27 Οκτωβρίου 1992. Στην άκρη ενός πολυσύχναστου δρόμου στέκουν σφιχταγκαλιασμένοι ένας άντρας και ένα μικρό κορίτσι. Μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου, οι δυο τους χάνονται πίσω από τους πυκνούς θάμνους. Ύστερα ακούγεται μία απόκοσμη κραυγή κι ένα μικρό κόκκινο αυτοκίνητο απομακρύνεται με μεγάλη ταχύτητα.
Όλα...
Όλα...
αυτά διαδραματίστηκαν μπροστά στα μάτια του Νταν Πέιντεν, ενός ανυποψίαστου κατοίκου της ήσυχης κωμόπολης Όιλ στην Πενσυλβανία των ΗΠΑ. Ωστόσο, το αμάξι του Πέιντεν βρισκόταν εν κινήσει και ο νεαρός άντρας δεν είχε χρόνο να επεξεργαστεί τα δεδομένα και να αντιδράσει εγκαίρως. Λίγες ώρες αργότερα, όλη η πόλη αναζητούσε την 11χρονη Σόνα Χάου. Εκείνο το Χάλοουιν στην Όιλ Σίτι κανείς δεν είχε όρεξη για τρομακτικές ιστορίες. Μπροστά στα μάτια τους ξετυλιγόταν ένα πραγματικό θρίλερ.
Η εξαφάνιση
Το 1992 η Όιλ ήταν μία φιλήσυχη κοινότητα στη βορειοδυτική Πενσυλβανία, που αριθμούσε περίπου δέκα χιλιάδες κατοίκους. Μία από τις οικογένειες της περιοχής ήταν και οι Χάου. Η Σόνα, γεννημένη το 1981, ήταν το δεύτερο μεγαλύτερο παιδί της πολυμελούς οικογένειας. Όσοι την γνώριζαν, την περιέγραφαν ως ένα ζωηρό, πρόσχαρο και κοινωνικό κορίτσι. Ιδιαίτερα τολμηρή, ετοιμόλογη και γεμάτη αυτοπεποίθηση. Οι δικοί της άνθρωποι ήξεραν ότι υπήρχε μόνο ένα πράγμα που φόβιζε τη Σόνα. Κι αυτό ήταν το σκοτάδι. Τόσο στην ασφάλεια του σπιτιού της, όσο κι έξω στο δρόμο, η Σόνα δεν άντεχε να μένει μόνη όταν έδυε ο ήλιος. Το βράδυ του Χάλοουιν του 1992 δεν αποτελούσε εξαίρεση. Στις 27 Οκτωβρίου, η ομάδα προσκόπων στην οποία συμμετείχε η μικρή, διοργάνωνε ένα πάρτυ για τον εορτασμό της νύχτας των μεταμφιεσμένων.
Όπως ήταν αναμενόμενο, Σόνα ήθελε πολύ να πάει. Ωστόσο, η μητέρα της δούλευε μέχρι αργά κι ο πατέρας της έπρεπε να προσέχει τα αδέρφια της στο σπίτι. Έπρεπε να συνεννοηθούν ώστε κάποιος άλλος να την γυρίσει πίσω. Αφού τη διαβεβαίωσαν ότι δεν θα επέστρεφε μόνη, η Σόνα ενθουσιασμένη έφυγε να βρει τις φίλες της. Μέχρι τις 8 το βράδυ, όλα τα παιδιά είχαν αρχίσει να φεύγουν από την εκδήλωση. Η 11χρονη περίμενε υπομονετικά, όμως κανείς δεν φαινόταν να την αναζητά. Αποφάσισε να φύγει μαζί με μία φίλη της που επέστρεφε με τα πόδια. Βέβαια, τα σπίτια τους δεν ήταν κοντά και σύντομα οι δρόμοι τους έπρεπε να χωρίσουν. Διστακτικά, αλλά μην έχοντας άλλη επιλογή, η Σόνα συνέχισε μόνη της τη σκοτεινή πορεία ως το σπίτι.
Μία πόλη «στο πόδι»
Την ώρα που η Σόνα περιπλανιόταν μόνη στους δρόμους, η μητέρα της κάλεσε ανήσυχη το τηλέφωνο του σπιτιού. Συνειδητοποίησε ότι είχε ξεχάσει να ειδοποιήσει κάποιον να πάρει την κόρη της από το πάρτυ. Μόλις ο πατέρας της Σόνα την ενημέρωσε ότι η μικρή δεν είχε φανεί ακόμα, επικράτησε πανικός.
