Ιδιαίτερος και ξεχωριστός υπήρξε ο φετινός εορτασμός της 28ης Οκτωβρίου στην πατρίδα μας. Από τη μια η σκιά της επαίσχυντης συμφωνίας των Πρεσπών και η ντροπή για την παράδοση του ονόματος της Μακεδονίας και "μακεδονικής" εθνότητας και γλώσσας στα Σκόπια, οδήγησε εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες στις παρελάσεις, για να τιμήσουν μαζί με τα στρατευμένα νιάτα και τους μαθητές την εθνική μας επέτειο, βροντοφωνάζοντας το τραγούδι «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΞΑΚΟΥΣΤΗ». Από την άλλη, η συμπλήρωση ενός έτους από τη δολοφονία από τις αλβανικές ειδικές δυνάμεις, του Κωνσταντίνου Κατσίφα, στους...
Βουλιαράτες του Αργυροκάστρου, που ανέδειξε με τον πλέον δραματικό τρόπο, τους διωγμούς που υφίσταται ο ελληνισμός της Βορείου Ηπείρου αλλά και συγκίνησε τον ελληνισμό όπου γης, προκαλώντας ένα άνευ προηγουμένου κύμα συμπάθειας προς τους αδελφούς μας.
Ως ΣΦΕΒΑ, με ιδιαίτερη συγκίνηση καταγράψαμε από μία πρόχειρη έρευνα στο διαδίκτυο, πάνω από 25 μνημόσυνα που ανακοινώθηκαν και τελέστηκαν στον ελλαδικό χώρο από συλλόγους, φορείς αλλά και μεμονωμένα άτομα, σε διάφορες περιοχές της πατρίδας μας. Από την Κρήτη, την Πελοπόννησο, τα νησιά μας, την Μακεδονία, ως την πρωτεύουσα Αθήνα και το Δελβινάκι της Ηπείρου, όπου ο Μητροπολίτης Κονίτσης κ.ΑΝΔΡΕΑΣ, τέλεσε το μνημόσυνο με μία φλογερή ομιλία για το παράδειγμα φιλοπατρίας που μας άφησε ο θάνατος του παλικαριού. Στο ίδιο πνεύμα και λίγες μέρες πριν, η εκδήλωση της Ιεράς Μητροπόλεως Δράμας για τους διωγμούς του καθεστώτος του Χότζα, ήταν αφιερωμένη στον Κωνσταντίνο από τους Βουλιαράτες. Στην κεντρική παρέλαση στη Θεσσαλονίκη αλλά και σε άλλες ανά την Ελλάδα, μαθητές αλλά και απλοί πολίτες, ανήρτησαν πανό με τη φωτογραφία του Κωνσταντίνου και φώναξαν συνθήματα, όπως
ΚΑΤΣΙΦΑ ΖΕΙΣ ΕΣΥ ΜΑΣ ΟΔΗΓΕΙΣ,
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΤΣΙΦΑΣ, ΑΘΑΝΑΤΟΣ
ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΕΝΑΣ ΞΕΝΟΣ, ΗΤΑΝ ΑΔΕΛΦΟΣ, ΚΑΤΣΙΦΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΖΩΝΤΑΝΟΣ.
Όλα τα παραπάνω δείχνουν με τον πιο εμφατικό τρόπο, ότι η θυσία του Κωνσταντίνου, συγκίνησε τον Ελληνισμό και στη συνείδηση του έθνους, ο Κωνσταντίνος έχει πάρει τη θέση του δίπλα στους νέους εθνομάρτυρες, δίπλα στον Αριστοτέλη Γκούμα, τον Τάσο Ισαάκ, τον Σολωμό Σολωμού, τους ήρωες των Ιμίων κ.α.
