του Ευθύμιου Πέτρου
Και έτσι η κοινή γνώμη πληροφορήθηκε ότι στο Ιράν υπάρχει ένας οργανισμός που ονομάζεται Quds (Κωντς) γνωστός στην Τεχεράνη και με το όνομα Sepah, οπότε αυτομάτως όλοι οι αυτόκλητοι «αναλυτές» άρχισαν να διατυπώνουν απόψεις σχετικά με την επιχείρηση εξολοθρεύσεως του επί κεφαλής του, υποστρατήγου Κασέμ Σολεϊμανί. Κατ' αρχήν να διευκρινίσουμε ότι επρόκειτο ακριβώς για εξολόθρευση η οποία επετεύχθη με μια στρατιωτική επιχείρηση.
Ούτε περί «δολοφονίας» επρόκειτο ούτε περί «εκτελέσεως» όπως ορισμένοι ευφάνταστοι εχαρακτήρισαν την ενέργεια στα μέσα ενημερώσεως.
Μια...
τέτοια στρατιωτική επιχείρησις πρέπει να θεωρείται απολύτως δικαιολογημένη, δεδομένης της φύσεως του οργανισμού Quds που είναι η δύναμις εξαγωγής της ισλαμικής επαναστάσεως. Είναι δηλαδή το τμήμα των Φρουρών της Επαναστάσεως (Pashdaran) που έχει ως αποστολή την διάδοση της ισλαμικής επαναστάσεως ανά τον κόσμο. Η πρώτη τους εμφάνισις έγινε στον Λίβανο, κατά την πρώτη δεκαετία του 21ου αιώνος όταν κατηύθυναν τις επιχειρήσεις των Χεζμπολλά κατά του Ισραήλ. Έκτοτε τους είδαμε σε μεγάλη κλίμακα στο Αφγανιστάν και την Συρία, και σε μικρότερη να διεξάγουν «μαύρες επιχειρήσεις» ακόμη και σε ευρωπαϊκό έδαφος.
Οι επιχειρήσεις αυτές όμως, ελαφρά τη καρδία απεδίδοντο στο «Ισλαμικό Κράτος» που για πολλά χρόνια εθεωρείτο η πηγή πάσης μουσουλμανικής επιθετικότητος. Όπως ακριβώς ενωρίτερα αυτό το χαρακτηριστικό απεδίδετο στην Αλ Κάιντα.
Ένα άλλο σημαντικό πεδίο δράσεως των Quds ήταν η λεγομένη «Αραβική Άνοιξις» οπότε κλιμάκια ανεπτύχθησαν σε όλες τις ταρασσόμενες χώρες της Μέσης Ανατολής διαδραματίζοντας σημαντικό αποσταθεροποιητικό ρόλο. Δεν αποκλείεται να είχαν συμμετοχή στο λυντσάρισμα του Αμερικανού πρέσβεως στην Λιβύη το 2012, ακόμη δε και στην θανάτωση από μουσουλμανικό όχλο του Μουαμάρ Καντάφι.
Οι Quds εκμεταλλεύονταν αυτές μονομανίες και δρούσαν στην σκιά, έχοντας σημειώσει επιτυχίες υπέρ της χώρας τους. Η δράσις τους δεν περιορίζεται σε αμιγώς στρατιωτικές επιχειρήσεις, αλλά επεκτείνεται και στους τομείς των πληροφοριών και της παρανόμου αποκτήσεως πολεμικού υλικού. Μέλος των Quds έχει καταγραφεί να προσπαθεί να πείσει έμπορο πολεμικού υλικού να του προμηθεύσει ανταλλακτικά αεροσκαφών αμερικανικής προελεύσεως, επικαλούμενος ως τεκμήριο αξιοπιστίας το γεγονός ότι επί σειράν ετών ουδείς έχει κατορθώσει να αποκαλύψει τον τρόπο με τον οποίο η Τεχεράνη χρηματοδοτεί τους Χεζμπολλά.
Πρόκειται δηλαδή για έναν οργανισμό εξ ορισμού εχθρικό προς οτιδήποτε μη ισλαμικό. Μόνη δε η παρουσία ενός σημαντικού στελέχους του σε μια ξένη χώρα σημαίνει ότι οργανώνεται σε αυτήν κάποια μεγάλης κλίμακος επιχείρησις των Φρουρών της Ιρανικής Επαναστάσεως. Συνήθως η εξολόθρευσις του ηγέτου της επιχειρήσεως στο πεδίο, οδηγεί στην αναστολή και ενίοτε στην ακύρωσή της. Έτσι ο Κασέμ Σολεϊμανί, εξερχόμενος από το Ιράν αποτελούσε στόχο πρώτης προτεραιότητος για τους Αμερικανούς. Πόσο μάλλον που ευρέθη σε μια περιοχή ζωτικού συμφέροντος για τις ΗΠΑ, όπως είναι το Ιράκ. Το αξιοσημείωτο ήταν πως οι Αμερικανοί είχαν εγκαίρως τις πληροφορίες που τους επέτρεψαν να καταφέρουν αυτό το πλήγμα, το οποίο και κατά το παρελθόν είχαν επιχειρήσει.
Ο Σολεϊμανί είχε μπει στο στόχαστρο από τις πρώτες ημέρες της συριακής κρίσεως, μια και ήταν ο ενορχηστρωτής της στρατιωτικής παρουσίας του Ιράν εκεί προς ενίσχυση του καθεστώτος του Άσσαντ. Εκτιμάται δε ότι περισσότεροι από τους μισούς άνδρες της Quds (8.000 από περίπου 15.000) είχαν μετάσχει σε αυτή την επιχείρηση, μέχρις ότου την σκυτάλη παρέλαβαν οι Ρώσσοι.