Τηλεφώνησαν σε φίλους και γνωστούς κι ύστερα ξεχύθηκαν στους δρόμους. Ακολούθησαν κάθε πιθανή διαδρομή που θα μπορούσε να έχει πάρει, όμως η μικρή παρέμενε άφαντη. Μέχρι το επόμενο πρωί, όλη η Όιλ Σίτι αναζητούσε τη Σόνα. Η μόνη αξιόπιστη μαρτυρία που έφτασε στις αρχές ήταν αυτή του Νταν Πέιντεν. Η σκηνή που είχε αντικρίσει ο Πέιντεν, με το μικρό κορίτσι και τον άντρα στην άκρη του δρόμου, δημιούργησε ένα πολύ κακό προαίσθημα στους αστυνομικούς. Πλέον γνώριζαν ότι οι πιθανότητες να βρεθεί η Σόνα σώα είχαν μειωθεί σημαντικά.
Η απαγόρευση του Χάλοουιν
Δύο μέρες μετά, ένας από τους εθελοντές βρήκε ένα κομμάτι της στολής που φορούσε η Σόνα το βράδυ της 27ης Οκτωβρίου. Βρισκόταν λίγα χιλιόμετρα έξω από την πόλη, σε σημείο που είχε ερευνηθεί διεξοδικά τις προηγούμενες μέρες. Αστυνομικοί μετέβησαν άμεσα στην τοποθεσία και ξεκίνησαν και πάλι τις έρευνες. Αυτή τη φορά δεν αποδείχθηκαν άκαρπες. Λίγα μέτρα πιο πέρα, οι άντρες εντόπισαν το άψυχο κορμί της Σόνα Χάου. Το σώμα της έφερε τραύματα παντού και η μικρή φαινόταν σαν να έχει πέσει πρόσφατα από την γέφυρα που βρισκόταν από πάνω. Ο ιατροδικαστής που την εξέτασε επιβεβαίωσε τις υποψίες. Η Σόνα είχε πεθάνει λίγες ώρες πριν βρεθεί, και ο θάνατος είχε επέλθει από την πτώση. Διαπίστωσε επίσης ότι το άτυχο κορίτσι είχε κακοποιηθεί σεξουαλικά πριν από τη δολοφονία του. Η κοινωνία του Όιλ Σίτι σοκαρίστηκε. Κανείς δεν πίστευε ότι ανάμεσά τους ζούσε ένας δολοφόνος, ικανός να διαπράξει ένα τόσο στυγερό έγκλημα. Τις ημέρες εκείνες, οι γονείς απαγόρευσαν στα παιδιά τους να βγουν για το εθιμοτυπικό “trick or treat”. Η απαγόρευση αυτή τελικά θεσμοθετήθηκε. Οι δημοτικές αρχές της Όιλ Σίτι αποφάσισαν να καταργήσουν εξ ολοκλήρου τους εορτασμούς του Χάλοουιν και να θέσουν επίσημη απαγόρευση στο έθιμο που ήθελε τα παιδιά να πηγαίνουν από πόρτα σε πόρτα ζητώντας γλυκά.
Η λύση του μυστηρίου
Μέχρι το 2002, η υπόθεση είχε μπει στο αρχείο και όλοι πίστευαν ότι ο ένοχος θα έμενε για πάντα ατιμώρητος. Η λύση στο μυστήριο έμελλε να δοθεί τυχαία δέκα χρόνια μετά το θάνατο της Σόνα Χάου. Ένα δείγμα DNA που πάρθηκε από κρατούμενο των τοπικών φυλακών, ταυτοποιήθηκε με αυτό που είχε βρεθεί στο άψυχο σώμα της Σόνα. Το όνομα του άντρα ήταν Τζέιμς Ο’ Μπράιεν και ήταν γνωστός στις αρχές της Όιλ για την παραβατική του δράση. Το 1992, από αμέλεια των αντρών της ασφάλειας, είχε αφαιρεθεί από τη λίστα των υπόπτων βάσει ψευδούς άλλοθι. Τώρα όμως, όλα τα στοιχεία «έδεναν» και η αστυνομία δεν άργησε να ανακαλύψει τι πραγματικά είχε συμβεί το βράδυ εκείνο. Οι δράστες ήταν τρεις. Ο Τζέιμς Ο’Μπράιεν, ο αδερφός του, Τίμοθυ, και ο Τεντ Γουόκερ, ένας φίλος τους, που την περίοδο εκείνη τους φιλοξενούσε. Οι τρεις άντρες είχαν αρχικά σχεδιάσει να απαγάγουν ένα μικρό αγόρι εν είδει φάρσας. Ήθελαν να καταδείξουν την ανικανότητα των αρχών της Όιλ και παράλληλα, να «διασκεδάσουν» με ένα ιδιαίτερα μακάβριο τρόπο.
