Κυκλοφορούν αυτές τις ημέρες στο Διαδίκτυο δύο ολιγόλεπτα βίντεο, χαρακτηριστικά της νοοτροπίας δύο πλευρών του πολιτικού σκηνικού, καθένα εκ των οποίων φέρει τεράστιες ευθύνες για το σημερινό κατάντημα της πατρίδας μας.
Στο...
πρώτο εξ αυτών μιλάει ο γνωστός Μιχάλης Τρεμόπουλος (ξέρετε, αυτός που στο παρελθόν είχε πει ότι οι Μακεδόνες της Ελλάδας καταπιέζονταν από τον Κρητικό χωροφύλακα και τον Πελοποννήσιο γραφιά!), σε πρόσφατη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου Θεσσαλονίκης. Με αφορμή επιχειρηθείσα εισβολή των καταληψιών του εργοστασίου ΥΦΑΝΕΤ στην αίθουσα συνεδριάσεων του Δ.Σ. προκειμένου να διαμαρτυρηθούν για την πρόθεση του Δήμου Θεσσαλονίκης να αξιοποιήσει επιτέλους τον χώρο του εργοστασίου, εισβολή που αποτράπηκε με επέμβαση της αστυνομίας, ο Μ. Τρεμόπουλος είπε κατά λέξη ότι οι συγκεκριμένοι πολίτες «έχουν άλλους τρόπους να επιβάλουν τη θέλησή τους»!
Στο δεύτερο βίντεο μιλάει ο λέκτορας του Αριστοτέλειου Πανεπιστήμιου Θεσσαλονίκης, πρόεδρος του Περιφερειακού Συμβουλίου Κεντρικής Μακεδονίας και πολιτευτής της Ν.Δ., Βενιαμίν Καρακωστάνογλου. Κατά τη διάρκεια παρουσίασης βιβλίου για την προδοσία των Πρεσπών και αφού είχε ήδη εκφραστεί με ιδιαίτερα σκληρούς χαρακτηρισμούς εναντίον της συμφωνίας, ενώπιον ενός κοινού φιλικού προς αυτές τις θέσεις, όταν αντιλήφθηκε ότι κάποιοι βιντεοσκοπούσαν την εκδήλωση, αναδιπλώθηκε και παρακάλεσε να μην κυκλοφορήσουν τα στιγμιότυπα αυτά στο Διαδίκτυο, «για να μη φανεί ότι ο Πρόεδρος του Περιφερειακού Συμβουλίου Μακεδονίας εκφράζει αυτές τις απόψεις»!
Έχουμε, λοιπόν, δύο συμπεριφορές από ανθρώπους διαφορετικών πλευρών του πολιτικού σκηνικού της χώρας μας, που αποτυπώνουν όμως χαρακτηριστικά όλη την παθογένεια του πολιτικού σκηνικού. Από τη μία πλευρά ένας δεδηλωμένος αριστερός, με πλήθος προκλητικών ενεργειών και δηλώσεων, όπως η παραπάνω αναφερόμενη για Κρητικούς και Πελοποννήσιους που είχε γίνει προ ετών κατά την παρουσίαση του λεγόμενου «μακεδονικού αλφαβηταρίου» στη Θεσσαλονίκη, παρουσιάζεται όχι απλά αμετανόητος αλλά με μία δήλωσή του που κινείται στα όρια του αξιόποινου, ουσιαστικά εξωθεί τους καταληψίες να επιβάλουν την άποψή τους και να ενεργήσουν κατά πως αυτοί ξέρουν και συνηθίζουν, δηλαδή με την ποικιλότροπη βία που αυτοί εφαρμόζουν με κάθε ευκαιρία.
Από την άλλη πλευρά έχουμε έναν τυπικό εκπρόσωπο «της μεγάλης κεντροδεξιάς παράταξης» και μάλιστα έναν υποτιθέμενο υπέρμαχο του αγώνα κατά τους ξεπουλήματος του ονόματος της Μακεδονίας, που πολύ συχνά προσκαλείται σε εκδηλώσεις και συνέδρια για να διατυπώσει τις απόψεις του. Στη συγκεκριμένη περίπτωση αποτυπώνεται η πολιτικάντικη προσέγγισή του στο θέμα αφού, γνωρίζοντας ότι μιλάει σε κοινό φιλικό, του χάιδευε τ’ αυτιά λέγοντάς του αυτά που ήθελε να ακούσει, και όταν διαπίστωσε ότι αυτά μπορεί να βγαίνανε και παραέξω, άρχισε να παρακαλάει να μη διαρρεύσουν.
Από τη μια, δηλαδή, ένας θρασύτατος εκφραστής μιας ιδεολογίας που με τις πρακτικές και την εφαρμογή της κόστισε (και συνεχίζει να κοστίζει όπου εφαρμόζεται ακόμη) εκατομμύρια ζωές και από την άλλη ένας υποτιθέμενος εκπρόσωπος των εθνικών αξιών, για τις οποίες ντρέπεται να τις προβάλει με τον τρόπο που τους αρμόζει. Η αντιπαραβολή των δύο αυτών περιπτώσεων δείχνει ξεκάθαρα τους λόγους για τους οποίους βρισκόμαστε ως κοινωνία και ως λαός στα σημερινά μας χάλια.
Γεώργιος Παπάζογλου.
elkosmos.gr
elkosmos.gr
