Το αίμα των ηρώων είναι πιο κοντά στον Θεό από το μελάνι των λογίων και τις προσευχές των ευσεβών».
Ο Ιούλιος Έβολα είχε δίκιο. Ποιες λέξεις, ποιες φράσεις, ποια κείμενα μπορούν να χωρέσουν τον ηρωισμό και πόσο μάλλον τη θυσία;
Τι...
μπορούμε οι ζωντανοί να πούμε για τους ενδόξους νεκρούς του Έθνους; Τίποτα. Η ευλαβική σιωπή είναι η καλύτερη απόκριση προς Ήρωες.
Ο υποπλοίαρχος Χριστόδουλος Καραθανάσης, ο υποπλοίαρχος Παναγιώτης Βλαχάκος και ο αρχικελευστής Έκτορας Γιαλοψός βρίσκονται ήδη πολλά χρόνια στο Πάνθεον. Δεν είναι σε κάποιο “Πάνθεον Ηρώων” (αναθεματισμένοι νεοτερισμοί), είναι δίπλα στον Θεό, όπως αναφέραμε και στην αρχή.
Εκείνο το βράδυ πάνω από τις βραχονησίδες, με καιρικές συνθήκες πολύ κακές, με την ένταση που χαρίζει μια πολεμική επιχείρηση (γιατί αυτό ήταν), οι τρεις αξιωματικοί ήρθαν πρόσωπο με πρόσωπο με τη μοίρα των πολεμιστών: Τον θάνατο οποιαδήποτε στιγμή.
Δεν έσκυψαν το κεφάλι, δεν έκλεισαν καν τα μάτια. Κοίταξαν μπροστά, κοίταξαν ψηλά, κοίταξαν την ιστορία αυτής της Φυλής. Ο εχθρός γνωστός, οι σκοπός ο ίδιος, η αυταπάρνηση δεδομένη.
Το Ελληνικό Αρχιπέλαγος, στο οποίο το Ναυτικό μας δεν έχει ηττηθεί ποτέ, είδε για ακόμη μια φορά ότι για αυτά τα νερά, οι Έλληνες δεν κάνουν πίσω. Δεν είναι ώρα να λέμε για πολιτικά παρασκήνια, για επιχειρησιακές αστοχίες. Τέτοιες στιγμές, ειδικά τώρα που η απειλή εξ ανατολών είναι εντονότατη, η θυσία των τριών αξιωματικών πρέπει να θεριεύει το εθνικό μας αίσθημα, τον πατριωτικό μας εγωισμό.
Αυτοί οι άνδρες πέθαναν για κάτι πολύ σπουδαίο, άλλωστε γι’ αυτό είναι και Ήρωες.
Δεν μας επιτρέπεται να ξεχάσουμε το πως και το γιατί, πόσο μάλλον δεν μας επιτρέπεται να αρνηθούμε την παρακαταθήκη αίματος που μας παρέδωσαν.
«Η Μεγαλοσύνη των λαών δεν μετριέται με το στρέμμα. Με της καρδιάς το πύρωμα μετριέται και με το αίμα.»
Ο Κωστής Παλαμάς μέσα σε λίγες λέξεις περιγράφει τον Ελληνισμό. Η ιστορία μας, γεμάτη από αίμα αγωνιστών μαρτυρά εμφατικά, ότι σε αυτόν τον τόπο οι καρδιές παίρνουν φωτιά, όταν η απειλή γίνεται προσβολή.
Το “ευχαριστώ” των Ελλήνων προς τους τρεις αξιωματικούς μας, δεν είναι μια απλή πράξη. Είναι η αναγνώριση της θυσίας τους, αλλά και του σκοπού της. Οι λέξεις αυτές γράφονται την μαύρη επέτειο του θανάτου του Ιωάννη Μεταξά. Εκείνου που ετοίμασε τους πάντες για τη μεγάλη μάχη, για τη μεγάλη θυσία. Πολλές δεκαετίες μετά, στο Αιγαίο οι Έλληνες έδειξαν ότι είναι πάλι έτοιμοι για μάχες, αλλά πάνω από όλα για θυσία. Ότι το “ΟΧΙ” είναι ζωντανό!
Οι παλιότεροι θυμούνται και οι νεότεροι μαθαίνουν για εκείνη τη νύχτα. Τη νύχτα που ο πόλεμος φαινόταν η μόνη εξέλιξη. Θυμούνται τον θρήνο, την απογοήτευση αλλά και το χυδαίο “ευχαριστώ” που είπε ο τότε πρωθυπουργός προς την άλλη πλευρά του Ατλαντικού.
Και μετά ήρθε η οργή…
Η απορία για το πως έπεσε το ελικόπτερο ήταν στα στόματα όλων. Κανείς δεν το ξεπέρασε εύκολα. Πως θα μπορούσε άλλωστε…
24 χρόνια μετά τα Ίμια δεν έχουν ξεχαστεί, ούτε από εμάς αλλά ούτε από τους απέναντι. Εδώ είμαστε και θα είμαστε για να δουν οι Καραθανάσης, Βλαχάκος και Γιαλοψός, ότι μετά από αυτούς θα υπάρξουν και νέοι ήρωες, των οποίων το αίμα πάντα ποτίζει τη Γη και τους αναγεννά! Τιμή και Δόξα!
