Βαγγέλης Περρής
Η Αφροδίτη Μάνου δεν είναι καινούργια στα πολιτικά πράγματα. Βρέθηκε σε πορείες, διαδηλώσεις, συναυλίες. Από καλλιτεχνικής απόψεως ήταν δίπλα στον Μάλαμα, τη Βιτάλη, τον Μικρούτσικο, τη Ραλλία Χρηστίδου.
Από πολιτικής, βρισκόταν...
Από πολιτικής, βρισκόταν...
στο πλευρό του Αλέξη Τσίπρα, του Βαξεβάνη, δημοσιογράφων της «Εφημερίδας των Συντακτών» και άλλων αντιμνημονιακών αγωνιστών που καλούσαν τον λαό να ψηφίσει υπερήφανα «ΟΧΙ», ώστε να αντισταθεί στα σχέδια των Αμερικανών, των ντόπιων πετρελαιάδων, των τραπεζιτών που δίνουν θαλασσοδάνεια σε ανύπαρκτα έντυπα, των εργολάβων των εθνικών οδών, του μεθύστακα Γιούνκερ, της φασιστικής Μέρκελ και του ανάπηρου Σόιμπλε.
Η αναπηρία του τελευταίου αποτέλεσε αντικείμενο προβληματισμού μεταξύ της αριστερής διανόησης και είχαν διατυπωθεί ανθρωπιστικές θέσεις, όπως αυτή του Λάκη Λαζόπουλου. Από την τηλεοπτική σκηνή του «Αλ Τσαντίρι» εκτίμησε ότι «όταν ένας άνθρωπος είναι καθηλωμένος σε καρέκλα, σιγά-σιγά το μυαλό του καθηλώνεται σε μία ιδέα. Αυτό το θεωρώ παράνοια».
Από κοντά και η Αφροδίτη Μάνου. «Ο Σόιμπλε είναι παράφρων, σαδιστής, που έγινε παραπληγικός για αυτές του τις ιδιότητες από κάποιον που θες να τον πεις τρομοκράτη, πράκτορα, ηλίθιο ή θες να το πεις ήρωα. Πολιτικά κίνητρα είχε», έγραψε στο facebook, το οποίο αμέσως κατέβασε την ανάρτησή της.
Εκεί που η καλλιτέχνις ανέβηκε, ήταν στη συνείδηση των δημοσιογράφων του ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίοι, γελώντας κάτω από τα μουστάκια τους, έγραψαν αποθεωτικά άρθρα, ανήρτησαν ύμνους στα social media και έδωσαν άφθονο χώρο, ώστε να συμπληρωθεί το κοινό πόνημα για τη σχέση αναπηρίας και πολιτικών θέσεων.
Στη συνέχεια πώς το φέραν η μοίρα και τα χρόνια και γύρισε καπάκι τη ζωή... Η κυβέρνηση του «ΟΧΙ» τα βρήκε με τους Αμερικανούς, τους ντόπιους πετρελαιάδες, τους τραπεζίτες που έδιναν δάνεια σε ανύπαρκτα έντυπα, τους εργολάβους εθνικών οδών, τον μεθύστακα Γιούνκερ, τη φασίστρια Μέρκελ και τον Σόιμπλε.
Η Αφροδίτη Μάνου πήρε θέση εναντίον της Συμφωνίας των Πρεσπών και το είπε δημοσίως, με το δικό της πάλι τρόπο, που ευτυχώς αυτή τη φορά δεν περιελάμβανε αρρώστιες και παραϊατρικές εκτιμήσεις. Τον ρόλο ανέλαβαν οι πρώην σύντροφοί της που, παλιά τους τέχνη κόσκινο, την έδεσαν στο κρεβάτι της κλινικής και έβγαλαν τα σοφά συμπεράσματά τους.
Η Μάνου ήταν πια εσωτερικός εχθρός, δηλαδή ευρισκόμεθα προ ενός ασθενούς που πρέπει να τοποθετήσωμεν επί του χειρουργείου διότι παραληρεί. Η εξέταση έλαβε χώρα στην «Εφημερίδα των Συντακτών». Ο δημοσιογράφος-αναλυτής Δημήτρης Κανελλόπουλος, που στην αντιστασιακή νιότη του υπερασπιζόταν τον Χατζιδάκι από τις επιθέσεις της «Αυριανής» αλλά αιφνιδίως τώρα που περνά τη συστημική του ωριμότητα υιοθετεί πλήρως την τακτική του αυριανισμού, υπογράφει αναπάντεχο άρθρο υπό τον τίτλο «Μας βγήκε μακεδονομάχος η Αφροδίτη Μάνου».
Ακολουθώντας ένα προς ένα τα βήματα της σχολής που εξυπηρετεί, καταγράφει τα ανησυχητικά συμπτώματα: «εθνικιστικό συλλαλητήριο». «Το καρναβάλι μας ήρθε νωρίς»! «Θλιβερό όλο αυτό για τη γνωστή τραγουδοποιό και το εθνικιστικό κρεσέντο της». «Πάμε στοίχημα πότε θα δούμε συνέντευξη της Αφροδίτης Μάνου στα Νέα ή τον Φιλελεύθερο ή το Πρώτο Θέμα;»
Ακολουθεί επαναστατικό ιατρικό συμβούλιο, δηλαδή περνά ο λόγος στον λαό που, σύμφωνα με τις αρχές του αυριανισμού, μπορεί να ερμηνεύσει τα καμώματα των αντιφρονούντων.
«Φταίει το γήρας, που ου γαρ μόνον έρχεται», σχολιάζει την πρώτη αριστερή ανάρτηση που συνοδεύει το αντιστασιακό άρθρο. Το σύνθημα έχει δοθεί. Έπονται ριπές ανάλογων γνωματεύσεων. «Κάτι δεν πάει καλά με αυτή». «Έχει λαλήσει». «Έχει χαζέψει». «Τα ’παιξε η κυρία». Λείπει μόνο το απαραίτητο παραπεμπτικό από τον ψυχίατρο βάρδιας. «Η γεροντική άνοια είναι προνόμιο μερικών πρώην αριστερών καλλιτεχνών».
Αρρώστια...
ΥΓ: Όποιος υποστηρίξει ότι η άνοια είναι αρρώστια και δεν μπορεί να αποτελεί πολιτικό επιχείρημα, αυτομάτως θα στοχοποιηθεί από τους επαγγελματίες του συστήματος που δεν το ’χουν δύσκολο να δημιουργήσουν Κέντρα Ψυχικής Αποκατάστασης Αντιφρονούντων ή έστω να χειροκροτήσουν μία σχετική ΜΚΟ και μετά να περάσουν απ’ το ταμείο.
*Ο Βαγγέλης Περρής είναι δημοσιογράφος
