«Τιμή σ’ εκείνους όπου στην ζωή των ώρισαν και φυλάγουν Θερμοπύλες. Ποτέ από το χρέος μη κινούντες»
Ένας απ’ αυτούς που φύλαξαν Θερμοπύλες το 1974 στην Κύπρο μας ήταν και ο...
Ταξίαρχος ε.α Παναγιώτης Σταυρουλόπουλος.
Γεννήθηκε στον Ψαθόπυργο Αχαΐας στις 31 Δεκεμβρίου 1925. Στα 18 του χρόνια εντάχθηκε στην Εθνική Αντίσταση, στελεχώνοντας τον λόχο Δεδούση του 5/42 του Συνταγματάρχη Δ. Ψαρρού. Αργότερα, με το πέρας της κατοχής, εισήχθη στη Σχολή Ευελπίδων και από εκεί αποφοίτησε το 1949. Έλαβε μέρος στις τελευταίες επιχειρήσεις του Εθνικού Στρατού κατά τον Εμφύλιο Πόλεμο υπηρετώντας στη Φλώρινα, όπου τραυματίσθηκε δις και παρασημοφορήθηκε.
Γεννήθηκε στον Ψαθόπυργο Αχαΐας στις 31 Δεκεμβρίου 1925. Στα 18 του χρόνια εντάχθηκε στην Εθνική Αντίσταση, στελεχώνοντας τον λόχο Δεδούση του 5/42 του Συνταγματάρχη Δ. Ψαρρού. Αργότερα, με το πέρας της κατοχής, εισήχθη στη Σχολή Ευελπίδων και από εκεί αποφοίτησε το 1949. Έλαβε μέρος στις τελευταίες επιχειρήσεις του Εθνικού Στρατού κατά τον Εμφύλιο Πόλεμο υπηρετώντας στη Φλώρινα, όπου τραυματίσθηκε δις και παρασημοφορήθηκε.
Στην Κύπρο υπηρέτησε για πρώτη φορά την περίοδο 1961-1963. Τον Ιούλιο 1974, υπό τον βαθμό του Αντισυνταγματάρχη, διατάχθηκε να μεταβεί στην Κύπρο με το Αρματαγωγό ΛΕΣΒΟΣ για να συνοδεύσει τη σειρά αντικαταστάσεως της ΕΛ.ΔΥ.Κ. και να παραλάβει τους απολυόμενους.
Στις 19 Ιουλίου 1974 ο τότε Αντισυνταγματάρχης Σταυρουλόπουλος φτάνει στην Αμμόχωστο και, ενώ στις 20 Ιουλίου θα αποχωρούσε από την Κύπρο, ο καπετάνιος τού ανέφερε “Έχουμε πόλεμο” και παραμένει, λόγω της τουρκικής εισβολής, περιμένοντας περαιτέρω διαταγές. Έτσι κάτω από πολύ περίεργες συνθήκες, ήταν εκείνος που διατάχθηκε να αναλάβει την υπεράσπιση του στρατοπέδου της ΕΛ.ΔΥ.Κ με ελλειπή μέσα αλλά και με μικρό αριθμό στρατιωτών.
Το τριήμερο 14-16 Αυγούστου 1974, ξεχασμένοι και εγκαταλελειμμένοι 318 υπερασπιστές της έδρας της ΕΛ.ΔΥ.Κ, είχαν το δικό τους ραντεβού με την Ιστορία. Ο Αντισυνταγματάρχης αναφέρει “Στις 14 ξύπνησα με τη ρίψη βομβών NAPALM καθώς ξεκίνησε σφοδρός βομβαρδισμός του στρατοπέδου. Εμείς δεν διαθέταμε κανένα αντιαεροπορικό όπλο για να αποκρούσουμε τις επιθέσεις. Υποστήριξη από την αεροπορία ουδεμία.” Ενώ κάποιοι έλεγαν πως “Η Κύπρος κείται μακράν”, τον Αύγουστο του 1974 ο Αντισυνταγματάρχης Π. Σταυρουλόπουλος έμεινε μόνος και αβοήθητος με τους 318 άνδρες του, οι οποίοι είχαν το χρέος να υπερασπιστούν την τιμή της Ελληνικής μας Νήσου. Στάθηκαν αντάξιοι υπερσπιστές της πατρώας γης, χωρίς να υποχωρήσουν και δημιουργώντας μεγάλες απώλειες στον Αττίλα. Αυτή η Μάχη διδάσκεται στην Βρετανική Στρατιωτική Ακαδημία ως η πιο άνιση Μάχη της Νεότερης Ιστορίας.
Σήμερα, 47 χρόνια μετά, κάποιοι χωρίς ντροπή συνομιλούν για ομοσπονδοποίηση της Μεγαλόνησου. Εμείς δεν πρόκειται να ξεχάσουμε αυτούς που έδωσαν τη ζωή τους και «τους στρατιώτες που πολέμησαν σαν λιοντάρια». Θα σταθούμε εμπόδιο στα σχέδια ξεπουλήματος της Πατρίδας μας μέχρι την τελική δικαίωση, την Λευτεριά.
Σαν σήμερα πριν 4 χρόνια έφυγε πλήρης ημερών, ήσυχος με τη συνείδησή του αφήνοντας πίσω του βαριά παρακαταθήκη τον αγώνα για τη Λευτεριά, κάνοντας πράξη τα λόγια του Αρχαίου Σπαρτιάτη Βασιλιά και νομοθέτη Λυκούργου “Ουκ αν είη ατείχιστος πόλις άτις άνδρεσσι, και ου πλίνθοις εστεφάνωται.”
Σ’ ευχαριστούμε Ταξίαρχε, μέσα από τα βάθη της καρδιάς μας για τα όσα προσέφερες στην πατρίδα. Δεν θα ξεχάσουμε ποτέ τις συμβουλές που μας έδωσες! Καλό Παράδεισο! Το όνομά σου, επάξια...
Σ’ ευχαριστούμε Ταξίαρχε, μέσα από τα βάθη της καρδιάς μας για τα όσα προσέφερες στην πατρίδα. Δεν θα ξεχάσουμε ποτέ τις συμβουλές που μας έδωσες! Καλό Παράδεισο!
Το όνομά σου, επάξια, κοσμεί το Εικονοστάσι Ηρώων και Μαρτύρων του Γένους.
ΔΡΑΣΙΣ ΚΕΣ
