα αν μπορείτε φύγετε. Μην κοροϊδεύετε άλλο τον κόσμο. Ότι φάγατε, φάγατε.
Δεν το λέω σαν απειλή, αλλά αν ξέρετε κάτι από ιστορία, κάτι τόσο μικρό είναι να μην εξαγριώσεις ΠΟΤΕ τον Έλληνα. Μην το φτάσεις στα όρια του. Χάθηκες…
Από μια Μακεδόνισσα Ελληνίδα
