Συγκινημένη η Κωνσταντίνα μίλησε για τον πατέρα της που ακόμα θεωρείται αγνοούμενος από την εποχή της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο.
Στην...
εκπομπή “Καλύτερα δε γίνεται” και τον Κώστα Τσουρό έδωσε συνέντευξη η Κωνσταντίνα, η οποία συγκινημένη μίλησε για τον πατέρα της, ο οποίος είχε συλληφθεί από τους Τούρκους στην εισβολή του 1974 και μέχρι σήμερα θεωρείται αγνοούμενος.
«Μεγάλη οικογένεια, πέντε παιδιά. Χάσαμε τον πατέρα μας στον πόλεμο του ’74, στην εισβολή… Ο πατέρας μου είναι αγνοούμενος, είναι από τους αγνοούμενους της Κύπρου, είναι μια ανοιχτή πληγή αυτό. Θέλω να πω πολλά, τι να πω όμως; Πρέπει η κυβέρνηση της Κύπρου να κοιτάξει το θέμα των αγνοουμένων.
Ένας αγνοούμενος δεν μπορεί να είναι άφαντος, δεν μπορεί να κηρυχτεί άφαντος και μας αναγκάζουν για να μπορέσουμε να πάμε παραπέρα και να διαχειριστούμε θέματα που αφορούν τον πατέρα μας και περιουσίες κλπ, να πάμε στο δικαστήριο να κηρύξουμε τον πατέρα μας άφαντο. Αυτό δεν είναι νόμος. Ευελπιστούμε να βρεθεί, περιμένουμε κάποια ειδοποίηση ότι τον βρήκαν κάπου, τουλάχιστον να θάψουμε τα οστά του.
Δεν άνοιξε την πόρτα κι έφυγε, ξέρουμε ότι τον συλλάβανε, ξέρουμε που, κάτω από ποιες συνθήκες… Συλλάβανε και τα αδέρφια μου και ευτυχώς τα αφήσανε. Εννοείται ότι τα θυμάμαι όλα, είμαστε παιδιά του πολέμου. Η μητέρα μου πέθανε με αυτόν τον καημό», είπε συγκινημένη η Κωνσταντίνα.
«Μεγάλη οικογένεια, πέντε παιδιά. Χάσαμε τον πατέρα μας στον πόλεμο του ’74, στην εισβολή… Ο πατέρας μου είναι αγνοούμενος, είναι από τους αγνοούμενους της Κύπρου, είναι μια ανοιχτή πληγή αυτό. Θέλω να πω πολλά, τι να πω όμως; Πρέπει η κυβέρνηση της Κύπρου να κοιτάξει το θέμα των αγνοουμένων.
Ένας αγνοούμενος δεν μπορεί να είναι άφαντος, δεν μπορεί να κηρυχτεί άφαντος και μας αναγκάζουν για να μπορέσουμε να πάμε παραπέρα και να διαχειριστούμε θέματα που αφορούν τον πατέρα μας και περιουσίες κλπ, να πάμε στο δικαστήριο να κηρύξουμε τον πατέρα μας άφαντο. Αυτό δεν είναι νόμος. Ευελπιστούμε να βρεθεί, περιμένουμε κάποια ειδοποίηση ότι τον βρήκαν κάπου, τουλάχιστον να θάψουμε τα οστά του.
Δεν άνοιξε την πόρτα κι έφυγε, ξέρουμε ότι τον συλλάβανε, ξέρουμε που, κάτω από ποιες συνθήκες… Συλλάβανε και τα αδέρφια μου και ευτυχώς τα αφήσανε. Εννοείται ότι τα θυμάμαι όλα, είμαστε παιδιά του πολέμου. Η μητέρα μου πέθανε με αυτόν τον καημό», είπε συγκινημένη η Κωνσταντίνα.
