του Αντιστράτηγου ε.α. Γεωργίου Μ. Τζουβαλά
Αυτές τις ημέρες με όσα συμβαίνουν με την Τουρκία και με τα στρατεύματα του Αττίλα να έχουν θρονιαστεί στη μισή Κύπρο που κάθε τόσο απειλούν τα κυριαρχικά δικαιώματα της νήσου και που η ανεργία και άλλα δεινά ταλανίζουν την πατρίδα μας, αναποδογυρίζονται οι μνήμες και ανατρέχουμε...
στο χρησμό της Πυθίας που παρομοιάζει την πατρίδα μας με «ασκό κλυδωνιζόμενο αλλά μηδέποτε βυθιζόμενο»
Μια από τις πολλές εικόνες του Ασκού, που φέρει την επιγραφή Γράμμος-Βίτσι σκέφτηκα να επαναφέρω στη μνήμη των αναγνωστών, σαν μια μορφή θυμιάματος υπέρ των πεσόντων και αγωνισθέντων για την ελευθερία και την ανεξαρτησία μας κατά τη δεκαετία 1940-1949. Με αδυνατισμένο το φως μου και το μυαλό να λειτουργεί για να βασανίζομαι, με όσα μπορώ να βλέπω και να ακούω, θα προσπαθήσω να γράψω κάτι που θεωρώ χρήσιμο για την επέτειο της νίκης του Γράμμου-Βίτσι, που έδωσε τέλος σε μία συμφορά.
Στα χρόνια της Κατοχής όταν οι Γερμανοί, Ιταλοί και Βούλγαροι καταδυνάστευαν τους Έλληνες, οι Άγγλοι που ήταν παραδοσιακά σύμμαχοί μας, θέλανε να ανάψουν φωτιές στα μετόπισθεν του βασικού τους αντιπάλου, της Γερμανίας, και για αυτό ενθάρρυναν, υποκίνησαν και χρηματοδότησαν αντιστασιακές οργανώσεις και κινήματα. Και όχι μόνο αυτό. Για να βγάλουν την Τουρκία στον πόλεμο παρά το πλευρό τους, τούς υπόσχονταν νησιά του Αιγαίου. Ενώ και στην Αλβανία υπόσχονταν ανεξαρτησία και βοήθεια, όταν αυτό το κράτος μετείχε στον πόλεμο κατά της Ελλάδος και με όργανά του καταδυνάστευε του Έλληνες της Θεσπρωτίας.
Τα αντιστασιακά κινήματα στην Ελλάδα δεν περιορίζονταν σε απελευθερωτικό αγώνα αλλά επιζητούσαν να κυριαρχήσουν πολιτικά, με αποτέλεσμα να εμπλακούν σε ένα πόλεμο αλληλοεξοντώσεως. Ο κατοχικός εμφύλιος (με ευθύνη του Ε.Α.Μ.) έκανε την εμφάνισή του και επεκτάθηκε στις Ένοπλες Ελληνικές Δυνάμεις που συγκροτήθηκαν στη Μέση Ανατολή, για να συμβάλουν στην απελευθέρωση της Ελλάδος.
Ο τότε Αντιπρόεδρος της Κυβερνήσεως Ναύαρχος Αλεξ. Σακελλαρίου, χάρις στην πρωτοβουλία και τις προσπάθειες του οποίου, το Πολεμικό και το εμπορικό Ναυτικό κατέστη ενεργό στο συμμαχικό αγώνα, απεστάλλει στις Η.Π.Α. και επληροφορήθη από Ραδιοφώνου την παραίτησή του. Ο δρόμος άνοιξε για τα επαναστατικά κινήματα στις Ένοπλες Δυνάμεις της Μέσης Ανατολή και την αποκλειστική κηδεμονία των Άγγλων επ’ αυτών. Στην κατεχομένη Ελλάδα μάς «διαφώτιζε» το Ε.Α.Μ. περί των αποθεμάτων χρυσού της Τράπεζας της Ελλάδος και του Ναυτικού, που τάχα πήρε ο Βασιλιάς Γεώργιος Β’, «για να καλοπερνά και να κάνει τις βόλτες του» και αφαιρούσε το ξίφος από τα χέρια του μόνου που μπορούσε τότε να υπερασπιστεί τα δίκαια της Ελλάδος, του ανθρώπου που, παρόλα τα εμπόδια μπορούσε να σταματήσει το πάρε-δώσε της Αγγλίας με την Τουρκία στο θέμα των ελληνικών νησιών, όπως και έπραξε.