Ωστόσο, στις 27 Οκτωβρίου του 1992, τα αδέρφια Ο’Μπράιεν έδρασαν αυτοβούλως και χωρίς να ενημερώσουν τον Τεντ. Αντί για αγόρι, απήγαγαν τη Σόνα και η όλη στάση τους δε θύμιζε σε τίποτα την «πλάκα» που είχαν σχεδιάσει τις προηγούμενες μέρες. Ο Τεντ πανικοβλήθηκε και τους παρακάλεσε να την αφήσουν. Εκείνοι, όμως, ήταν αμετάπειστοι και αποφασισμένοι να εκπληρώσουν τις αρρωστημένες ορέξεις τους. Απείλησαν τον Τεντ, λέγοντάς του ότι αν μιλούσε θα έκαναν κακό στο γιο του. Η συνέχεια είναι γνωστή. Επί δύο μέρες κακοποιούσαν τη Σόνα στο σπίτι του Τεντ και ύστερα, προκειμένου να μη μιλήσει, αποφάσισαν να την σκοτώσουν. Την πήγαν σε μια γέφυρα, λίγο έξω από την πόλη, και την πέταξαν από το ύψωμα ενώ η μικρή ήταν ακόμη ζωντανή.
Η επιστροφή του Χάλοουιν
Η απαγόρευση κράτησε ακόμα και μετά την ισόβια καταδίκη των δραστών, ως φόρος τιμής στη μνήμη της 11χρονης Σόνα. Για δεκαπέντε χρόνια, η Όιλ Σίτι ήταν η μοναδική πόλη στην Αμερική που δε γιόρταζε το Χάλοουιν. Το εορταστικό κλίμα επέστρεψε στην πόλη χάρη σε μία άλλη 11χρονη, το 2008. Μία μαθήτρια της πέμπτης τάξης του δημοτικού σχολείου της Όιλ έστειλε μία μακροσκελή επιστολή στο δημαρχείο, εξηγώντας αναλυτικά τους λόγους για τους οποίους θεωρούσε ότι η απαγόρευση έπρεπε να αρθεί. Ανέφερε ότι είχε την υποστήριξη όλων των παιδιών της Όιλ και εξέφραζε το παράπονο ότι η ίδια και οι φίλοι της δεν είχαν ποτέ στη ζωή τους τη δυνατότητα να γιορτάσουν το Χάλοουιν. Το αίτημά της διαβάστηκε, τέθηκε προς συζήτηση και τελικά έγινε δεκτό. Η Σόνα Χάου δεν ξεχάστηκε. Έγινε, όμως, προσπάθεια να αποσυνδεθεί το όνομά της από την επέτειο του Χάλοουιν.
Η εξαφάνιση
Το 1992 η Όιλ ήταν μία φιλήσυχη κοινότητα στη βορειοδυτική Πενσυλβανία, που αριθμούσε περίπου δέκα χιλιάδες κατοίκους. Μία από τις οικογένειες της περιοχής ήταν και οι Χάου. Η Σόνα, γεννημένη το 1981, ήταν το δεύτερο μεγαλύτερο παιδί της πολυμελούς οικογένειας. Όσοι την γνώριζαν, την περιέγραφαν ως ένα ζωηρό, πρόσχαρο και κοινωνικό κορίτσι. Ιδιαίτερα τολμηρή, ετοιμόλογη και γεμάτη αυτοπεποίθηση. Οι δικοί της άνθρωποι ήξεραν ότι υπήρχε μόνο ένα πράγμα που φόβιζε τη Σόνα. Κι αυτό ήταν το σκοτάδι. Τόσο στην ασφάλεια του σπιτιού της, όσο κι έξω στο δρόμο, η Σόνα δεν άντεχε να μένει μόνη όταν έδυε ο ήλιος. Το βράδυ του Χάλοουιν του 1992 δεν αποτελούσε εξαίρεση. Στις 27 Οκτωβρίου, η ομάδα προσκόπων στην οποία συμμετείχε η μικρή, διοργάνωνε ένα πάρτυ για τον εορτασμό της νύχτας των μεταμφιεσμένων.
