Όχι, δεν θα μιλήσουμε απλώς για ένα ηφαίστειο, αλλά για ένα νησί που είναι ολόκληρο ένα ηφαίστειο.
Για...
τη μυστικιστική Νίσυρο ο λόγος, που είναι ολόκληρη τμήμα του ηφαιστειακού τόξου του Αιγαίου και γνωρίζει από εκρήξεις τα τελευταία 150.000 χρόνια.
Όσο για την ηφαιστειακή της δραστηριότητα, συνεχίστηκε σταθερά στο διάβα του χρόνου, με τις υδροθερμικές εκρήξεις να μην εγκαταλείπουν ποτέ το νησί.
Κι ενώ όλη η νήσος απαρτίζεται από ηφαιστειογενή βουνά, ενεργές φουμαρόλες και θερμές πηγές, την παράσταση κλέβει αβίαστα η επιβλητική καλδέρα στο κέντρο του νησιού, αυτός ο κρατήρας διαμέτρου 4 χιλιομέτρων.
Εκεί μέσα συναντάμε τον μεγαλύτερο υδροθερμικό κρατήρα του πλανήτη Γη, τον φημισμένο Στέφανο, έναν μόνο από τους 5 κρατήρες του νησιού. Για τέτοια ηφαιστειακή δράση μιλάμε.
Ο μεγαλειώδης σε όλα του Στέφανος, με διάμετρο καμιά 300αριά μέτρα, κατεβαίνει σε βάθος 27 μέτρων για να σε πάει ένα ταξίδι σε μέρη που ούτε ο νους δεν τα βάζει.
Τον μελετούν οι γεωλόγοι και τον θαυμάζουν οι πάντες, δίνοντας στη Νίσυρο τη χαρακτηριστική και εξόχως γοητευτική της ατμόσφαιρα. Το ηφαίστειο δεσπόζει στο νησί χαρίζοντας εικόνες, χρώματα και οσμές που μοιάζουν από άλλο κόσμο.
Ο Στέφανος με τις κίτρινες και τις άσπρες αποχρώσεις του δεν συμβάλει απλώς στην καθηλωτική ομορφιά του νησιού. Είναι η καθηλωτική ομορφιά του νησιού, το κόσμημα αυτού του άγριου τοπίου που προσπάθησε να δαμάσει ο άνθρωπος αποφασίζοντας να ζήσει δίπλα του.
Ο Στέφανος δεν είναι μόνος, καθώς παρακεί βρίσκεται ο μικρός Στέφανος (ή Ανδρέας). Αλλά και καμιά 20αριά ακόμα κρατήρες. Οι μισοί είναι μάλιστα καλά διατηρημένοι και ο καθένας έχει το δικό του όνομα (Λογοθέτης, Πολυβώτης, Αλέξανδρος, Αχιλλέας κ.ά.).
Το νεότερο ενεργό ηφαίστειο της Ελλάδας, η απίθανη Νίσυρος, έχει ακόμα πυρακτωμένα πετρώματα μέσα στα σπλάχνα της, λίγα μόλις χιλιόμετρα κάτω από την καλδέρα. Εκεί σιγοβράζουν τα νερά προκαλώντας κάπου-κάπου υδροθερμικές εκρήξεις. Και τέτοιες είναι όλες όσες έχουν καταγραφεί κατά τους ιστορικούς χρόνους.
Ο Στέφανος ατμίζει μονίμως, μετατρέποντας σε υδρατμούς κάθε ρανίδα νερού που θα φτάσει ως το εσωτερικό του. Ο ατμός δημιουργεί τις τρύπες που θα βρεις στην επιφάνειά του, ψάχνοντας διέξοδο. Ο Στέφανος απελευθερώνει όμως και υδρόθειο, ποτίζοντας την περιοχή με τη χαρακτηριστική δυσάρεστη οσμή του.
Μια μικρή περιήγηση στον Στέφανο, μέσα στα ενεργά ηφαιστειογενή πετρώματα, μοιάζει με βόλτα σε κόσμους φαντασίας. Και είναι σίγουρα ευκολότερη και παραγωγικότερη η επίσκεψή του τον χειμώνα, μιας και το καλοκαίρι η ζέστη μπορεί να γίνει πραγματικά αφόρητη.
