γράφει ο Γιάννης Κουριαννίδης
Δημοτικός Σύμβουλος Θεσσαλονίκης «Θεσσαλονίκη Πόλη Ελληνική»
Η εταιρεία διαχείρισης και αναδιάρθρωσης του δημοσίου χρέους της πατρίδας μας, μετά από σχετική γνωμοδότηση του Οργανισμού Διαχείρισης του Δημοσίου Χρέους, αλλά και τη θετική γνωμοδότηση του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, θα είναι πλέον η εταιρεία «Λαζάρ», η οποία αντικαθιστά τη «Ρότσιλντ»! Αυτό μάς πληροφόρησε την περασμένη Τετάρτη η κρατική τηλεόραση (ΕΡΤ1, στο δελτίο ειδήσεων,15.00´).
Άλλαξε...
Η εταιρεία διαχείρισης και αναδιάρθρωσης του δημοσίου χρέους της πατρίδας μας, μετά από σχετική γνωμοδότηση του Οργανισμού Διαχείρισης του Δημοσίου Χρέους, αλλά και τη θετική γνωμοδότηση του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, θα είναι πλέον η εταιρεία «Λαζάρ», η οποία αντικαθιστά τη «Ρότσιλντ»! Αυτό μάς πληροφόρησε την περασμένη Τετάρτη η κρατική τηλεόραση (ΕΡΤ1, στο δελτίο ειδήσεων,15.00´).
Άλλαξε...
ο Μανωλιός λοιπόν κι έβαλε τα ρούχα του αλλιώς! Από τη Σκύλλα στη Χάρυβδη. Τί είχες Γιάννη, τί είχα πάντα! Δόξα τω Θεώ, ο ελληνικός λαός έχει αρκετές εκφράσεις για να περιγράψει τη μόνιμη παθογένεια του ελληνικού κράτους, από τη σύστασή του μέχρι σήμερα (με ελάχιστες φωτεινές εξαιρέσεις, που όλες σημαδεύτηκαν από το τραγικό τέλος όσων παρεξέκλιναν της πορείας που εξωελλαδικά (και εξωθεσμικά!) κέντρα είχαν χαράξει. Όσο το καθεστώς των μνημονίων βύθιζε την πατρίδα μας στη διεθνή ανυποληψία και την ελληνική κοινωνία στην απελπισία, αλλά κυρίως όσο καλλιεργούσε και σφυρηλατούσε ένα πλέγμα ενοχών στους πολίτες, που δεν τους ανήκε, τόσο οι διεθνείς τοκογλύφοι αποθρασύνονταν και τόσο απροκάλυπτα αποκαλύπτονταν και οι ίδιοι και οι επιδιώξεις τους.
Το ξεπούλημα του εθνικού μας πλούτου έχει λάβει πλέον τη μορφή κυκλώνα που σαρώνει τα πάντα. Λιμάνια, αεροδρόμια, σιδηρόδρομοι, οδικές αρτηρίες, τράπεζες, ενεργειακοί πόροι, τηλεπικοινωνίες, έχουν φύγει εδώ και καιρό από τον έλεγχο του ελληνικού κράτους και έχουν εκχωρηθεί έναντι πινακίου φακής είτε σε ιδιώτες είτε σε ξένες κρατικές επιχειρήσεις!
Ο,τι έχει μείνει ακόμη απούλητο, ξεπουλιέται με ταχύτατους ρυθμούς ξεπερνώντας με υπουργικές αποφάσεις τα όποια θεσμικά εμπόδια υπό φυσιολογικές συνθήκες θα απέτρεπαν κάτι τέτοιο. Φυσικά, μετά το ξεπούλημα του εθνικού πλούτου, σειρά θα πάρει η ιδιωτική περιουσία των Ελλήνων, που ήδη πλήττεται με αναλγησία, είτε με την ανελέητη υπερφορολόγησή της είτε με κατασχέσεις και πλειστηριασμούς της. Το ιδιωτικό χρέος έχει υπερβεί προ πολλού το καρτέλ των στρατηγικών κακοπληρωτών, μιας συστημικής δηλαδή δράκας επιχειρηματιών, που και στο χώρο τους όμως αναμένεται ένα ξεκαθάρισμα τυχόν απείθαρχων και ανυπότακτων, ανάλογο με αυτό που εξελίχθηκε κατά τους πρώτους μεταπολιτευτικούς χρόνους. Στις μέρες μας, όμως, στο στόχαστρο των οικονομικών δολοφόνων έχει μπει η ιδιωτική περιουσία των νοικοκυραίων της πατρίδας μας, της ευρείας μικρομεσαίας κατηγορίας πολιτών, της ραχοκοκκαλιάς δηλαδή της οικονομίας, των ανθρώπων που μοχθούν για την πρόοδο και την ευημερία της πατρίδας, με την εργασία και τον ιδρώτα τους.