Όπως ήταν αναμενόμενο, Σόνα ήθελε πολύ να πάει. Ωστόσο, η μητέρα της δούλευε μέχρι αργά κι ο πατέρας της έπρεπε να προσέχει τα αδέρφια της στο σπίτι. Έπρεπε να συνεννοηθούν ώστε κάποιος άλλος να την γυρίσει πίσω. Αφού τη διαβεβαίωσαν ότι δεν θα επέστρεφε μόνη, η Σόνα ενθουσιασμένη έφυγε να βρει τις φίλες της. Μέχρι τις 8 το βράδυ, όλα τα παιδιά είχαν αρχίσει να φεύγουν από την εκδήλωση. Η 11χρονη περίμενε υπομονετικά, όμως κανείς δεν φαινόταν να την αναζητά. Αποφάσισε να φύγει μαζί με μία φίλη της που επέστρεφε με τα πόδια. Βέβαια, τα σπίτια τους δεν ήταν κοντά και σύντομα οι δρόμοι τους έπρεπε να χωρίσουν. Διστακτικά, αλλά μην έχοντας άλλη επιλογή, η Σόνα συνέχισε μόνη της τη σκοτεινή πορεία ως το σπίτι.
Μία πόλη «στο πόδι»
Την ώρα που η Σόνα περιπλανιόταν μόνη στους δρόμους, η μητέρα της κάλεσε ανήσυχη το τηλέφωνο του σπιτιού. Συνειδητοποίησε ότι είχε ξεχάσει να ειδοποιήσει κάποιον να πάρει την κόρη της από το πάρτυ. Μόλις ο πατέρας της Σόνα την ενημέρωσε ότι η μικρή δεν είχε φανεί ακόμα, επικράτησε πανικός.
Τηλεφώνησαν σε φίλους και γνωστούς κι ύστερα ξεχύθηκαν στους δρόμους. Ακολούθησαν κάθε πιθανή διαδρομή που θα μπορούσε να έχει πάρει, όμως η μικρή παρέμενε άφαντη. Μέχρι το επόμενο πρωί, όλη η Όιλ Σίτι αναζητούσε τη Σόνα. Η μόνη αξιόπιστη μαρτυρία που έφτασε στις αρχές ήταν αυτή του Νταν Πέιντεν. Η σκηνή που είχε αντικρίσει ο Πέιντεν, με το μικρό κορίτσι και τον άντρα στην άκρη του δρόμου, δημιούργησε ένα πολύ κακό προαίσθημα στους αστυνομικούς. Πλέον γνώριζαν ότι οι πιθανότητες να βρεθεί η Σόνα σώα είχαν μειωθεί σημαντικά.
Η απαγόρευση του Χάλοουιν
Δύο μέρες μετά, ένας από τους εθελοντές βρήκε ένα κομμάτι της στολής που φορούσε η Σόνα το βράδυ της 27ης Οκτωβρίου. Βρισκόταν λίγα χιλιόμετρα έξω από την πόλη, σε σημείο που είχε ερευνηθεί διεξοδικά τις προηγούμενες μέρες. Αστυνομικοί μετέβησαν άμεσα στην τοποθεσία και ξεκίνησαν και πάλι τις έρευνες. Αυτή τη φορά δεν αποδείχθηκαν άκαρπες. Λίγα μέτρα πιο πέρα, οι άντρες εντόπισαν το άψυχο κορμί της Σόνα Χάου. Το σώμα της έφερε τραύματα παντού και η μικρή φαινόταν σαν να έχει πέσει πρόσφατα από την γέφυρα που βρισκόταν από πάνω. Ο ιατροδικαστής που την εξέτασε επιβεβαίωσε τις υποψίες. Η Σόνα είχε πεθάνει λίγες ώρες πριν βρεθεί, και ο θάνατος είχε επέλθει από την πτώση. Διαπίστωσε επίσης ότι το άτυχο κορίτσι είχε κακοποιηθεί σεξουαλικά πριν από τη δολοφονία του. Η κοινωνία του Όιλ Σίτι σοκαρίστηκε. Κανείς δεν πίστευε ότι ανάμεσά τους ζούσε ένας δολοφόνος, ικανός να διαπράξει ένα τόσο στυγερό έγκλημα. Τις ημέρες εκείνες, οι γονείς απαγόρευσαν στα παιδιά τους να βγουν για το εθιμοτυπικό “trick or treat”. Η απαγόρευση αυτή τελικά θεσμοθετήθηκε. Οι δημοτικές αρχές της Όιλ Σίτι αποφάσισαν να καταργήσουν εξ ολοκλήρου τους εορτασμούς του Χάλοουιν και να θέσουν επίσημη απαγόρευση στο έθιμο που ήθελε τα παιδιά να πηγαίνουν από πόρτα σε πόρτα ζητώντας γλυκά.