Στην ιδιαίτερη πατρίδα του δυστυχώς, το αλβανικό κράτος έδειξε για μία ακόμη φορά το σκληρό του πρόσωπο. Οι επί δεκαήμερο φήμες για σκληρά μέτρα αποκλεισμού των συνόρων κατά τη μέρα του μνημοσύνου στους Βουλιαράτες, λειτούργησαν αποτρεπτικά καθώς πολλοί συνέλληνες που επιθυμούσαν να δώσουν το παρόν στο μνημόσυνο, φοβήθηκαν επανάληψη των όσων συνέβησαν στο 40/νθημερο και στο εξάμηνο μνημόσυνο, όπου η συντριπτική πλειοψηφία όσων θέλησαν να συμμετάσχουν, εμποδίστηκε να εισέλθει στο αλβανικό κράτος. Αλλά και όσοι επιχείρησαν το ταξίδι, αντιμετώπισαν αυστηρότατο έλεγχο στο τελωνείο λες και ήταν ύποπτοι για την τέλεση αξιόποινων πράξεων, ενώ σε αρκετούς από αυτούς απαγορεύθηκε τελικά η είσοδος, ως επικίνδυνους για την δημόσια ασφάλεια της Αλβανίας. Σαν αποτέλεσμα τελικά μόνο λίγες δεκάδες Ελλαδίτες μπόρεσαν να παραστούν στο ετήσιο μνημόσυνο. Ακόμη και τουριστικά λεωφορεία που λόγω του εορταστικού τριημέρου εισήλθαν στην Αλβανία, την ίδια μέρα του μνημοσύνου, αντιμετώπισαν πολύωρη καθυστέρηση, όχι μόνο στο τελωνείο της Κακαβιάς και του Μαυροματίου, αλλά και στην Κρυσταλλοπηγή, που βρίσκεται πολύ πιο ανατολικά στην περιοχή της Κορυτσάς. Εκεί στο τελωνείο μάλιστα είχαμε και ένα περιστατικό που δείχνει την υπερβολική αυστηρότητα της αλβανικής πλευράς, καθώς ο βουλευτής Καστοριάς κ. Τζηκαλάγιας που προσπάθησε να περάσει για να παραστεί στις επετειακές εκδηλώσεις του ελληνικού προξενείου Κορυτσάς (με διπλωματικό μάλιστα διαβατήριο) καθυστέρησε, καθώς αρχικά του απαγορεύθηκε να πάρει μαζί του το δάφνινο στεφάνι που ήθελε να καταθέσει στο μνημείο στο χωριό Μπομποστίτσα. Μόνο όταν οι Αλβανοί βεβαιώθηκαν, στέλνοντας φωτογραφία στα Τίρανα, ότι το στεφάνι δεν αναφέρεται στον Κωνσταντίνο Κατσίφα, αλλά στους νεκρούς του 1940, του επέτρεψαν να το πάρει μαζί του.
Στους Βουλιαράτες το κλίμα έτσι κι αλλιώς ήταν βαρύ, καθώς τις τελευταίες μέρες η παρουσία της αλβανικής αστυνομίας, φανερής και μυστικής, ήταν πολύ έντονη, και το σπίτι του Κατσίφα είχε τεθεί σε παρακολούθηση ενώ μέσα στον Οκτώβρη υπήρξε στην περιοχή της Δρόπολης, επίδειξη δύναμης με παρουσία θωρακισμένων οχημάτων του αλβανικού στρατού που περιόδευσαν τα χωριά, σε μία κίνηση που δικαιολογήθηκε ως προβολή του έργου των Ενόπλων Δυνάμεων και προσέλκυση νέων στο στρατό. Στους ομογενείς μας όμως που είναι κατά 70% ηλικιωμένοι, το γεγονός επέτεινε το κλίμα καταπίεσης και τρομοκρατίας που υφίσταται έτσι κι αλλιώς στην περιοχή, καθώς τέτοια στρατιωτική παρουσία στα ερημωμένα ελληνικά χωριά της μειονότητας, είχε πάνω από 20 χρόνια να συμβεί . Σαν να μην έφταναν τα παραπάνω, λίγες μέρες πριν το μνημόσυνο, «άγνωστοι» κατάστρεψαν τα υλικά που είχε συγκεντρώσει η οικογένεια για να κτισθεί ένα μικρό εκκλησάκι, στο σημείο που είχε δολοφονηθεί ο Κωνσταντίνος, ενώ αλβανικά δημοσιεύματα συνέχιζαν να σπιλώνουν την μνήμη του Κωνσταντίνου, αποκαλώντας τον «εξτρεμιστή» και δηλώνοντας ότι το πόρισμα για τις συνθήκες θανάτου του θα καθυστερήσει και άλλο να εκδοθεί.
