Γράφει ο Σπύρος Κουλκουδίνας
Φαρμακοποιός MSc -Πολιτευτής Ν.Δ.
Συμπληρώνονται 200 χρόνια από την κήρυξη τού απελευθερωτικού Αγώνα, από την ελληνική επανάσταση που υπήρξε σταθμός στην ιστορία τού νεότερου Ελληνισμού, ενέπνευσε τις επόμενες γενιές των Ελλήνων και συνεχίζει με τα μηνύματά της να μας εμπνέει.
Το...
μεγαλείο της ελληνικής ψυχής, οι ένδοξοι αγώνες, η πίστη και το σθένος τους, έκαναν ολόκληρη την Ευρώπη να στρέψει το βλέμμα της σε μια μικρή χώρα αρχικά και έπειτα να υποκλιθεί η οικουμένη.
Η κήρυξη της Επανάστασης πέτυχε να εμψυχώσει όλους τους Έλληνες, να οδηγήσει στη νίκη και τελικά στη δημιουργία του Ανεξάρτητου Ελληνικού Κράτους.
Η σπίθα της λευτεριάς, η δίψα για δικαίωση, η «αρετή και τόλμη» και η ενότητα. Αυτά ήταν τα συστατικά του αγώνα, αλλά κυρίως οι γενναίοι και σπουδαίοι άνθρωποι που πολέμησαν για το όνειρο μίας ελεύθερης Ελλάδας.
Με το βλέμμα στο μέλλον, αξιοποιώντας όλα τα διδάγματα του ένδοξου παρελθόντος μας, οφείλουμε να τιμήσουμε την ιστορία μας και να χαράξουμε το αύριο.
Γενναία και περήφανα πρέπει να μείνουμε άγρυπνοι φρουροί της μνήμης των ηρώων μας που χάραξαν με το αίμα τους τη λέξη ΛΕΥΤΕΡΙΑ στις σελίδες των αιώνων.
Η πανδημία δεν μας επιτρέπει να τιμήσουμε όπως αρμόζει την ιστορική επέτειο. Μας δοκιμάζει και ταυτόχρονα υπενθυμίζει πως όλοι οι μεγάλοι μας αγώνες, έφτασαν σε αίσιο τέλος, μόνο όταν πορευτήκαμε ενωμένοι.
Απαραίτητη προϋπόθεση, για να φτάσουμε σε αυτό που τόσο εύγλωττα περιέγραψε ο Μακρυγιάννης στα Απομνημονεύματά του: «Τούτη την πατρίδα την έχομεν όλοι μαζί, και σοφοί κι αμαθείς, και πλούσιοι και φτωχοί, και πολιτικοί και στρατιωτικοί, και οι πλέον μικρότεροι άνθρωποι. Όσοι αγωνιστήκαμεν, αναλόγως ο καθείς, έχομεν να ζήσομεν εδώ. Το λοιπόν δουλέψαμεν όλοι μαζί να τη φυλάμε κι όλοι μαζί, και να μη λέγει ούτε ο δυνατός “εγώ”, ούτε ο αδύνατος. Ξέρετε πότε να λέγει ο καθείς “εγώ”; όταν αγωνιστεί μόνος του και φκιάσει ή χαλάσει, να λέγει “εγώ”. Όταν όμως αγωνίζονται πολλοί και φκιάνουν, τότε να λέμε “εμείς”. Είμαστε στο “εμείς” κι όχι στο “εγώ”.
Με την ευγνωμοσύνη που αρμόζει σε όλους όσοι προσέφεραν σε αυτό τον τόπο και θέλοντας να τιμήσουμε τη σπουδαιότερη επέτειο μας, έχουμε μόνο ένα χρέος.
Να επενδύσουμε στο μέλλον της πατρίδας μας, με γενναιότητα, με ενότητα, με αρετή και τόλμη.
Ακριβώς όπως το αποτύπωσε στην Πνύκα στις 8 Οκτωβρίου 1838 στο κλείσιμο της ομιλίας του ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, αναφερόμενος στους νέους:
«Εις εσάς μένει να ισάσετε και να στολίσετε τον τόπο, οπού ημείς ελευθερώσαμε».
Η κήρυξη της Επανάστασης πέτυχε να εμψυχώσει όλους τους Έλληνες, να οδηγήσει στη νίκη και τελικά στη δημιουργία του Ανεξάρτητου Ελληνικού Κράτους.
Η σπίθα της λευτεριάς, η δίψα για δικαίωση, η «αρετή και τόλμη» και η ενότητα. Αυτά ήταν τα συστατικά του αγώνα, αλλά κυρίως οι γενναίοι και σπουδαίοι άνθρωποι που πολέμησαν για το όνειρο μίας ελεύθερης Ελλάδας.
Με το βλέμμα στο μέλλον, αξιοποιώντας όλα τα διδάγματα του ένδοξου παρελθόντος μας, οφείλουμε να τιμήσουμε την ιστορία μας και να χαράξουμε το αύριο.
Γενναία και περήφανα πρέπει να μείνουμε άγρυπνοι φρουροί της μνήμης των ηρώων μας που χάραξαν με το αίμα τους τη λέξη ΛΕΥΤΕΡΙΑ στις σελίδες των αιώνων.
Η πανδημία δεν μας επιτρέπει να τιμήσουμε όπως αρμόζει την ιστορική επέτειο. Μας δοκιμάζει και ταυτόχρονα υπενθυμίζει πως όλοι οι μεγάλοι μας αγώνες, έφτασαν σε αίσιο τέλος, μόνο όταν πορευτήκαμε ενωμένοι.
Απαραίτητη προϋπόθεση, για να φτάσουμε σε αυτό που τόσο εύγλωττα περιέγραψε ο Μακρυγιάννης στα Απομνημονεύματά του: «Τούτη την πατρίδα την έχομεν όλοι μαζί, και σοφοί κι αμαθείς, και πλούσιοι και φτωχοί, και πολιτικοί και στρατιωτικοί, και οι πλέον μικρότεροι άνθρωποι. Όσοι αγωνιστήκαμεν, αναλόγως ο καθείς, έχομεν να ζήσομεν εδώ. Το λοιπόν δουλέψαμεν όλοι μαζί να τη φυλάμε κι όλοι μαζί, και να μη λέγει ούτε ο δυνατός “εγώ”, ούτε ο αδύνατος. Ξέρετε πότε να λέγει ο καθείς “εγώ”; όταν αγωνιστεί μόνος του και φκιάσει ή χαλάσει, να λέγει “εγώ”. Όταν όμως αγωνίζονται πολλοί και φκιάνουν, τότε να λέμε “εμείς”. Είμαστε στο “εμείς” κι όχι στο “εγώ”.
Με την ευγνωμοσύνη που αρμόζει σε όλους όσοι προσέφεραν σε αυτό τον τόπο και θέλοντας να τιμήσουμε τη σπουδαιότερη επέτειο μας, έχουμε μόνο ένα χρέος.
Να επενδύσουμε στο μέλλον της πατρίδας μας, με γενναιότητα, με ενότητα, με αρετή και τόλμη.
Ακριβώς όπως το αποτύπωσε στην Πνύκα στις 8 Οκτωβρίου 1838 στο κλείσιμο της ομιλίας του ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, αναφερόμενος στους νέους:
«Εις εσάς μένει να ισάσετε και να στολίσετε τον τόπο, οπού ημείς ελευθερώσαμε».
Η Ελλάδα γιορτάζει!
Χρόνια Πολλά ΕΛΛΗΝΕΣ!