Οι άνθρωποι αυτοί βλέπουν το μόχθο τους να λεηλατείται από εταιρείες όπως οι παραπάνω, από κοράκια που διαχρονικά απομυζούν την ικμάδα των λαών, πλουτίζοντας παρασιτικά εξαιτίας της ανοχής και της αβελτηρίας κυβερνήσεων και πολιτών. Τον πάτο τού βαρελιού δεν τον έχουμε δει ακόμη, δυστυχώς. Θα αρχίσουμε να τον διακρίνουμε όταν η εξαθλίωση θα είναι πλήρης και όταν η φράση «να πάρουμε πίσω την πατρίδα μας» θα έχει ξεφύγει από τα στεγανά ενός απλού συνθήματος και θα είναι πια μία παλλαϊκή απαίτηση. Τότε μόνο θα είμαστε άξιοι ιδιοκτήτες αυτής της γης….
Το ξεπούλημα του εθνικού μας πλούτου έχει λάβει πλέον τη μορφή κυκλώνα που σαρώνει τα πάντα. Λιμάνια, αεροδρόμια, σιδηρόδρομοι, οδικές αρτηρίες, τράπεζες, ενεργειακοί πόροι, τηλεπικοινωνίες, έχουν φύγει εδώ και καιρό από τον έλεγχο του ελληνικού κράτους και έχουν εκχωρηθεί έναντι πινακίου φακής είτε σε ιδιώτες είτε σε ξένες κρατικές επιχειρήσεις!
Ο,τι έχει μείνει ακόμη απούλητο, ξεπουλιέται με ταχύτατους ρυθμούς ξεπερνώντας με υπουργικές αποφάσεις τα όποια θεσμικά εμπόδια υπό φυσιολογικές συνθήκες θα απέτρεπαν κάτι τέτοιο. Φυσικά, μετά το ξεπούλημα του εθνικού πλούτου, σειρά θα πάρει η ιδιωτική περιουσία των Ελλήνων, που ήδη πλήττεται με αναλγησία, είτε με την ανελέητη υπερφορολόγησή της είτε με κατασχέσεις και πλειστηριασμούς της. Το ιδιωτικό χρέος έχει υπερβεί προ πολλού το καρτέλ των στρατηγικών κακοπληρωτών, μιας συστημικής δηλαδή δράκας επιχειρηματιών, που και στο χώρο τους όμως αναμένεται ένα ξεκαθάρισμα τυχόν απείθαρχων και ανυπότακτων, ανάλογο με αυτό που εξελίχθηκε κατά τους πρώτους μεταπολιτευτικούς χρόνους. Στις μέρες μας, όμως, στο στόχαστρο των οικονομικών δολοφόνων έχει μπει η ιδιωτική περιουσία των νοικοκυραίων της πατρίδας μας, της ευρείας μικρομεσαίας κατηγορίας πολιτών, της ραχοκοκκαλιάς δηλαδή της οικονομίας, των ανθρώπων που μοχθούν για την πρόοδο και την ευημερία της πατρίδας, με την εργασία και τον ιδρώτα τους.
Οι άνθρωποι αυτοί βλέπουν το μόχθο τους να λεηλατείται από εταιρείες όπως οι παραπάνω, από κοράκια που διαχρονικά απομυζούν την ικμάδα των λαών, πλουτίζοντας παρασιτικά εξαιτίας της ανοχής και της αβελτηρίας κυβερνήσεων και πολιτών. Τον πάτο τού βαρελιού δεν τον έχουμε δει ακόμη, δυστυχώς. Θα αρχίσουμε να τον διακρίνουμε όταν η εξαθλίωση θα είναι πλήρης και όταν η φράση «να πάρουμε πίσω την πατρίδα μας» θα έχει ξεφύγει από τα στεγανά ενός απλού συνθήματος και θα είναι πια μία παλλαϊκή απαίτηση. Τότε μόνο θα είμαστε άξιοι ιδιοκτήτες αυτής της γης….