Για τα όσα συνέβησαν τη μέρα του μνημοσύνου, αλλά και ανήμερα της εθνικής επετείου με τις νέες προκλήσεις των Αλβανών εις βάρος της οικογένειας του Κωνσταντίνου Κατσίφα και εν συνεχεία με την προκλητική κλήση σε απολογία της μητέρας του, έχουμε να καταθέσουμε τις εξής σκέψεις και προβληματισμούς.
Αξίζουν συγχαρητήρια σε όσους επωνύμους και ανωνύμους, πολιτικούς παράγοντες και απλό λαό, από την Ελλάδα και την Αλβανία, αψήφησαν το κλίμα εκφοβισμού και στάθηκαν στο πλευρό της οικογένειας του Κωνσταντίνου στο ετήσιο μνημόσυνο. Σε κλίμα συγκίνησης μάλιστα η οικογένεια παρέθεσε γεύμα σε όλους τους επισκέπτες, ενώ το χωριό ήταν σημαιοστολισμένο από συγγενείς και φίλους, όπως ακριβώς θα το ήθελε και ο Κωνσταντίνος!
Σε υψηλό επίπεδο υπήρξε πράγματι η εκπροσώπηση της ελληνικής πολιτείας, στην εθνική επέτειο με την παρουσία του υφυπουργού Εξωτερικών κ. Διαματάρη, της νέας πρέσβεως, και σύσσωμης της διπλωματικής αντιπροσωπείας της Ελλάδας στην γειτονική χώρα. Η ομιλία μάλιστα του υφυπουργού, είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον καθώς αναφέρθηκε σε ουσιαστικά ζητήματα χωρίς τον ξύλινο λόγο που μας είχαν συνηθίσει εκπρόσωποι της πατρίδας μας στο παρελθόν.
Εκφράζουμε ωστόσο τη διαφωνία μας με την εκτίμηση ορισμένων αρθρογράφων σε ιστοσελίδες και κοινωνικά δίκτυα, που επιχειρηματολόγησαν υπέρ της αποσύνδεσης του περιστατικού του Κατσίφα από τον εορτασμό της εθνικής επετείου. Προφανώς πρέπει να σεβόμαστε και να διαφυλάττουμε την ιερότητα των τελετών μνήμης για τους πεσόντες του 1940. Ευθύνη όμως δική μας όλων μας, Βορειοηπειρωτών και Ελλαδιτών είναι να μην ξεχνάμε. Και αυτό δεν χρειάζεται να μας το θυμίζει η οικογένεια του Κωνσταντίνου αλλά οφείλουμε να το πράττουμε μόνοι μας. Δεν πρέπει να ξεχνάμε όλοι μας, ένθεν κακείθεν των συνόρων, ότι το παλικάρι αυτό έχασε τη ζωή του, ακριβώς γιατί σε πείσμα του φόβου και του ραγιαδισμού που θέλει να επιβάλλει το αλβανικό κράτος στη Βόρειο Ήπειρο, αυτός επέμενε να στολίζει το χωριό του με την ελληνική σημαία όλα τα προηγούμενα χρόνια, για να τιμήσει ακριβώς τους ήρωες του έπους του 1940, που με τα κατορθώματά τους, τον γαλούχησαν οι γονείς του. Δυστυχώς για την αλβανική πλευρά, την σύνδεση του θανάτου του Κωνσταντίνου με τον εορτασμό της εθνικής μας επετείου, την αποφάσισε το ίδιο το αλβανικό κράτος, που πέρυσι στην καρδιά της εθνικής ελληνικής μειονότητας της Βορείου Ηπείρου, έστειλε τις πάνοπλες ειδικές δυνάμεις του, να προσβάλλουν την ιερή μέρα της εθνικής μας επετείου, εισβάλλοντας στο χωριό και εκτελώντας