Tου δημοσιογράφου Νίκου Κολίτση
Καθηγητής Μουσικής σε Σχολείο της Δυτικής Αττικής, υπογράφει το τραγούδι της χρονιάς που πέρασε (2018) -σε μια μουσική αποκλειστική ανακάλυψη, για την οποία είμαστε υπερήφανοι που την αναδεικνύουμε και την ανασύρουμε στο φως-, την...
Καθηγητής Μουσικής σε Σχολείο της Δυτικής Αττικής, υπογράφει το τραγούδι της χρονιάς που πέρασε (2018) -σε μια μουσική αποκλειστική ανακάλυψη, για την οποία είμαστε υπερήφανοι που την αναδεικνύουμε και την ανασύρουμε στο φως-, την...
ίδια στιγμή που το αντίστοιχο video clip-ταξιδιάρικη ταινία μικρού μήκους, του ίδιου παρακαλώ, αξίζει δικαιωματικά την ίδια περίοπτη πρωταγωνιστική θέση στις καρδιές μας.
Πιο συγκεκριμένα, ο τραγουδοποιός Ορέστης Ντάντος, με πλούσια δισκογραφία στην πλάτη, «δεν περιμένει πια κάτι», αλλά «είναι ευχαριστημένος και μ’ ένα κομμάτι αγάπη», όπως γράφει και συνθέτει μουσικά στο λατρεμένο «Μικρό κομμάτι αγάπη», από τον δίσκο «Προσάναμμα» του 2018. Ένα τραγούδι για όλες και όλους που ενηλικιώνονται, ωριμάζουν και συμφιλιώνονται με τον εαυτό τους και με τους γύρω τους.
Πιο συγκεκριμένα, ο τραγουδοποιός Ορέστης Ντάντος, με πλούσια δισκογραφία στην πλάτη, «δεν περιμένει πια κάτι», αλλά «είναι ευχαριστημένος και μ’ ένα κομμάτι αγάπη», όπως γράφει και συνθέτει μουσικά στο λατρεμένο «Μικρό κομμάτι αγάπη», από τον δίσκο «Προσάναμμα» του 2018. Ένα τραγούδι για όλες και όλους που ενηλικιώνονται, ωριμάζουν και συμφιλιώνονται με τον εαυτό τους και με τους γύρω τους.
Το video clip που συνοδεύει το εθιστικό τραγούδι ανήκει στον ίδιο, αποδεικνύοντας ότι τα μέσα δεν κάνουν... τον παπά και στο τραγούδι. Αρκεί να υπάρχει δημιουργική σκέψη, αγάπη και φλόγα στην καρδιά και το μυαλό.
Ο Ορέστης Ντάντος έβαλε τα γυαλιά στους «μεγάλους» τραγουδοποιούς της γενιάς του, αλλά αυτό δεν απασχολεί ούτε τον ίδιο ούτε τους μικρούς μαθητές του στο σχολείο που διδάσκει, γιατί... «είναι εντάξει, όταν βρίσκει κανένα μικρό κομμάτι αγάπη...». Δε νομίζετε κι εσείς ότι αρκεί;
Ο Ορέστης Ντάντος έβαλε τα γυαλιά στους «μεγάλους» τραγουδοποιούς της γενιάς του, αλλά αυτό δεν απασχολεί ούτε τον ίδιο ούτε τους μικρούς μαθητές του στο σχολείο που διδάσκει, γιατί... «είναι εντάξει, όταν βρίσκει κανένα μικρό κομμάτι αγάπη...». Δε νομίζετε κι εσείς ότι αρκεί;
