Το Σάββατο 15/2/2020 στις 11:00 π.μ, θα τελεστεί στο Σιδηρόκαστρο Σερρών, η νεκρώσιμη ακολουθία και η ταφή των οστών του ήρωα - θρύλου των ελληνικών Καταδρομών Ταγματάρχη Γεώργιου Κατσάνη, που σκοτώθηκε στις 21 Ιουλίου το 1974, πολεμώντας τους Τούρκους εισβολείς, στην Κύπρο. Το Σιδηρόκαστρο είναι γενέτειρα του ήρωα και σε κεντρικό της σημείο, δεσπόζει η προτομή του.
Τα οστά του ήρωα...
εντοπίστηκαν σ’ έναν ομαδικό τάφο στην περιοχή του Αγίου Ιλαρίωνα στο κατεχόμενο κομμάτι της Μεγαλονήσου, μαζί με άλλους πέντε πεσόντες άνδρες του, μετά από υπόδειξη Τ/Κ μάρτυρα προς τις Αρχές. Η ταυτοποίηση ολοκληρώθηκε πριν από λίγες μέρες, στο κέντρο ελέγχου DNA στις ΗΠΑ, οπότε και ενημερώθηκε η οικογένεια του στην Ελλάδα.
«Μη φοβάστε, θα πέσουμε, αλλά δεν θα φύγουμε, να σας αφήσουμε στα χέρια των Τούρκων», έλεγε σε φίλο του από την Κερύνεια ο Κατσάνης, λίγους μήνες πριν από την τουρκική εισβολή στην Κύπρο. Ο ίδιος τήρησε μέχρι τέλους την υπόσχεσή του. Πολέμησε με πάθος τον εισβολέα στην πρώτη γραμμή, έπεσε όρθιος και πέρασε -δικαιολογημένα- στη σφαίρα του θρύλου. «Από τον πατέρα μας κρατάμε πως ήταν πρώτος των πρώτων. Ένας άνθρωπος με βαθιά φιλοπατρία, βαθιά αίσθηση του καθήκοντος που δεν θα έκανε τίποτα λιγότερο. Ήταν πρώτος στην μάχη, οδηγώντας τους στρατιώτες του. Σκοτώθηκε στο πλευρό των παλικαριών του. Έφυγε πρώτος των πρώτων, μπροστά από τα «παιδιά του. Βρήκε τον θάνατο που ήθελε. Από μικρός αυτό ονειρευόταν. Να πέσει όπως ο πρώτος αξιωματικός το 1940. Αυτό τον θάνατο ονειρευόταν και αυτόν τον θάνατο του χάρισε τελικά η μοίρα. Είμαστε περήφανοι γι’ αυτόν» λέει η κόρη του ήρωα κυρία Λίνα Κατσάνη, τονίζοντας πως η συγκίνηση της οικογένειας είναι μεγάλη, στο άκουσμα της είδησης εύρεσης των οστών του, που άργησε 45 ολόκληρα χρόνια.
Παναγιώτης Σαββίδης
protothema.gr
«Μη φοβάστε, θα πέσουμε, αλλά δεν θα φύγουμε, να σας αφήσουμε στα χέρια των Τούρκων», έλεγε σε φίλο του από την Κερύνεια ο Κατσάνης, λίγους μήνες πριν από την τουρκική εισβολή στην Κύπρο. Ο ίδιος τήρησε μέχρι τέλους την υπόσχεσή του. Πολέμησε με πάθος τον εισβολέα στην πρώτη γραμμή, έπεσε όρθιος και πέρασε -δικαιολογημένα- στη σφαίρα του θρύλου. «Από τον πατέρα μας κρατάμε πως ήταν πρώτος των πρώτων. Ένας άνθρωπος με βαθιά φιλοπατρία, βαθιά αίσθηση του καθήκοντος που δεν θα έκανε τίποτα λιγότερο. Ήταν πρώτος στην μάχη, οδηγώντας τους στρατιώτες του. Σκοτώθηκε στο πλευρό των παλικαριών του. Έφυγε πρώτος των πρώτων, μπροστά από τα «παιδιά του. Βρήκε τον θάνατο που ήθελε. Από μικρός αυτό ονειρευόταν. Να πέσει όπως ο πρώτος αξιωματικός το 1940. Αυτό τον θάνατο ονειρευόταν και αυτόν τον θάνατο του χάρισε τελικά η μοίρα. Είμαστε περήφανοι γι’ αυτόν» λέει η κόρη του ήρωα κυρία Λίνα Κατσάνη, τονίζοντας πως η συγκίνηση της οικογένειας είναι μεγάλη, στο άκουσμα της είδησης εύρεσης των οστών του, που άργησε 45 ολόκληρα χρόνια.
Παναγιώτης Σαββίδης
protothema.gr