έναν νέο άνθρωπο, που δεν αποτελούσε κίνδυνο για κανέναν εκεί στο βουνό. Στο πλαίσιο αυτό θεωρούμε ότι δηλώσεις όπως αυτές του κ. Ντούλε και του κ. Καραμέλλου που καταδίκασαν την αλβανική σκληρότητα εις βάρος της οικογένειας και τόνισαν την ανάγκη έκδοσης αντικειμενικού πορίσματος για τις συνθήκες θανάτου του, θα έπρεπε να γίνουν από όλους τους πολιτικούς εκπροσώπους της μειονότητας τις μέρες αυτές. Παράλληλα και από τους εκπροσώπους της ελληνικής πολιτείας, θα μπορούσε κάλλιστα να στηλιτευθεί το κλίμα φοβίας και τρομοκρατίας των τελευταίων ημερών, αλλά και να γίνει μία υπόμνηση στους εκπροσώπους της αλβανικής πλευράς, ότι η Ελλάδα περιμένει επιτέλους μία απάντηση για το θλιβερό συμβάν, που αμαύρωσε τους περυσινούς εορτασμούς και οδήγησε στην απώλεια ζωής ενός Έλληνα πολίτη.
Δεν γνωρίζουμε αν στη συνάντηση του πρωθυπουργού της Ελλάδας με τον Αλβανό ομόλογό του πριν λίγες μέρες, τέθηκε το ζήτημα του θανάτου του Κωνσταντίνου Κατσίφα. Από τα επίσημα ανακοινωθέντα δεν προκύπτει κάτι τέτοιο. Αν όντως δεν έγινε, πιστεύουμε ότι είναι σφάλμα της εξωτερικής μας πολιτικής, διότι η αλβανική προκλητικότητα δυστυχώς συνεχίζεται τόσο με τη συμπεριφορά των αλβανικών αρχών απέναντι στην οικογένεια, τις δηλώσεις του κ. Ράμα που «ἐν μέσαις Ἀθήναις» κατηγόρησε ξανά ως εξτρεμιστή τον Κατσίφα, όσο και από την κλήση σε απολογία της μητέρας του Κωνσταντίνου από την αλβανική Δικαιοσύνη. Αν σιωπήσουμε στις προκλήσεις αυτές, είναι σαν να αποδεχόμαστε τις αλβανικές αιτιάσεις και να κλείνουμε τα μάτια στις κατάφωρες παραβιάσεις των εθνικών δικαίων και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των αδελφών μας.
Συντασσόμαστε τέλος με την άποψη που εξέφρασαν αρκετοί κάτοικοι του χωριού Βουλιαράτες, σχετικά με την βράβευση της ηρωικής Χειμαριώτισσας κ. Ερμιόνης Μπρίγκου κατά τη διάρκεια των εκδηλώσεων. Τιμούμε απεριόριστα και σεβόμαστε την πολυετή προσφορά της κ. Ερμιόνης Μπρίγκου στην πατρίδα, που την πλήρωσε με μεγάλη οικογενειακή ταλαιπωρία και εξορία. Την εκτίμησή μας αυτή έχουμε εκφράσει μάλιστα και στην ίδια ως ΣΦΕΒΑ, πολλές φορές. Συμφωνούμε όμως με τους Βουλιαρατινούς, ότι θα μπορούσε, όποιος αποφάσισε να τιμηθεί η κ. Ερμιόνη, να την τιμήσει είτε στη Χειμάρρα, είτε και στην Κλεισούρα την ίδια μέρα, με την παρουσία επίσης όλων των επισήμων. Αν έπρεπε να τιμηθεί κάποιος, στις 28 Οκτωβρίου 2019, στο χωριό Βουλιαράτες, αυτός θα έπρεπε να είναι μόνο ο αδίκως δολοφονημένος πριν ένα χρόνο από τους Αλβανούς, ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΤΣΙΦΑΣ!
