Το 1991 ο Παγκόσμιος Ιστός έγινε γνωστός στο κοινό και εγκαινίασε μια νέα εποχή χρήση
και της ζωής γενικότερα, βελτιώνοντας έκτοτε την καθημερινότητα και διευκολύνοντας τη δουλειά εκατομμυρίων εργαζομένων παγκοσμίως. Στην πρώιμη εκδοχή του, το διαδίκτυο ήταν βασισμένο μόνο σε κείμενα, κάτι που σήμερα φαντάζει εντελώς βαρετό χωρίς τα GIF, τις εικόνες, τα emoticons και όλα όσα σήμερα μοιάζουν εντελώς δεδομένα.
Ο Βρετανός επιστήμονας υπολογιστών Sir Tim Berners-Lee είναι ο εφευρέτης του Παγκόσμιου Ιστού (World Wide Web, W3) και άρχισε να εργάζεται σε αυτό το πρόγραμμα το 1989 ως τρόπο για να βοηθήσει τους επιστήμονες του CERN να επικοινωνούν μεταξύ τους, ενώ δημιούργησε τον πρώτο επεξεργαστή ιστοσελίδων και το πρόγραμμα περιήγησης WorldWideWeb.app το 1990.
Επίσης, δημιούργησε ακόμη τρία προγράμματα που συνεχίζουν να λειτουργούν ως «ραχοκοκαλιά» του Διαδικτύου μέχρι σήμερα: HTML, μια γλώσσα μορφοποίησης που χρησιμοποιείται για τη δημιουργία της εικόνας και του ήχου μιας ιστοσελίδας, URI/ URL, μοναδικές διευθύνσεις που αντιστοιχούν σε συγκεκριμένες ιστοσελίδες και HTTP, ένα υποκείμενο πρωτόκολλο που επιτρέπει στους χρήστες να ανταλλάσσουν πληροφορίες.
Όταν πληκτρολογείτε, λοιπόν, στη γραμμή διευθύνσεων στο επάνω μέρος του προγράμματος περιήγησής σας, της δίνετε μια εντολή. Η εισαγωγή διαφορετικών προθεμάτων πριν από μια διεύθυνση URL καλεί σε διαφορετικούς διακομιστές που παρέχουν διαφορετικές υπηρεσίες. Για παράδειγμα η λέξη «mail» σας φέρνει στο e-mail και το «ftp» σας επιτρέπει να μεταφέρετε αρχεία. Η εισαγωγή του «www» σημαίνει ότι θέλετε να επικοινωνήσετε με τον συγκεκριμένο διακομιστή που θα σας στείλει πίσω τη ζητούμενη σελίδα σε μορφή HTML.
Το πρόθεμα «www» δεν ήταν ποτέ υποχρεωτικό, αλλά παραδοσιακά χρησίμευε ως το επιλεγμένο όνομα για τέτοιους κεντρικούς υπολογιστές. Μάλιστα, αυτή η επιλογή προθέματος ήταν ως επί το πλείστον τυχαία, ενώ ούτε καν η πρώτη ιστοσελίδα χρησιμοποίησε αυτό το πρόθεμα.
Ο λόγος που σταματήσαμε, λοιπόν, να χρησιμοποιούμε το «www» πριν από τις διευθύνσεις URL είναι απλώς και μόνο επειδή δεν χρειάζεται. Οι περισσότεροι προσπαθούν μόνο να δουν την έκδοση HTML ενός ιστότοπου, επομένως η πρόσβαση στο W3 έχει γίνει προεπιλογή.
Ο Βρετανός επιστήμονας υπολογιστών Sir Tim Berners-Lee είναι ο εφευρέτης του Παγκόσμιου Ιστού (World Wide Web, W3) και άρχισε να εργάζεται σε αυτό το πρόγραμμα το 1989 ως τρόπο για να βοηθήσει τους επιστήμονες του CERN να επικοινωνούν μεταξύ τους, ενώ δημιούργησε τον πρώτο επεξεργαστή ιστοσελίδων και το πρόγραμμα περιήγησης WorldWideWeb.app το 1990.
Επίσης, δημιούργησε ακόμη τρία προγράμματα που συνεχίζουν να λειτουργούν ως «ραχοκοκαλιά» του Διαδικτύου μέχρι σήμερα: HTML, μια γλώσσα μορφοποίησης που χρησιμοποιείται για τη δημιουργία της εικόνας και του ήχου μιας ιστοσελίδας, URI/ URL, μοναδικές διευθύνσεις που αντιστοιχούν σε συγκεκριμένες ιστοσελίδες και HTTP, ένα υποκείμενο πρωτόκολλο που επιτρέπει στους χρήστες να ανταλλάσσουν πληροφορίες.
Όταν πληκτρολογείτε, λοιπόν, στη γραμμή διευθύνσεων στο επάνω μέρος του προγράμματος περιήγησής σας, της δίνετε μια εντολή. Η εισαγωγή διαφορετικών προθεμάτων πριν από μια διεύθυνση URL καλεί σε διαφορετικούς διακομιστές που παρέχουν διαφορετικές υπηρεσίες. Για παράδειγμα η λέξη «mail» σας φέρνει στο e-mail και το «ftp» σας επιτρέπει να μεταφέρετε αρχεία. Η εισαγωγή του «www» σημαίνει ότι θέλετε να επικοινωνήσετε με τον συγκεκριμένο διακομιστή που θα σας στείλει πίσω τη ζητούμενη σελίδα σε μορφή HTML.
Το πρόθεμα «www» δεν ήταν ποτέ υποχρεωτικό, αλλά παραδοσιακά χρησίμευε ως το επιλεγμένο όνομα για τέτοιους κεντρικούς υπολογιστές. Μάλιστα, αυτή η επιλογή προθέματος ήταν ως επί το πλείστον τυχαία, ενώ ούτε καν η πρώτη ιστοσελίδα χρησιμοποίησε αυτό το πρόθεμα.
Ο λόγος που σταματήσαμε, λοιπόν, να χρησιμοποιούμε το «www» πριν από τις διευθύνσεις URL είναι απλώς και μόνο επειδή δεν χρειάζεται. Οι περισσότεροι προσπαθούν μόνο να δουν την έκδοση HTML ενός ιστότοπου, επομένως η πρόσβαση στο W3 έχει γίνει προεπιλογή.
