Του Ανέστη Ι. Κοκκινίδη, Δασκάλου (Μ.Α. Lond.)
Η διαφύλαξη των παραδόσεων αποτελεί ιερή υποχρέωση της νέας γενιάς όπου γης. Και όταν η παράδοση συνοδεύεται από μουσική, χορό και γλέντι, τότε είναι απαραίτητο να αποτελεί σταθερή αξία. Στην Πιερία θα θυμούνται σαφώς ορισμένοι και ορισμένες από τους μεγαλύτερους σε ηλικία τη Γιορτή του Κερασιού, η οποία ξεκίνησε...
τη δεκαετία του ’70 στον Κολινδρό, έφτασε στο απόγειό της κατά το δεύτερο μισό της δεκαετίας του ’70 και σταδιακά ατόνησε (τη δεκαετία του ’80) μέχρι που σταμάτησε να υφίσταται. Κι όμως, αρκετές είναι οι φωνές που ζητούν την αναβίωση της γιορτής, ειδικά σε μία κωμόπολη όπως ο Κολινδρός. Η έλευση του Ιουνίου μάς θύμισε αυτήν τη γιορτή αλλά και η παρουσία μας σε μία εφάμιλλη γιορτή που έγινε εκτός Πιερίας.
Το Σάββατο 8 Ιουνίου συνδιασκεδάσαμε στο Μετόχι Διρφύος. Πρόκειται για ένα ορεινό χωριό της Εύβοιας, κοντά στην Κύμη. Οι φιλόξενοι κάτοικοί του τίμησαν για 31η συναπτή χρονιά το θεσμό που είναι αφιερωμένος σε ένα από τα κύρια προϊόντα της μετοχιάτικης γης. Η γιορτή θερμοθετήθηκε από τον Δάσκαλο κ. Δημήτριο Μαδαρό, με καταγωγή από το Μετόχι. Η επιτυχία της γιορτής καταδεικνύεται από την πολυπληθή παρουσία τόσο στην οργάνωση όσο και στη συμμετοχή στο θεσμό. Σε έναν οικισμό που αριθμεί μερικές δεκάδες οικογένειες, εκατοντάδες ατόμων πλημμυρίζουν κάθε πρώτο Σάββατο του Ιουνίου, ερχόμενα από τη Χαλκίδα, την υπόλοιπη Στερεά Ελλάδα, την Αθήνα, από όλα τα μέρη της Ελλάδας και ακόμα από το εξωτερικό. Είναι κάτι παραπάνω από ένα συναπάντημα, είναι η εκπλήρωση του καθήκοντος προς τις προηγούμενες γενιές: είναι διαφύλαξη της παράδοσης.
Πρώτο Σάββατο του Ιουνίου
Η πρώτη γιορτή κερασιού στο Μετόχι έγινε στις 4 Ιουνίου 1988 (πρώτο Σάββατο του Ιουνίου) και φέτος έγινε το δεύτερο Σάββατο, λόγω της διεξαγωγής του δεύτερου γύρου των αυτοδιοικητικών εκλογών.
Η γιορτή ξεκίνησε στις 9 το βράδυ και κορυφώθηκε λίγες ώρες μετά, με φαγητό , ποτό, γλέντι, χορό και κέφι. Η Τοπική Κοινότητα Μετοχίου και όλο το χωριό συνετέλεσαν τα μέγιστα, με τη όλη εκδήλωση να φιλοξενείται στον αύλειο χώρο του Δημοτικού Σχολείου, με το τρίπτυχο Εκκλησία (ο κεντρικός ναός του χωριού) – Σχολείο – Κοινότητα (το κτήριο της Τοπικής Κοινότητας) να συνεργάζονται, ώστε η κάθε γιορτή να είναι πιο επιτυχημένη από εκείνη της προηγούμενης χρονιάς. Παραδοσιακούς χορούς χόρεψε το Χορευτικό Συγκρότημα του Μετοχίου, με μαθητές και μαθήτριες στην πλειοψηφία του. Το κομμάτι της μουσικής ανέλαβαν οι εκλεκτοί λαϊκοί τραγουδιστές Γιώργος Βελισσάρης και Ελένη Δημολιάνη, με τον μοναδικό Σταύρο Ιωαννίδη στο κλαρίνο.
Η έναρξη έγινε με πυροτεχνήματα, που προσέφεραν ένα φαντασμαγορικό θέαμα στον μετοχιάτικο ουρανό. Το τιμώμενο φρούτο, το κεράσι, ήταν φυσικά παρόν και έγινε λαχειοφόρος αγορά. Η γιορτή συνδιοργανώθηκε από τον Δήμο Κύμης-Αλιβερίου και την Περιφέρεια Στερεάς Ελλάδας. Παρόντες ήταν, μεταξύ άλλων, δημοτικοί και τοπικοί σύμβουλοι, μεταξύ των οποίων η πρώτη γυναίκα τοπική σύμβουλος του χωριού, κ. Αγγελική Σφύρλα, πολιτευτές της Εύβοιας, ο εκπρόσωπος του Δήμου, Αντιδήμαρχος κ. Αλέξανδρος Θεοδώρου, ο εκπρόσωπος του Αντιπεριφερειάρχη Ευβοίας (και νεοεκλεγέντος Περιφερειάρχη) κ. Φάνη Σπανού, κ. Δημήτριος Βουρδάνος.
Από τις συγκινητικές στιγμές της γιορτής ήταν η αφιέρωση ενός τραγουδιού από τον Γιώργο Βελισσάρη στη μνήμη του πρόσφατα αποβιώσαντα Μετοχιάτη Κώστα Σφύρλα, ο οποίος ήταν επιχειρηματίας με μεγάλη κοινωνική προσφορά. Επίσης, την παράσταση «έκλεψε» και ο μικρός γιος του καλλιτέχνη, ο οποίος τραγούδησε στο πλευρό του πατέρα του και καταχειροκροτήθηκε από το κοινό.
Από τις ελάχιστες στην Ελλάδα
Έπειτα από έρευνα, βρέθηκε ότι η πρόσφατη γιορτή που απολαύσαμε (μέχρι τις 8 το πρωί της επομένης) στο Μετόχι ήταν από τις λιγοστές στο είδος της που έχουν απομείνει στην Ελλάδα. Έτσι, αναφέρουμε την γιορτή κερασιού στον Άγιο Λαυρέντιο της Μαγνησίας (είναι το χωριό του γνωστού ηθοποιού Λαυρέντη Διανέλου), τις γιορτές στα Πετροκέρασα Θεσσαλονίκης, στην Αναστασιά Σερρών και στον Πλάτανο Αρκαδίας.
Τελειώνοντας, και αφήνοντας τις φωτογραφίες να μιλήσουν, να ευχηθούμε πάντα να είναι ζωντανός ο θεσμός αυτός για το φιλόξενο χωριό. Μακάρι να αναβιώσουν ή να ξεκινήσουν παρόμοιου βεληνεκούς γιορτές και στην Πιερία, δεδομένου ότι, εκτός από τον Κολινδρό, και η Ράχη φημίζεται για τα κεράσια της.
