Του Αναστάσιου Ταρενίδη
Ο χαρακτηρισμός της ημέρας των εκλογών ως "η ιερή μέρα της δημοκρατίας" είναι όχι μόνο φαιδρός αλλά και προσβλητικός της νοημοσύνης. Δημοκρατία σημαίνει η ελεύθερη, ανεξάρτητη, ανεπηρέαστη και αμιγώς προσωπική απόφαση του ατόμου να αποφασίζει για το πολιτικό μέλλον στο βαθμό που του αναλογεί δια της ψήφου του. Η...
πιο σοφή ρήση για την δημοκρατία είναι καταγεγραμένη στο σύνταγμα και είναι η εξής: Η ψήφος του καθενός είναι ΑΠΟΡΡΗΤΗ. Με απλά λόγια: Δημοκρατία σημαίνει - δε σου λέω τι ψηφίζω γιατί θα σε επηρεάσω -.
Κι όμως, αυτός ο ίδιος ο πυρήνας του πολιτεύματος παραβιάζεται περισσότερο από οτιδήποτε άλλο από τους ίδιους τους υποψηφίους, τις παρατάξεις και τους οπαδούς που διατυμπανίζουν και θορυβούν για τους συνδυασμούς και τα κόμματά τους.
Στο δια ταύτα, η Δημοκρατία είναι κάτι τελείως διάφορο από τη Διαφήμιση που σκοπεύει με την επανειλημμένη προβολή να χαράξει το υποσυνείδητο του ανθρώπου και να χειραγωγήσει τη σκέψη του. Δεν είναι Δημοκρατία τα καρτελάκια, δεν είναι Δημοκρατία τα προεκλογικά κέντρα, δεν είναι Δημοκρατία οι ομιλίες με φανατισμένους πολυάριθμους όχλους που βλέπει ο απλός πολίτης και επηρεάζουν την ψήφο του. Δεν είναι Δημοκρατία οι «Χορηγούμενες» διαφημίσεις υποψηφίων στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Δεν είναι Δημοκρατία ο προεκλογικός, “αγώνας” και το “θα με στηρίξεις” γιατί οι εκλογές δεν είναι φιλανθρωπική υπόθεση.
Οποιαδήποτε ενέργεια αλλοτριωτική της αντιλήψεως του ατόμου δεν είναι Δημοκρατία. Είναι Φασισμός. Και αυτή είναι η Δημοκρατία μας. Ένας Φασισμός καπελωμένος. Η έμφαση μου είναι κυρίως προς τις δημοτικές εκλογές. Είναι περιττό σε έναν Δήμο όπου οι πολίτες γνωρίζονται καλά μεταξύ τους να υπάρχουν υποψήφιοι. Θα ήταν δικαιότερο υποψήφιοι να είναι όλοι οι πολίτες και ο εκλεγμένος να αναλαμβάνει ή να παραδίδει, αν δεν θέλει την εξουσία στον αμέσως δεύτερο. Με -δια νόμου- απαγόρευση κάθε διαφήμισης και αυτόδιαφήμισης, ώστε να μπορεί ο δημότης να ψηφίζει με κριτήριο την αξιοσύνη και την προσωπική προκοπή του καθενός, όχι με το κοινωνικό και οικονομικό του υπόβαθρο.
Εν κατακλείδι το φαινόμενο, - κατεστημένο της διαφήμισης και της αυτοπροβολής, είναι πλέον τόσο προκλητικό, τόσο χυδαίο, τόσο καταστρεπτικο της ουσίας της δημοκρατίας που αηδιάζει και απομακρύνει κάθε άξιο και μετριοπαθη άνθρωπο από την ενασχόληση με τα κοινά, ώστε να απομένουν οι νάρκισσοι και οι αυτόχριστοι “Μεσσίες”. Αν παραμείνει ανεκτό, είμαστε καταδικασμενοι.