Το να σιωπούμε, θεωρούμε ότι είναι προσβολή στη μνήμη του παλικαριού και εθελοτυφλία στο γεγονός του άδικου θανάτου του από τα πυρά των Αλβανών!
ΠΗΓΗ: ΣΦΕΒΑ
Ως ΣΦΕΒΑ, με ιδιαίτερη συγκίνηση καταγράψαμε από μία πρόχειρη έρευνα στο διαδίκτυο, πάνω από 25 μνημόσυνα που ανακοινώθηκαν και τελέστηκαν στον ελλαδικό χώρο από συλλόγους, φορείς αλλά και μεμονωμένα άτομα, σε διάφορες περιοχές της πατρίδας μας. Από την Κρήτη, την Πελοπόννησο, τα νησιά μας, την Μακεδονία, ως την πρωτεύουσα Αθήνα και το Δελβινάκι της Ηπείρου, όπου ο Μητροπολίτης Κονίτσης κ.ΑΝΔΡΕΑΣ, τέλεσε το μνημόσυνο με μία φλογερή ομιλία για το παράδειγμα φιλοπατρίας που μας άφησε ο θάνατος του παλικαριού. Στο ίδιο πνεύμα και λίγες μέρες πριν, η εκδήλωση της Ιεράς Μητροπόλεως Δράμας για τους διωγμούς του καθεστώτος του Χότζα, ήταν αφιερωμένη στον Κωνσταντίνο από τους Βουλιαράτες. Στην κεντρική παρέλαση στη Θεσσαλονίκη αλλά και σε άλλες ανά την Ελλάδα, μαθητές αλλά και απλοί πολίτες, ανήρτησαν πανό με τη φωτογραφία του Κωνσταντίνου και φώναξαν συνθήματα, όπως
ΚΑΤΣΙΦΑ ΖΕΙΣ ΕΣΥ ΜΑΣ ΟΔΗΓΕΙΣ,
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΤΣΙΦΑΣ, ΑΘΑΝΑΤΟΣ
ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΕΝΑΣ ΞΕΝΟΣ, ΗΤΑΝ ΑΔΕΛΦΟΣ, ΚΑΤΣΙΦΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΖΩΝΤΑΝΟΣ.
Όλα τα παραπάνω δείχνουν με τον πιο εμφατικό τρόπο, ότι η θυσία του Κωνσταντίνου, συγκίνησε τον Ελληνισμό και στη συνείδηση του έθνους, ο Κωνσταντίνος έχει πάρει τη θέση του δίπλα στους νέους εθνομάρτυρες, δίπλα στον Αριστοτέλη Γκούμα, τον Τάσο Ισαάκ, τον Σολωμό Σολωμού, τους ήρωες των Ιμίων κ.α.