Φθάσαμε στην απελευθέρωση από τους Γερμανούς και τότε ήλθε η σειρά για το: «Διαμάντι της εθνικής αντίστασης», όπως απεκάλεσε την Δεκεμβριανή ανταρσία του έτους 1944, ο ηγέτης του Κ.Κ.Ε. Χαρίλαος Φλωράκης. Αυτή η ανταρσία κόστισε στην Ελλάδα 56.373 νεκρούς (με τρόπο μαρτυρικό) και 48.756 απαχθέντες.
Επηκολούθησε μια τρικυμιώδης ειρηνική περίοδος μέχρι της προετοιμασίας καταλήψεως των διοικήσεων των τριών Ταξιαρχιών του Ελληνικού Στρατού εις Κοζάνη, Τρίκαλα, Λάρισα και της ενάρξεως του 3ου γύρου της ανταρσίας, με την συμπαράσταση της Κομιντέρν και των γειτονικών μας κρατών. Η πατρίδα μας ευρέθη σε δεινή θέση και ανεζήτησε τρόπους δια την σωτηρίαν της. Η νίκη που μας είχαν υποσχεθεί οι σύμμαχοί μας πήρε την άγουσα για το σκουπιδοτενεκέ της Ιστορίας.
Τότε στα πρόσωπα του γηραιού πρωθυπουργού Θεμ. Σοφούλη και του Στρατηγού Αλεξ. Παπάγου η Ελλάδα ανεκάλυψε τον από Μηχανής Θεό και εύρε τη σωτηρία της. Ο Βαθυστόχαστος και πολύπειρος γέρων Θεμ. Σοφούλης αφύπνισε τους Έλληνες και εσφυριλάτησε αγωνιστικό πνεύμα εις το Στράτευμα. Ο επιλεγής ηγέτης, στρατηγός Α. Παπάγος επέβαλε την τάξιν, ακρίβειαν και ενιαίον δόγμα εις τας Ενόπλους Δυνάμεις και απέκλεισε τας πολιτικό-κομματικάς παρεμβάσεις εις το Στράτευμα, ώστε τούτο εντός ολίγου χρόνου να επιτύχει τη μεγαλειώδη νίκη κατά της κομμουνιστικής ανταρσίας.
Ο Γράμμος και το Βίτσι επί των οποίων εστερεώθη η ελληνική σημαία την 29η Αυγούστου 1949, υπήρξαν τα ορόσημα του εθνικού προσανατολισμού εις τα οποία επεσφραγίσθη η νίκη των Ενόπλων Δυνάμεων, η ακεραιότητα του εθνικού εδάφους και η αφετηρία για ανόρθωση της Χώρας μας. Υπήρξε ταχεία και αποτελεσματική η ανόρθωση, παρά τας αντιξοότητας που αντιμετώπισε, λόγω της ανάγκης επουλώσεως των πληγών της πολεμικής περιπέτειας, η οποία υπήρξε μακροχρόνιος για την πατρίδα μας.
Οφείλεται τιμή και ευγνωμοσύνη εις τους θυσιασθέντες και αγωνισθέντες των Ενόπλων Δυνάμεων, δια την ελευθερίαν και την ευημερίαν όλων των Ελλήνων.
elkosmos.gr
