Σάββας 0φείδης
Η γιορτή της δημοκρατίας, όπου συμμετείχαν αυθορμήτως εκατοντάδες χιλιάδες Ελλήνων από κάθε γωνιά της πατρίδας, έστειλε ένα μήνυμα εθνικής αξιοπρέπειας.
Η τοξική δημόσια συζήτηση περί φασισμού, εθνικισμού και ακρότητας, όλων όσων συμμετέχουν σε λαογεννείς και απατρονάριστες συνάξεις πρέπει να απαντηθεί με ψυχρά λογικά επιχειρήματα.
Η απάντηση απέναντι στη πρόκληση της κοινής λογικής είναι...
η επεξήγηση και ο εξορθολογισμός των εννοιών του φασισμού και της δημοκρατίας.
Με απλά λόγια, φασισμός είναι όταν μία οικτρή μειοψηφική άποψη προσπαθεί να επιβληθεί με αντιθεσμικά εργαλεία, δηλαδή με δεκανίκια ορισμένους ιδιοτελείς πρόθυμους γυρολόγους της πολιτικής σε ζήτημα μείζονος εθνικής σημασίας.
Φασισμός είναι όταν μία κυβέρνηση επιχειρεί να δεσμεύσει τη χώρα με αποφάσεις για το ζωτικό ζήτημα του Σκοπιανού αλυτρωτισμού υιοθετώντας ως λύση το σύμφωνο των Πρεσπών, στερούμενη της λαϊκής νομιμοποίησης, απόδειξη η κρυφή ατζέντα προεκλογικά περί του Σκοπιανού.
Φασισμός είναι η ταμπελοποίηση των Ελλήνων πολιτών, ως ακραία στοιχεία λόγω της διαφορετικής τους άποψης.
Φασισμός είναι όταν προσπαθεί η κυβέρνηση με προμελετημένες προβοκάτσιες να διαλύσει μία ειρηνική συγκέντρωση με αλόγιστη ρίψη ληγμένων χημικών.
Φασισμός εν' τέλει είναι η βίαιη και δογματικά επιβληθείσα παραχάραξη της ιστορίας ενός έθνους.
Από την άλλη Δημοκρατία είναι η ειρηνική εκδήλωση, μέσω συγκεντρώσεων, της λαϊκής βούλησης.
Δημοκρατία είναι η επικράτηση της άποψης των πολλών.
Δημοκρατία είναι το δημοψήφισμα.
Δημοκρατία είναι η αρμονία μεταξύ λαϊκής βούλησης και κυβερνητικής πολιτικής, (πλειοψηφικά πάντα).
Κοντολογίς, μία κυβερνητική πλειοψηφία ενός τερατογεννούς πολιτικά μωσαϊκού, όπου επιμένει σε απόλυτη δυσαρμονία με την βούληση του λαού να προωθεί μία εθνικά επιζήμια συμφωνία, δεν μπορεί να παριστάνει τον κήνσορα της δημοκρατίας και του εθνικού συμφέροντος.
Τέλος, ένα σχόλιο για τους φόβους περί εθνικού διχασμού. Οφείλουμε να παρατηρήσουμε πως η κύηση διχαστικού κλίματος προϋποθέτει πάντα δύο διαμετρικά αντίθετες απόψεις. Στη περίπτωση του Σκοπιανού ζητήματος δεν υπάρχει παρά μόνο μία εδραιωμένη και απόλυτα πλειοψηφική άποψη στους κόλπους του ελληνικού λαού, περί μη παραχώρησης της ιστορίας της Μακεδονίας, απέναντι σε μια πλασματική κοινοβουλευτική πλειοψηφία, η οποία εδράζεται σε πρωτοφανή αντιθεσμική κοινοβουλευτική κοπτοραπτική. Επομένως δεν ελλοχεύει κανένας κίνδυνος εθνικής διαίρεσης και διχασμου, διότι αυτό είναι σαν το ταγκό, πάντα χρειάζονται δύο.