Στην ιδιαίτερη πατρίδα του δυστυχώς, το αλβανικό κράτος έδειξε για μία ακόμη φορά το σκληρό του πρόσωπο. Οι επί δεκαήμερο φήμες για σκληρά μέτρα αποκλεισμού των συνόρων κατά τη μέρα του μνημοσύνου στους Βουλιαράτες, λειτούργησαν αποτρεπτικά καθώς πολλοί συνέλληνες που επιθυμούσαν να δώσουν το παρόν στο μνημόσυνο, φοβήθηκαν επανάληψη των όσων συνέβησαν στο 40/νθημερο και στο εξάμηνο μνημόσυνο, όπου η συντριπτική πλειοψηφία όσων θέλησαν να συμμετάσχουν, εμποδίστηκε να εισέλθει στο αλβανικό κράτος. Αλλά και όσοι επιχείρησαν το ταξίδι, αντιμετώπισαν αυστηρότατο έλεγχο στο τελωνείο λες και ήταν ύποπτοι για την τέλεση αξιόποινων πράξεων, ενώ σε αρκετούς από αυτούς απαγορεύθηκε τελικά η είσοδος, ως επικίνδυνους για την δημόσια ασφάλεια της Αλβανίας. Σαν αποτέλεσμα τελικά μόνο λίγες δεκάδες Ελλαδίτες μπόρεσαν να παραστούν στο ετήσιο μνημόσυνο. Ακόμη και τουριστικά λεωφορεία που λόγω του εορταστικού τριημέρου εισήλθαν στην Αλβανία, την ίδια μέρα του μνημοσύνου, αντιμετώπισαν πολύωρη καθυστέρηση, όχι μόνο στο τελωνείο της Κακαβιάς και του Μαυροματίου, αλλά και στην Κρυσταλλοπηγή, που βρίσκεται πολύ πιο ανατολικά στην περιοχή της Κορυτσάς. Εκεί στο τελωνείο μάλιστα είχαμε και ένα περιστατικό που δείχνει την υπερβολική αυστηρότητα της αλβανικής πλευράς, καθώς ο βουλευτής Καστοριάς κ. Τζηκαλάγιας που προσπάθησε να περάσει για να παραστεί στις επετειακές εκδηλώσεις του ελληνικού προξενείου Κορυτσάς (με διπλωματικό μάλιστα διαβατήριο) καθυστέρησε, καθώς αρχικά του απαγορεύθηκε να πάρει μαζί του το δάφνινο στεφάνι που ήθελε να καταθέσει στο μνημείο στο χωριό Μπομποστίτσα. Μόνο όταν οι Αλβανοί βεβαιώθηκαν, στέλνοντας φωτογραφία στα Τίρανα, ότι το στεφάνι δεν αναφέρεται στον Κωνσταντίνο Κατσίφα, αλλά στους νεκρούς του 1940, του επέτρεψαν να το πάρει μαζί του.
Στους Βουλιαράτες το κλίμα έτσι κι αλλιώς ήταν βαρύ, καθώς τις τελευταίες μέρες η παρουσία της αλβανικής αστυνομίας, φανερής και μυστικής, ήταν πολύ έντονη, και το σπίτι του Κατσίφα είχε τεθεί σε παρακολούθηση ενώ μέσα στον Οκτώβρη υπήρξε στην περιοχή της Δρόπολης, επίδειξη δύναμης με παρουσία θωρακισμένων οχημάτων του αλβανικού στρατού που περιόδευσαν τα χωριά, σε μία κίνηση που δικαιολογήθηκε ως προβολή του έργου των Ενόπλων Δυνάμεων και προσέλκυση νέων στο στρατό. Στους ομογενείς μας όμως που είναι κατά 70% ηλικιωμένοι, το γεγονός επέτεινε το κλίμα καταπίεσης και τρομοκρατίας που υφίσταται έτσι κι αλλιώς στην περιοχή, καθώς τέτοια στρατιωτική παρουσία στα ερημωμένα ελληνικά χωριά της μειονότητας, είχε πάνω από 20 χρόνια να συμβεί . Σαν να μην έφταναν τα παραπάνω, λίγες μέρες πριν το μνημόσυνο, «άγνωστοι» κατάστρεψαν τα υλικά που είχε συγκεντρώσει η οικογένεια για να κτισθεί ένα μικρό εκκλησάκι, στο σημείο που είχε δολοφονηθεί ο Κωνσταντίνος, ενώ αλβανικά δημοσιεύματα συνέχιζαν να σπιλώνουν την μνήμη του Κωνσταντίνου, αποκαλώντας τον «εξτρεμιστή» και δηλώνοντας ότι το πόρισμα για τις συνθήκες θανάτου του θα καθυστερήσει και άλλο να εκδοθεί.