Η λύση του μυστηρίου
Μέχρι το 2002, η υπόθεση είχε μπει στο αρχείο και όλοι πίστευαν ότι ο ένοχος θα έμενε για πάντα ατιμώρητος. Η λύση στο μυστήριο έμελλε να δοθεί τυχαία δέκα χρόνια μετά το θάνατο της Σόνα Χάου. Ένα δείγμα DNA που πάρθηκε από κρατούμενο των τοπικών φυλακών, ταυτοποιήθηκε με αυτό που είχε βρεθεί στο άψυχο σώμα της Σόνα. Το όνομα του άντρα ήταν Τζέιμς Ο’ Μπράιεν και ήταν γνωστός στις αρχές της Όιλ για την παραβατική του δράση. Το 1992, από αμέλεια των αντρών της ασφάλειας, είχε αφαιρεθεί από τη λίστα των υπόπτων βάσει ψευδούς άλλοθι. Τώρα όμως, όλα τα στοιχεία «έδεναν» και η αστυνομία δεν άργησε να ανακαλύψει τι πραγματικά είχε συμβεί το βράδυ εκείνο. Οι δράστες ήταν τρεις. Ο Τζέιμς Ο’Μπράιεν, ο αδερφός του, Τίμοθυ, και ο Τεντ Γουόκερ, ένας φίλος τους, που την περίοδο εκείνη τους φιλοξενούσε. Οι τρεις άντρες είχαν αρχικά σχεδιάσει να απαγάγουν ένα μικρό αγόρι εν είδει φάρσας. Ήθελαν να καταδείξουν την ανικανότητα των αρχών της Όιλ και παράλληλα, να «διασκεδάσουν» με ένα ιδιαίτερα μακάβριο τρόπο.
Ωστόσο, στις 27 Οκτωβρίου του 1992, τα αδέρφια Ο’Μπράιεν έδρασαν αυτοβούλως και χωρίς να ενημερώσουν τον Τεντ. Αντί για αγόρι, απήγαγαν τη Σόνα και η όλη στάση τους δε θύμιζε σε τίποτα την «πλάκα» που είχαν σχεδιάσει τις προηγούμενες μέρες. Ο Τεντ πανικοβλήθηκε και τους παρακάλεσε να την αφήσουν. Εκείνοι, όμως, ήταν αμετάπειστοι και αποφασισμένοι να εκπληρώσουν τις αρρωστημένες ορέξεις τους. Απείλησαν τον Τεντ, λέγοντάς του ότι αν μιλούσε θα έκαναν κακό στο γιο του. Η συνέχεια είναι γνωστή. Επί δύο μέρες κακοποιούσαν τη Σόνα στο σπίτι του Τεντ και ύστερα, προκειμένου να μη μιλήσει, αποφάσισαν να την σκοτώσουν. Την πήγαν σε μια γέφυρα, λίγο έξω από την πόλη, και την πέταξαν από το ύψωμα ενώ η μικρή ήταν ακόμη ζωντανή.
Η επιστροφή του Χάλοουιν
Η απαγόρευση κράτησε ακόμα και μετά την ισόβια καταδίκη των δραστών, ως φόρος τιμής στη μνήμη της 11χρονης Σόνα. Για δεκαπέντε χρόνια, η Όιλ Σίτι ήταν η μοναδική πόλη στην Αμερική που δε γιόρταζε το Χάλοουιν. Το εορταστικό κλίμα επέστρεψε στην πόλη χάρη σε μία άλλη 11χρονη, το 2008. Μία μαθήτρια της πέμπτης τάξης του δημοτικού σχολείου της Όιλ έστειλε μία μακροσκελή επιστολή στο δημαρχείο, εξηγώντας αναλυτικά τους λόγους για τους οποίους θεωρούσε ότι η απαγόρευση έπρεπε να αρθεί. Ανέφερε ότι είχε την υποστήριξη όλων των παιδιών της Όιλ και εξέφραζε το παράπονο ότι η ίδια και οι φίλοι της δεν είχαν ποτέ στη ζωή τους τη δυνατότητα να γιορτάσουν το Χάλοουιν. Το αίτημά της διαβάστηκε, τέθηκε προς συζήτηση και τελικά έγινε δεκτό. Η Σόνα Χάου δεν ξεχάστηκε. Έγινε, όμως, προσπάθεια να αποσυνδεθεί το όνομά της από την επέτειο του Χάλοουιν.
policenet
