Χτες είχαμε έναν βιασμό μέσα σε πολυκατοικία με πλήθος ενοίκων, σε πυκνοκατοικημένη περιοχή, από προφανώς Βου@@αρορομά.
Δεν θα σταθώ στο γεγονός ότι με τους καταπληκτικούς συριζονόμους Παρασκευόπουλου, που ως φαίνεται αρέσουν και στη ΝΔ, αφού δεν τους έχει αλλάξει, αφέθηκε ελεύθερος ένας πολύ επικίνδυνος κατά συρροήν βιαστής, όπως λέει η ίδια η αστυνομία.
Δεν...
Δεν θα σταθώ στο γεγονός ότι με τους καταπληκτικούς συριζονόμους Παρασκευόπουλου, που ως φαίνεται αρέσουν και στη ΝΔ, αφού δεν τους έχει αλλάξει, αφέθηκε ελεύθερος ένας πολύ επικίνδυνος κατά συρροήν βιαστής, όπως λέει η ίδια η αστυνομία.
Δεν...
θα σταθώ στο ότι η αστυνομία ήρθε κάτι ώρες μετά επιτρέποντας στον δράστη να φύγει σαν κύριος, ενώ περίμενε και εισαγγελέα, να γίνει δηλαδή όλη η γραφειοκρατία, για να μπει στο σπίτι. Αν αυτό είναι Άμεση Δράση, έχουμε προφανώς χάσει το νόημα των λέξεων.
Θα σταθώ στο το@@άρι ιδιοκτήτη του διαμερίσματος που για τρεις κι εξήντα πάει και νοικιάζει το σπίτι του σε όποιον βρει. Στην δεκαετή και βάλε ενασχόληση μας με τους λάθρο και την περιοχή έχουμε βρεθεί πολλές φορές απέναντι σε τομάρια που ζουν αλλού, σε προάστια, στην επαρχία και δίνουν το σπίτι τους σε αλήτες που κάνουν μπαμ από μακριά αδιαφορώντας για τους υπόλοιπους ενοίκους της πολυκατοικίας. Η πολυκατοικία είναι ένα κτίριο όπου ο καθένας μας έχει ουσιαστικά ένα ή περισσότερα δωμάτια. Το ότι κάτι τομάρια νομίζουν ότι το κτίριο τους ανήκει σε βαθμό που αδιαφορούν για τον ποιον μας επιβάλλουν ως συνένοικο με εξοργίζει.
Θα σταθώ επίσης στο γεγονός ότι οι γείτονες πλέον δεν μιλούν. Η άλλη απέναντι άκουγε αλλά το βρήκε φυσιολογικό, γιατί λέει χτυπούσε και την μητέρα του και ακουγόντουσαν συχνά φωνές. Θα γινόταν αυτό στην δική μου πολυκατοικία και θα καθόμουν να ακούω τον βουλγαροτέτοιο να χτυπάει την μάνα του.
Η αδιαφορία απέναντι σε τέτοια περιστατικά σκοτώνει. Δεν ξέρω πώς αλλιώς να το πω.
Το ότι φοβούνται και καλά το έχω γραμμένο, γιατί σήμερα είναι η καθαρίστρια, αύριο εσύ που φοβάσαι β@άκα. Ολοι αυτοί είναι θρασύδειλα τομάρια επίσης, όπως και οι ιδιοκτήτες που τους δίνουν τα σπίτια τους.
Μιλάμε, δεν σιωπούμε, καλούμε το 100 συνέχεια, παίρνουμε 40 τηλέφωνα την ημέρα τον ιδιοκτήτη, απειλούμε με αγωγές, καταγγέλλουμε.
Δεν περιμένουμε πότε θα κλάψουμε κανέναν άνθρωπο, για να μιλήσουμε.
Ελένη Παπαδοπούλου – FACEBOOK
Θα σταθώ στο το@@άρι ιδιοκτήτη του διαμερίσματος που για τρεις κι εξήντα πάει και νοικιάζει το σπίτι του σε όποιον βρει. Στην δεκαετή και βάλε ενασχόληση μας με τους λάθρο και την περιοχή έχουμε βρεθεί πολλές φορές απέναντι σε τομάρια που ζουν αλλού, σε προάστια, στην επαρχία και δίνουν το σπίτι τους σε αλήτες που κάνουν μπαμ από μακριά αδιαφορώντας για τους υπόλοιπους ενοίκους της πολυκατοικίας. Η πολυκατοικία είναι ένα κτίριο όπου ο καθένας μας έχει ουσιαστικά ένα ή περισσότερα δωμάτια. Το ότι κάτι τομάρια νομίζουν ότι το κτίριο τους ανήκει σε βαθμό που αδιαφορούν για τον ποιον μας επιβάλλουν ως συνένοικο με εξοργίζει.
Θα σταθώ επίσης στο γεγονός ότι οι γείτονες πλέον δεν μιλούν. Η άλλη απέναντι άκουγε αλλά το βρήκε φυσιολογικό, γιατί λέει χτυπούσε και την μητέρα του και ακουγόντουσαν συχνά φωνές. Θα γινόταν αυτό στην δική μου πολυκατοικία και θα καθόμουν να ακούω τον βουλγαροτέτοιο να χτυπάει την μάνα του.
Η αδιαφορία απέναντι σε τέτοια περιστατικά σκοτώνει. Δεν ξέρω πώς αλλιώς να το πω.
Το ότι φοβούνται και καλά το έχω γραμμένο, γιατί σήμερα είναι η καθαρίστρια, αύριο εσύ που φοβάσαι β@άκα. Ολοι αυτοί είναι θρασύδειλα τομάρια επίσης, όπως και οι ιδιοκτήτες που τους δίνουν τα σπίτια τους.
Μιλάμε, δεν σιωπούμε, καλούμε το 100 συνέχεια, παίρνουμε 40 τηλέφωνα την ημέρα τον ιδιοκτήτη, απειλούμε με αγωγές, καταγγέλλουμε.
Δεν περιμένουμε πότε θα κλάψουμε κανέναν άνθρωπο, για να μιλήσουμε.
Ελένη Παπαδοπούλου – FACEBOOK