(λίγες σκόρπιες σκέψεις από το Δντη του σχολείου Καραμούζα Δημήτριο)
Μέσα στον πανικό των ημερών έφυγες Χαρούλα μας… Μας άφησες τη γλυκιά σου ανάμνηση...
Το χαμόγελο που θύμιζε την Άνοιξη και τη γλυκιά σου φωνή..
Πώς θα ξαναγυρίσουμε στο σχολείο εμείς που δουλέψαμε μαζί σου..
που μιλούσαμε καθημερινά για τα εντός και εκτός της τάξης άπειρα καθημερινά προβλήματα..
Δέξου τις ζωγραφιές που σου έκαναν με μεγάλη αγάπη οι μαθητές σου και τις κόλλησαν στο τζάμι της εξώπορτας..
Δέξου το υπέροχο ποίημα που έγραψε για σένα ο φίλος μου ο Λουδοβίκος των Ανωγείων και που το παραθέτω αμέσως
Για τη Χαρούλα
Λουδοβίκος των Ανωγείων
Με μάτια βουρκωμένα θα σε ψάχνουμε
στην τάξη στην αυλή στο δρόμο
και συ πώς μπόρεσες και έφυγες
αφήνοντας μας δάκρυα και πόνο
όλη η αγάπη μας σ` ακολουθεί
σ αυτή τη μακρινή τη ξένη χώρα
και πλησιάζουν τα Χριστούγεννα
και εμείς θα περιμένουμε τα δώρα
Να `ρθεις για να τ ανοίξουμε μαζί
να τα μοιράσεις όπως πάντα ένα ένα
μ` εκείνο το χαμόγελο Δασκάλα μας
που ‘δινε ευτυχία στο καθένα
Λ.τ. Α.