Για τα όσα συνέβησαν τη μέρα του μνημοσύνου, αλλά και ανήμερα της εθνικής επετείου με τις νέες προκλήσεις των Αλβανών εις βάρος της οικογένειας του Κωνσταντίνου Κατσίφα και εν συνεχεία με την προκλητική κλήση σε απολογία της μητέρας του, έχουμε να καταθέσουμε τις εξής σκέψεις και προβληματισμούς.
Αξίζουν συγχαρητήρια σε όσους επωνύμους και ανωνύμους, πολιτικούς παράγοντες και απλό λαό, από την Ελλάδα και την Αλβανία, αψήφησαν το κλίμα εκφοβισμού και στάθηκαν στο πλευρό της οικογένειας του Κωνσταντίνου στο ετήσιο μνημόσυνο. Σε κλίμα συγκίνησης μάλιστα η οικογένεια παρέθεσε γεύμα σε όλους τους επισκέπτες, ενώ το χωριό ήταν σημαιοστολισμένο από συγγενείς και φίλους, όπως ακριβώς θα το ήθελε και ο Κωνσταντίνος!
Σε υψηλό επίπεδο υπήρξε πράγματι η εκπροσώπηση της ελληνικής πολιτείας, στην εθνική επέτειο με την παρουσία του υφυπουργού Εξωτερικών κ. Διαματάρη, της νέας πρέσβεως, και σύσσωμης της διπλωματικής αντιπροσωπείας της Ελλάδας στην γειτονική χώρα. Η ομιλία μάλιστα του υφυπουργού, είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον καθώς αναφέρθηκε σε ουσιαστικά ζητήματα χωρίς τον ξύλινο λόγο που μας είχαν συνηθίσει εκπρόσωποι της πατρίδας μας στο παρελθόν.
Εκφράζουμε ωστόσο τη διαφωνία μας με την εκτίμηση ορισμένων αρθρογράφων σε ιστοσελίδες και κοινωνικά δίκτυα, που επιχειρηματολόγησαν υπέρ της αποσύνδεσης του περιστατικού του Κατσίφα από τον εορτασμό της εθνικής επετείου. Προφανώς πρέπει να σεβόμαστε και να διαφυλάττουμε την ιερότητα των τελετών μνήμης για τους πεσόντες του 1940. Ευθύνη όμως δική μας όλων μας, Βορειοηπειρωτών και Ελλαδιτών είναι να μην ξεχνάμε. Και αυτό δεν χρειάζεται να μας το θυμίζει η οικογένεια του Κωνσταντίνου αλλά οφείλουμε να το πράττουμε μόνοι μας. Δεν πρέπει να ξεχνάμε όλοι μας, ένθεν κακείθεν των συνόρων, ότι το παλικάρι αυτό έχασε τη ζωή του, ακριβώς γιατί σε πείσμα του φόβου και του ραγιαδισμού που θέλει να επιβάλλει το αλβανικό κράτος στη Βόρειο Ήπειρο, αυτός επέμενε να στολίζει το χωριό του με την ελληνική σημαία όλα τα προηγούμενα χρόνια, για να τιμήσει ακριβώς τους ήρωες του έπους του 1940, που με τα κατορθώματά τους, τον γαλούχησαν οι γονείς του. Δυστυχώς για την αλβανική πλευρά, την σύνδεση του θανάτου του Κωνσταντίνου με τον εορτασμό της εθνικής μας επετείου, την αποφάσισε το ίδιο το αλβανικό κράτος, που πέρυσι στην καρδιά της εθνικής ελληνικής μειονότητας της Βορείου Ηπείρου, έστειλε τις πάνοπλες ειδικές δυνάμεις του, να προσβάλλουν την ιερή μέρα της εθνικής μας επετείου, εισβάλλοντας στο χωριό και εκτελώντας έναν νέο άνθρωπο, που δεν αποτελούσε κίνδυνο για κανέναν εκεί στο βουνό. Στο πλαίσιο αυτό θεωρούμε ότι δηλώσεις όπως αυτές του κ. Ντούλε και του κ. Καραμέλλου που καταδίκασαν την αλβανική σκληρότητα εις βάρος της οικογένειας και τόνισαν την ανάγκη έκδοσης αντικειμενικού πορίσματος για τις συνθήκες θανάτου του, θα έπρεπε να γίνουν από όλους τους πολιτικούς εκπροσώπους της μειονότητας τις μέρες αυτές. Παράλληλα και από τους εκπροσώπους της ελληνικής πολιτείας, θα μπορούσε κάλλιστα να στηλιτευθεί το κλίμα φοβίας και τρομοκρατίας των τελευταίων ημερών, αλλά και να γίνει μία υπόμνηση στους εκπροσώπους της αλβανικής πλευράς, ότι η Ελλάδα περιμένει επιτέλους μία απάντηση για το θλιβερό συμβάν, που αμαύρωσε τους περυσινούς εορτασμούς και οδήγησε στην απώλεια ζωής ενός Έλληνα πολίτη.