Ο υποπλοίαρχος Χριστόδουλος Καραθανάσης, ο υποπλοίαρχος Παναγιώτης Βλαχάκος και ο αρχικελευστής Έκτορας Γιαλοψός βρίσκονται ήδη πολλά χρόνια στο Πάνθεον. Δεν είναι σε κάποιο “Πάνθεον Ηρώων” (αναθεματισμένοι νεοτερισμοί), είναι δίπλα στον Θεό, όπως αναφέραμε και στην αρχή.
Εκείνο το βράδυ πάνω από τις βραχονησίδες, με καιρικές συνθήκες πολύ κακές, με την ένταση που χαρίζει μια πολεμική επιχείρηση (γιατί αυτό ήταν), οι τρεις αξιωματικοί ήρθαν πρόσωπο με πρόσωπο με τη μοίρα των πολεμιστών: Τον θάνατο οποιαδήποτε στιγμή.
Δεν έσκυψαν το κεφάλι, δεν έκλεισαν καν τα μάτια. Κοίταξαν μπροστά, κοίταξαν ψηλά, κοίταξαν την ιστορία αυτής της Φυλής. Ο εχθρός γνωστός, οι σκοπός ο ίδιος, η αυταπάρνηση δεδομένη.
Το Ελληνικό Αρχιπέλαγος, στο οποίο το Ναυτικό μας δεν έχει ηττηθεί ποτέ, είδε για ακόμη μια φορά ότι για αυτά τα νερά, οι Έλληνες δεν κάνουν πίσω. Δεν είναι ώρα να λέμε για πολιτικά παρασκήνια, για επιχειρησιακές αστοχίες. Τέτοιες στιγμές, ειδικά τώρα που η απειλή εξ ανατολών είναι εντονότατη, η θυσία των τριών αξιωματικών πρέπει να θεριεύει το εθνικό μας αίσθημα, τον πατριωτικό μας εγωισμό.
Αυτοί οι άνδρες πέθαναν για κάτι πολύ σπουδαίο, άλλωστε γι’ αυτό είναι και Ήρωες.
Δεν μας επιτρέπεται να ξεχάσουμε το πως και το γιατί, πόσο μάλλον δεν μας επιτρέπεται να αρνηθούμε την παρακαταθήκη αίματος που μας παρέδωσαν.
«Η Μεγαλοσύνη των λαών δεν μετριέται με το στρέμμα. Με της καρδιάς το πύρωμα μετριέται και με το αίμα.»
Ο Κωστής Παλαμάς μέσα σε λίγες λέξεις περιγράφει τον Ελληνισμό. Η ιστορία μας, γεμάτη από αίμα αγωνιστών μαρτυρά εμφατικά, ότι σε αυτόν τον τόπο οι καρδιές παίρνουν φωτιά, όταν η απειλή γίνεται προσβολή.
Το “ευχαριστώ” των Ελλήνων προς τους τρεις αξιωματικούς μας, δεν είναι μια απλή πράξη. Είναι η αναγνώριση της θυσίας τους, αλλά και του σκοπού της. Οι λέξεις αυτές γράφονται την μαύρη επέτειο του θανάτου του Ιωάννη Μεταξά. Εκείνου που ετοίμασε τους πάντες για τη μεγάλη μάχη, για τη μεγάλη θυσία. Πολλές δεκαετίες μετά, στο Αιγαίο οι Έλληνες έδειξαν ότι είναι πάλι έτοιμοι για μάχες, αλλά πάνω από όλα για θυσία. Ότι το “ΟΧΙ” είναι ζωντανό!
Οι παλιότεροι θυμούνται και οι νεότεροι μαθαίνουν για εκείνη τη νύχτα. Τη νύχτα που ο πόλεμος φαινόταν η μόνη εξέλιξη. Θυμούνται τον θρήνο, την απογοήτευση αλλά και το χυδαίο “ευχαριστώ” που είπε ο τότε πρωθυπουργός προς την άλλη πλευρά του Ατλαντικού.
Και μετά ήρθε η οργή…
Η απορία για το πως έπεσε το ελικόπτερο ήταν στα στόματα όλων. Κανείς δεν το ξεπέρασε εύκολα. Πως θα μπορούσε άλλωστε…
24 χρόνια μετά τα Ίμια δεν έχουν ξεχαστεί, ούτε από εμάς αλλά ούτε από τους απέναντι. Εδώ είμαστε και θα είμαστε για να δουν οι Καραθανάσης, Βλαχάκος και Γιαλοψός, ότι μετά από αυτούς θα υπάρξουν και νέοι ήρωες, των οποίων το αίμα πάντα ποτίζει τη Γη και τους αναγεννά! Τιμή και Δόξα!
elkosmos.gr
