Πέφτουσιν όπως του δεντρού
οι ορπίδες σγιαν τα φύλλα,
πόσον ακόμα αρωτώ
τούτη η κατρατζιύλα;
Ούτε πως στάσσουν γαίματα
της Τζιύπρου μας τα στήθκεια
ούτε πως μας επιάσασιν
τ’ αγαπημένα σπίθκια
Ύπνος μεάλος τζαι βαθύς
τζαι χώμαν του θαφκειού του
ένας λαός, ποιού να το πεις;
οχτρός του εαυτού του…
Ελένη Σιούφτα