Θα σημειώσουμε πάντως ότι στο Ιράν, όπου παραμένουν ακόμη στην ενέργεια βετεράνοι του δεκαετούς πολέμου με το Ιράκ, κατά την δεκαετία του '80, ο βαθμός του υποστρατήγου είναι πολύ υψηλός, πράγμα που ίσως ακούγεται περίεργο στην Ελλάδα όπου όλοι σχεδόν οι απόφοιτοι των στρατιωτικών σχολών γίνονται ευκόλως αντιστράτηγοι, είτε εν ενεργεία, είτε «επί χάρτου» (με διοικητικές αποφάσεις).
το άρθρο δημοσιεύθηκε στην εφ.ΕΣΤΙΑ του Σαββάτου
Οι επιχειρήσεις αυτές όμως, ελαφρά τη καρδία απεδίδοντο στο «Ισλαμικό Κράτος» που για πολλά χρόνια εθεωρείτο η πηγή πάσης μουσουλμανικής επιθετικότητος. Όπως ακριβώς ενωρίτερα αυτό το χαρακτηριστικό απεδίδετο στην Αλ Κάιντα.
Ένα άλλο σημαντικό πεδίο δράσεως των Quds ήταν η λεγομένη «Αραβική Άνοιξις» οπότε κλιμάκια ανεπτύχθησαν σε όλες τις ταρασσόμενες χώρες της Μέσης Ανατολής διαδραματίζοντας σημαντικό αποσταθεροποιητικό ρόλο. Δεν αποκλείεται να είχαν συμμετοχή στο λυντσάρισμα του Αμερικανού πρέσβεως στην Λιβύη το 2012, ακόμη δε και στην θανάτωση από μουσουλμανικό όχλο του Μουαμάρ Καντάφι.
Οι Quds εκμεταλλεύονταν αυτές μονομανίες και δρούσαν στην σκιά, έχοντας σημειώσει επιτυχίες υπέρ της χώρας τους. Η δράσις τους δεν περιορίζεται σε αμιγώς στρατιωτικές επιχειρήσεις, αλλά επεκτείνεται και στους τομείς των πληροφοριών και της παρανόμου αποκτήσεως πολεμικού υλικού. Μέλος των Quds έχει καταγραφεί να προσπαθεί να πείσει έμπορο πολεμικού υλικού να του προμηθεύσει ανταλλακτικά αεροσκαφών αμερικανικής προελεύσεως, επικαλούμενος ως τεκμήριο αξιοπιστίας το γεγονός ότι επί σειράν ετών ουδείς έχει κατορθώσει να αποκαλύψει τον τρόπο με τον οποίο η Τεχεράνη χρηματοδοτεί τους Χεζμπολλά.
Πρόκειται δηλαδή για έναν οργανισμό εξ ορισμού εχθρικό προς οτιδήποτε μη ισλαμικό. Μόνη δε η παρουσία ενός σημαντικού στελέχους του σε μια ξένη χώρα σημαίνει ότι οργανώνεται σε αυτήν κάποια μεγάλης κλίμακος επιχείρησις των Φρουρών της Ιρανικής Επαναστάσεως. Συνήθως η εξολόθρευσις του ηγέτου της επιχειρήσεως στο πεδίο, οδηγεί στην αναστολή και ενίοτε στην ακύρωσή της. Έτσι ο Κασέμ Σολεϊμανί, εξερχόμενος από το Ιράν αποτελούσε στόχο πρώτης προτεραιότητος για τους Αμερικανούς. Πόσο μάλλον που ευρέθη σε μια περιοχή ζωτικού συμφέροντος για τις ΗΠΑ, όπως είναι το Ιράκ. Το αξιοσημείωτο ήταν πως οι Αμερικανοί είχαν εγκαίρως τις πληροφορίες που τους επέτρεψαν να καταφέρουν αυτό το πλήγμα, το οποίο και κατά το παρελθόν είχαν επιχειρήσει.
Ο Σολεϊμανί είχε μπει στο στόχαστρο από τις πρώτες ημέρες της συριακής κρίσεως, μια και ήταν ο ενορχηστρωτής της στρατιωτικής παρουσίας του Ιράν εκεί προς ενίσχυση του καθεστώτος του Άσσαντ. Εκτιμάται δε ότι περισσότεροι από τους μισούς άνδρες της Quds (8.000 από περίπου 15.000) είχαν μετάσχει σε αυτή την επιχείρηση, μέχρις ότου την σκυτάλη παρέλαβαν οι Ρώσσοι.
Θα σημειώσουμε πάντως ότι στο Ιράν, όπου παραμένουν ακόμη στην ενέργεια βετεράνοι του δεκαετούς πολέμου με το Ιράκ, κατά την δεκαετία του '80, ο βαθμός του υποστρατήγου είναι πολύ υψηλός, πράγμα που ίσως ακούγεται περίεργο στην Ελλάδα όπου όλοι σχεδόν οι απόφοιτοι των στρατιωτικών σχολών γίνονται ευκόλως αντιστράτηγοι, είτε εν ενεργεία, είτε «επί χάρτου» (με διοικητικές αποφάσεις).
το άρθρο δημοσιεύθηκε στην εφ.ΕΣΤΙΑ του Σαββάτου
