Γράφει ο Γιάννης Κουρνούτης
Παρακολουθώντας τη ροή τωn εξελίξεων με την Τουρκία αλλά και ακούγοντας αναλύσεις και σκέψεις τόσο...
Ελλήνων όσο και των Τούρκων ειδικών αναλυτών παρατηρούμε τα εξής: Κραυγές πολέμου σε καθημερινή βάση από το καθεστώς που κυβερνά τη γείτονα χώρα με επιθετικότητα που όλο κλιμακώνεται.
Καλύπτοντας ετσι τις δικές του οικονομικές και πολιτικές αποτυχίες και ταυτόχρονα παρατηρούμε ακραία εθνικιστικά αντανακλαστικά σε όλη την κοινωνία της Τουρκίας.
Το καθεστώς στην Άγκυρα αδιαφορεί για σύνορα και διεθνεις σύμβασεις.
Έχει χεσ...ο το γραπτό διεθνές και εθιμικό δίκαιο και ταυτόχρονα με την απειλή και χρήση σκληρής βίας προσπαθεί να κάνει την χώρα μας να κάτσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων και να υποχωρήσει.
Και το ερώτημα που κυριαρχεί είναι:
Καλύπτοντας ετσι τις δικές του οικονομικές και πολιτικές αποτυχίες και ταυτόχρονα παρατηρούμε ακραία εθνικιστικά αντανακλαστικά σε όλη την κοινωνία της Τουρκίας.
Το καθεστώς στην Άγκυρα αδιαφορεί για σύνορα και διεθνεις σύμβασεις.
Έχει χεσ...ο το γραπτό διεθνές και εθιμικό δίκαιο και ταυτόχρονα με την απειλή και χρήση σκληρής βίας προσπαθεί να κάνει την χώρα μας να κάτσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων και να υποχωρήσει.
Και το ερώτημα που κυριαρχεί είναι:
Η Τουρκία με μία καταρρέουσα οικονομία και θέσεις στο πρόβλημα με την Ελλάδα **(σύνορα της Τουρκίας χαράχτηκαν με τη συνθήκη της Λωζάνης 1923 το άρθρο 12 έδωσε τα νησιά το άρθρο 15 παραιτηση αυτης από τα δικαιώματα κτλ κτλ) ** αρα νομικά ασθενής.
Επιζητεί τον πόλεμο?
Παρατηρώντας τώρα τους πόλεμους που είναι συχνοι στον παγκόσμιο χώρο ακόμα και υπερδυνάμεις πριν από καθε στρατιωτική τους δράση προσπαθούν να βρουν νόμιμες δικαιολογίες και όχι μεθόδους που απορρίπτουν τους διπλωματικούς κανόνες η έθιμα ή το διεθνές δίκαιο γιατί τοτε τιμωρείται από τη διεθνή κοινότητα
Έτσι βλέπουμε μία Τουρκία ενοχλημένη από το διεθνές εθιμικό και γραπτό δίκαιο* ( Ηνωμένα έθνη 1982 για το δίκαιο της θάλασσας )*
Να διαλαλεί ταυτόχρονα ακολουθώντας μία ρεβιζιονιστική πολιτική ότι δεν αποδέχονται την παρούσα κατάσταση και ότι οι παρούσες συνθήκες διασφαλίζουν πλεονεκτική θέση στην πατρίδα μας
Δημιουργούν σε βαθος χρόνου που κατά εμέ κορυφώνεται Οκτώβριο-Νοέμβριο και αναδεικνύουν παγκοσμίως νόμιμες κατά αυτούς δικαιολογίες (άλλοθι δηλαδή για την πολιτική προβολή στρατιωτικής ισχύος)
Άρα το θέμα της επίλυσης του ελληνοτουρκικου προβλήματος αρχίζει και τελειώνει στο να αποδεχτεί η Τουρκία άνευ όρων τα κυριαρχικά δικαιώματα που έχει η Ελλάδα από τη συνθήκη της Λωζάνης
Και ας μην ξεχνάμε το βασικότερο ότι :
το διεθνές δίκαιο για να επιβληθεί χρειάζεται να υποστηρίζεται από στρατιωτική ισχύ.
Δεν ξέρω (?) αν υπάρχει κάποιος Έλληνας που πιστεύει ότι υπερφίαλος και δέσμιος των ουτοπικών του οραμάτων Ερντογάν θα αποδεχτεί κάτι τέτοιο.
Και το ερώτημα που γεννάτε είναι: διαθέτει η Ελλάδα τη στρατιωτική ισχύ για να επιβάλλει το εθνικό δίκαιο εκεί που την αφορά?
Η απάντηση στο ερώτημα είναι ένα μεγάλο ΝΑΙ!!
Ειδικά τώρα μετά την υπεύθυνη στάση του προέδρου της αξιωματικής αντιπολίτευσης που δείχνει ότι δεν θα αφήσει τις μικροπολιτικές διαφορές και τα κομματικά του συμφέροντα να δημιουργήσουν ρήγμα στην εθνική μας ενότητα και δεύτερον με την εμφάνιση **ως από μηχανής θεός** του γαλλικού παράγοντα στο προσκήνιο που έχει στην περιοχή μας τεράστια ενεργειακά συμφέροντα και κλείνοντας μαζί τους συμφωνίες αμυντικής υποστήριξης.
Ας μην ξεχνάμε ότι η Γαλλία είναι πυρηνική δύναμη,είναι μόνιμο μέλος του συμβουλίου ασφαλείας του ΟΗΕ (που σημαίνει ότι καμία απόφαση του οργανισμού δεν μπορεί να ληφθεί εάν αυτή δεν συναινεί), διαθέτει πολύ ισχυρή ναυτική δύναμη και ταυτόχρονα είναι παραγωγός οπλικών συστημάτων.
Ίσως θα έρθει σύντομα η ώρα να μιλήσουμε στους Τούρκους ανάλογα πάντα με την εξέλιξη του κορωναίου στη χώρα μας τη γλώσσα που μάθανε να καταλαβαίνουν.
Βύθιση ή κατάρριψη κάθε παράνομης εισόδου από αέρα η θάλασσας.
