Ο καλύτερος φίλος του 12χρονου Ξου Μπινγκγιανγκ είναι ο επίσης 12χρονος Ζχανγκ Ζε. Τα δυο παιδιά είναι αχώριστα. Μεγάλωσαν στην ίδια γειτονιά, πηγαίνουν στο ίδιο σχολείο, στην ίδια τάξη και κάθονται στο ίδιο θρανίο. Ο ...
μικρούλης Ζχανγκ έχει από όταν γεννήθηκε αναπηρία και δεν μπορεί να περπατήσει.
Ο φίλος του όμως δεν τον αφήνει έτσι. Όπου πηγαίνει τον παίρνει μαζί του, στην πλάτη του. Ακόμη και στο σχολείο, με ήλιο με ζέστη με κρύο με χιόνια και βροχές ο Ξου θα πάρει στην πλάτη του τον Ζχανγκ και θα τον πάει στο σχολείο.
Η αγάπη και η παιδική φιλία είναι ένας δεσμός που είναι αδύνατον να κοπεί.
«Είμαι ψηλότερος και δυνατότερος δεν μπορώ να αφήσω τον φίλο μου έτσι. Είμαι το μπαστούνι του. Ζυγίζω 40 κιλά και ο φίλος μου μόλις 25» λέει γελώντας τρυφερά ο Ξου.
«Είναι ο καλύτερος μου φίλος. Κάθε μέρα με πηγαίνει σχολείο μετά διαβάζουμε μαζί και παίζουμε. Τον ευχαριστώ πολύ για όλα και κυρίως που με φροντίζει» ανταπαντά ο Ζχανγκ.
Ο 12χρονος Ζχανγκ πάσχει από μια σπάνια πάθηση τη μυασθένεια Γκράβις και σταδιακά χάνει τον έλεγχο των μυών του σώματος του.
Τα δυο παιδιά ζουν στην πόλη Μεισάν στην επαρχία Σιτσουάν.
Ο φίλος του όμως δεν τον αφήνει έτσι. Όπου πηγαίνει τον παίρνει μαζί του, στην πλάτη του. Ακόμη και στο σχολείο, με ήλιο με ζέστη με κρύο με χιόνια και βροχές ο Ξου θα πάρει στην πλάτη του τον Ζχανγκ και θα τον πάει στο σχολείο.
Η αγάπη και η παιδική φιλία είναι ένας δεσμός που είναι αδύνατον να κοπεί.
«Είμαι ψηλότερος και δυνατότερος δεν μπορώ να αφήσω τον φίλο μου έτσι. Είμαι το μπαστούνι του. Ζυγίζω 40 κιλά και ο φίλος μου μόλις 25» λέει γελώντας τρυφερά ο Ξου.
«Είναι ο καλύτερος μου φίλος. Κάθε μέρα με πηγαίνει σχολείο μετά διαβάζουμε μαζί και παίζουμε. Τον ευχαριστώ πολύ για όλα και κυρίως που με φροντίζει» ανταπαντά ο Ζχανγκ.
Ο 12χρονος Ζχανγκ πάσχει από μια σπάνια πάθηση τη μυασθένεια Γκράβις και σταδιακά χάνει τον έλεγχο των μυών του σώματος του.
Τα δυο παιδιά ζουν στην πόλη Μεισάν στην επαρχία Σιτσουάν.