Δεν γνωρίζουμε αν στη συνάντηση του πρωθυπουργού της Ελλάδας με τον Αλβανό ομόλογό του πριν λίγες μέρες, τέθηκε το ζήτημα του θανάτου του Κωνσταντίνου Κατσίφα. Από τα επίσημα ανακοινωθέντα δεν προκύπτει κάτι τέτοιο. Αν όντως δεν έγινε, πιστεύουμε ότι είναι σφάλμα της εξωτερικής μας πολιτικής, διότι η αλβανική προκλητικότητα δυστυχώς συνεχίζεται τόσο με τη συμπεριφορά των αλβανικών αρχών απέναντι στην οικογένεια, τις δηλώσεις του κ. Ράμα που «ἐν μέσαις Ἀθήναις» κατηγόρησε ξανά ως εξτρεμιστή τον Κατσίφα, όσο και από την κλήση σε απολογία της μητέρας του Κωνσταντίνου από την αλβανική Δικαιοσύνη. Αν σιωπήσουμε στις προκλήσεις αυτές, είναι σαν να αποδεχόμαστε τις αλβανικές αιτιάσεις και να κλείνουμε τα μάτια στις κατάφωρες παραβιάσεις των εθνικών δικαίων και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των αδελφών μας.
Συντασσόμαστε τέλος με την άποψη που εξέφρασαν αρκετοί κάτοικοι του χωριού Βουλιαράτες, σχετικά με την βράβευση της ηρωικής Χειμαριώτισσας κ. Ερμιόνης Μπρίγκου κατά τη διάρκεια των εκδηλώσεων. Τιμούμε απεριόριστα και σεβόμαστε την πολυετή προσφορά της κ. Ερμιόνης Μπρίγκου στην πατρίδα, που την πλήρωσε με μεγάλη οικογενειακή ταλαιπωρία και εξορία. Την εκτίμησή μας αυτή έχουμε εκφράσει μάλιστα και στην ίδια ως ΣΦΕΒΑ, πολλές φορές. Συμφωνούμε όμως με τους Βουλιαρατινούς, ότι θα μπορούσε, όποιος αποφάσισε να τιμηθεί η κ. Ερμιόνη, να την τιμήσει είτε στη Χειμάρρα, είτε και στην Κλεισούρα την ίδια μέρα, με την παρουσία επίσης όλων των επισήμων. Αν έπρεπε να τιμηθεί κάποιος, στις 28 Οκτωβρίου 2019, στο χωριό Βουλιαράτες, αυτός θα έπρεπε να είναι μόνο ο αδίκως δολοφονημένος πριν ένα χρόνο από τους Αλβανούς, ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΤΣΙΦΑΣ!
Το να σιωπούμε, θεωρούμε ότι είναι προσβολή στη μνήμη του παλικαριού και εθελοτυφλία στο γεγονός του άδικου θανάτου του από τα πυρά των Αλβανών!
ΠΗΓΗ: ΣΦΕΒΑ
