Την ώρα που πάσης φύσεως αφγανοπακιστανολιβανέζοι επενδυτές στρώνουν την πραμάτεια τους κατά μήκος των χιλιομέτρων του παραλιακού μετώπου, όπως και εντός ολόκληρης της Πανεπιστημιουπολης, η κυρία Σουζάνα Ηλιαδου έστρωσε ένα μικρό χαρτόνι σε συνοικιακό δρόμο και πουλούσε πλεκτές χειροποίητες κάλτσες για να μπορέσει να ζήσει.
Το αποτέλεσμα ήταν αυτό που βλέπετε.
Όχι μόνο κλήθηκε η αστυνομία από κάποιους...
Το αποτέλεσμα ήταν αυτό που βλέπετε.
Όχι μόνο κλήθηκε η αστυνομία από κάποιους...
νομοταγείς πολίτες να την συλλάβει, αλλά η αστυνομία ως όργανο της τάξης που φροντίζει να τηρείται η νομιμότητα στην πόλη, την ΣΥΝΕΛΑΒΕ.
Κτήνη πολιτικάντηδες της κακιάς ώρας, αντί να ντρέπεστε που αναγκάζετε 90 χρονών ανθρώπους να πατάνε την αξιοπρέπεια τους προκειμένου να επιβιώσουν, έχετε και το θράσος να τους διαπομπεύετε, να τους ταλαιπωρείτε και να τους τσακίζετε εντελώς.
Ούτε σκύλας γέννα δεν θα μπορούσε να συμπεριφερθεί τόσο πρόστυχα στην ίδια της τη ράτσα.
Αν μπορούσατε να μας στήσετε στον τοίχο και να μας εκτελέστε που έχουμε ακόμα την αποκοτιά να ζούμε στην Ελλάδα, θά το κάνατε.
Ερπετά η Μάνα είναι σύμβολο
Είναι Ιερή.
Δεν την αγγίζουμε
Αυτά είναι τα τιμημένα γηρατειά που πουλούσατε κάποτε φύκια για μεταξωτές κορδέλες.
Διώξατε τα περήφανα νειατα που μπορούσαν να παράγουν για να συντηρούν και τα γηρατειά κι αντί γονυπετεις να ζητάτε συγγνώμη τολμάτε και τα διωκετε.
Οι κατάρες της Εκαβης μπροστά σ'αυτές που σας ρίχνουν κάθε μέρα οι Έλληνες, είναι παραμυθάκι.
Και η κατάρα του αδικημένου είναι δίκαιη τιμωρία.
της Μαρίας Μπαϊραχτάρη από το χρονολόγιό της