Και η μυρωδιά από το θειάφι δεν διευκολύνει την κατάσταση…
Όσο για την ηφαιστειακή της δραστηριότητα, συνεχίστηκε σταθερά στο διάβα του χρόνου, με τις υδροθερμικές εκρήξεις να μην εγκαταλείπουν ποτέ το νησί.
Κι ενώ όλη η νήσος απαρτίζεται από ηφαιστειογενή βουνά, ενεργές φουμαρόλες και θερμές πηγές, την παράσταση κλέβει αβίαστα η επιβλητική καλδέρα στο κέντρο του νησιού, αυτός ο κρατήρας διαμέτρου 4 χιλιομέτρων.
Εκεί μέσα συναντάμε τον μεγαλύτερο υδροθερμικό κρατήρα του πλανήτη Γη, τον φημισμένο Στέφανο, έναν μόνο από τους 5 κρατήρες του νησιού. Για τέτοια ηφαιστειακή δράση μιλάμε.
Ο μεγαλειώδης σε όλα του Στέφανος, με διάμετρο καμιά 300αριά μέτρα, κατεβαίνει σε βάθος 27 μέτρων για να σε πάει ένα ταξίδι σε μέρη που ούτε ο νους δεν τα βάζει.
Τον μελετούν οι γεωλόγοι και τον θαυμάζουν οι πάντες, δίνοντας στη Νίσυρο τη χαρακτηριστική και εξόχως γοητευτική της ατμόσφαιρα. Το ηφαίστειο δεσπόζει στο νησί χαρίζοντας εικόνες, χρώματα και οσμές που μοιάζουν από άλλο κόσμο.
Ο Στέφανος με τις κίτρινες και τις άσπρες αποχρώσεις του δεν συμβάλει απλώς στην καθηλωτική ομορφιά του νησιού. Είναι η καθηλωτική ομορφιά του νησιού, το κόσμημα αυτού του άγριου τοπίου που προσπάθησε να δαμάσει ο άνθρωπος αποφασίζοντας να ζήσει δίπλα του.
Ο Στέφανος δεν είναι μόνος, καθώς παρακεί βρίσκεται ο μικρός Στέφανος (ή Ανδρέας). Αλλά και καμιά 20αριά ακόμα κρατήρες. Οι μισοί είναι μάλιστα καλά διατηρημένοι και ο καθένας έχει το δικό του όνομα (Λογοθέτης, Πολυβώτης, Αλέξανδρος, Αχιλλέας κ.ά.).
Το νεότερο ενεργό ηφαίστειο της Ελλάδας, η απίθανη Νίσυρος, έχει ακόμα πυρακτωμένα πετρώματα μέσα στα σπλάχνα της, λίγα μόλις χιλιόμετρα κάτω από την καλδέρα. Εκεί σιγοβράζουν τα νερά προκαλώντας κάπου-κάπου υδροθερμικές εκρήξεις. Και τέτοιες είναι όλες όσες έχουν καταγραφεί κατά τους ιστορικούς χρόνους.
Ο Στέφανος ατμίζει μονίμως, μετατρέποντας σε υδρατμούς κάθε ρανίδα νερού που θα φτάσει ως το εσωτερικό του. Ο ατμός δημιουργεί τις τρύπες που θα βρεις στην επιφάνειά του, ψάχνοντας διέξοδο. Ο Στέφανος απελευθερώνει όμως και υδρόθειο, ποτίζοντας την περιοχή με τη χαρακτηριστική δυσάρεστη οσμή του.
Μια μικρή περιήγηση στον Στέφανο, μέσα στα ενεργά ηφαιστειογενή πετρώματα, μοιάζει με βόλτα σε κόσμους φαντασίας. Και είναι σίγουρα ευκολότερη και παραγωγικότερη η επίσκεψή του τον χειμώνα, μιας και το καλοκαίρι η ζέστη μπορεί να γίνει πραγματικά αφόρητη.
Και η μυρωδιά από το θειάφι δεν διευκολύνει την κατάσταση…
