ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ: Ζωντανό παραμένει αιώνες τώρα ένα έθιμο της Μ. Παρασκευής που τηρείται ευλαβικά οπουδήποτε υπάρχουν Έλληνες, εκείνο του...
να περνάμε κάτω από τον Επιτάφιο.
Οι γιαγιάδες μάς έλεγαν πως εκείνος που θα περάσει από κάτω θα είναι υγιής όλη τη χρονιά, ενώ οι άρρωστοι θα θεραπευτούν.
Όσοι μάλιστα καταφέρουν να πάρουν και λίγα πέταλα από τα λουλούδια που στολίζουν τον Επιτάφιο θα έχουν αποκτήσει φυλακτό από κάθε κακό.
Σε κάποιες περιοχές της χώρας λένε πως εάν περάσει κανείς μία φορά κάτω από τον Επιτάφιο «είναι για το καλό», ενώ εάν «ένα ζωηρό παιδί περάσει τρεις φορές θα φρονιμέψει».
Πρόκειται για μια συνήθεια που δείχνει σεβασμό αναφέρει ο πάτερ Θεολόγος. Με αυτό τον τρόπο «Εκφράζω τη βαθύτατη ευλάβειά μου και την πίστη μου στον θυσιασθέντα, παθόντα και ταφέντα Κύριο, και θέτω τον εαυτό μου εν ταπεινώσει κάτω από Αυτόν και κάτω από τη θαυμαστή και θεϊκή επίδραση και ευλογία Του».
Παρόμοια συνήθεια περιγράφεται και στις Πράξεις των Αποστόλων, όπου θαυμαστά σημεία λάμβαναν χώρα, όταν και μόνο η σκιά των Αποστόλων που περνούσε πάνω από ασθενείς, ήταν αρκετή για να τους θεραπεύσει:
«Ο σεβασμός δε και η εκτίμησις του λαού προς αυτούς [τους Αποστόλους] δια την θείαν δύναμιν, που ενεργούσε διά μέσου αυτών, ήτο τόσος, ώστε έβγαζαν τους ασθενείς εις τας πλατείας και τους έβαζαν οι μεν πλούσιοι επάνω εις κλίνας, οι δε πτωχοί εις απέριττα κρεββάτια, ώστε, όταν θα ήρχετο και θα επερνούσε ο Πέτρος, και η σκιά του έστω να πέση επάνω εις κανένα από αυτούς, δια να τον θεραπεύση» (Πράξ. 5,15).
Οι γιαγιάδες μάς έλεγαν πως εκείνος που θα περάσει από κάτω θα είναι υγιής όλη τη χρονιά, ενώ οι άρρωστοι θα θεραπευτούν.
Όσοι μάλιστα καταφέρουν να πάρουν και λίγα πέταλα από τα λουλούδια που στολίζουν τον Επιτάφιο θα έχουν αποκτήσει φυλακτό από κάθε κακό.
Σε κάποιες περιοχές της χώρας λένε πως εάν περάσει κανείς μία φορά κάτω από τον Επιτάφιο «είναι για το καλό», ενώ εάν «ένα ζωηρό παιδί περάσει τρεις φορές θα φρονιμέψει».
Πρόκειται για μια συνήθεια που δείχνει σεβασμό αναφέρει ο πάτερ Θεολόγος. Με αυτό τον τρόπο «Εκφράζω τη βαθύτατη ευλάβειά μου και την πίστη μου στον θυσιασθέντα, παθόντα και ταφέντα Κύριο, και θέτω τον εαυτό μου εν ταπεινώσει κάτω από Αυτόν και κάτω από τη θαυμαστή και θεϊκή επίδραση και ευλογία Του».
Παρόμοια συνήθεια περιγράφεται και στις Πράξεις των Αποστόλων, όπου θαυμαστά σημεία λάμβαναν χώρα, όταν και μόνο η σκιά των Αποστόλων που περνούσε πάνω από ασθενείς, ήταν αρκετή για να τους θεραπεύσει:
«Ο σεβασμός δε και η εκτίμησις του λαού προς αυτούς [τους Αποστόλους] δια την θείαν δύναμιν, που ενεργούσε διά μέσου αυτών, ήτο τόσος, ώστε έβγαζαν τους ασθενείς εις τας πλατείας και τους έβαζαν οι μεν πλούσιοι επάνω εις κλίνας, οι δε πτωχοί εις απέριττα κρεββάτια, ώστε, όταν θα ήρχετο και θα επερνούσε ο Πέτρος, και η σκιά του έστω να πέση επάνω εις κανένα από αυτούς, δια να τον θεραπεύση» (Πράξ. 5,15).