Υ/Γ. Σημειωτέον οι Έλληνες πολίτες δεν λησμονούν και δε πρέπει να το κάνουν όλους τους επί σειρά ετών χειρισμούς στο συγκεκριμένο εθνικό ζήτημα και δεν παραχωρούν συγχωροχάρτι σε καμία πολιτική πλευρά.
Σάββας 0φείδης
Με απλά λόγια, φασισμός είναι όταν μία οικτρή μειοψηφική άποψη προσπαθεί να επιβληθεί με αντιθεσμικά εργαλεία, δηλαδή με δεκανίκια ορισμένους ιδιοτελείς πρόθυμους γυρολόγους της πολιτικής σε ζήτημα μείζονος εθνικής σημασίας.
Φασισμός είναι όταν μία κυβέρνηση επιχειρεί να δεσμεύσει τη χώρα με αποφάσεις για το ζωτικό ζήτημα του Σκοπιανού αλυτρωτισμού υιοθετώντας ως λύση το σύμφωνο των Πρεσπών, στερούμενη της λαϊκής νομιμοποίησης, απόδειξη η κρυφή ατζέντα προεκλογικά περί του Σκοπιανού.
Φασισμός είναι η ταμπελοποίηση των Ελλήνων πολιτών, ως ακραία στοιχεία λόγω της διαφορετικής τους άποψης.
Φασισμός είναι όταν προσπαθεί η κυβέρνηση με προμελετημένες προβοκάτσιες να διαλύσει μία ειρηνική συγκέντρωση με αλόγιστη ρίψη ληγμένων χημικών.
Φασισμός εν' τέλει είναι η βίαιη και δογματικά επιβληθείσα παραχάραξη της ιστορίας ενός έθνους.
Από την άλλη Δημοκρατία είναι η ειρηνική εκδήλωση, μέσω συγκεντρώσεων, της λαϊκής βούλησης.
Δημοκρατία είναι η επικράτηση της άποψης των πολλών.
Δημοκρατία είναι το δημοψήφισμα.
Δημοκρατία είναι η αρμονία μεταξύ λαϊκής βούλησης και κυβερνητικής πολιτικής, (πλειοψηφικά πάντα).
Κοντολογίς, μία κυβερνητική πλειοψηφία ενός τερατογεννούς πολιτικά μωσαϊκού, όπου επιμένει σε απόλυτη δυσαρμονία με την βούληση του λαού να προωθεί μία εθνικά επιζήμια συμφωνία, δεν μπορεί να παριστάνει τον κήνσορα της δημοκρατίας και του εθνικού συμφέροντος.
Τέλος, ένα σχόλιο για τους φόβους περί εθνικού διχασμού. Οφείλουμε να παρατηρήσουμε πως η κύηση διχαστικού κλίματος προϋποθέτει πάντα δύο διαμετρικά αντίθετες απόψεις. Στη περίπτωση του Σκοπιανού ζητήματος δεν υπάρχει παρά μόνο μία εδραιωμένη και απόλυτα πλειοψηφική άποψη στους κόλπους του ελληνικού λαού, περί μη παραχώρησης της ιστορίας της Μακεδονίας, απέναντι σε μια πλασματική κοινοβουλευτική πλειοψηφία, η οποία εδράζεται σε πρωτοφανή αντιθεσμική κοινοβουλευτική κοπτοραπτική. Επομένως δεν ελλοχεύει κανένας κίνδυνος εθνικής διαίρεσης και διχασμου, διότι αυτό είναι σαν το ταγκό, πάντα χρειάζονται δύο.
Υ/Γ. Σημειωτέον οι Έλληνες πολίτες δεν λησμονούν και δε πρέπει να το κάνουν όλους τους επί σειρά ετών χειρισμούς στο συγκεκριμένο εθνικό ζήτημα και δεν παραχωρούν συγχωροχάρτι σε καμία πολιτική πλευρά.
Σάββας 0φείδης
