Ο άθλος της μάνας του Τάσου Ισαάκ και της «Πρωτοβουλίας Μνήμης Ισαάκ – Σολωμού»
Αλέκος Μιχαηλίδης
Η κυρία Τασούλα Ισαάκ δεν είναι υπεράνθρωπος. Δεν είναι ανώτερη ούτε ξεπερνά τις αντοχές των υπολοίπων. Είναι...
Η κυρία Τασούλα Ισαάκ δεν είναι υπεράνθρωπος. Δεν είναι ανώτερη ούτε ξεπερνά τις αντοχές των υπολοίπων. Είναι...
μια καθημερινή Παραλιμνίτισσα, σκληρή και μαυροφορεμένη, όρθια και περήφανη, η φτέρνα της είναι δεμένη με το χώμα της ελεύθερης (και της κατεχόμενης) Αμμοχώστου, το βλέμμα της ευθύ και η καρδιά της τεράστια. Έχει περίσσια αξιοπρέπεια, παραπάνω από όλους μας, κουβαλά τον καλό εαυτό των Κυπρίων, αγκαλιάζει νοερά όποιον έχει απέναντί της.
Η κυρία Τασούλα Ισαάκ έχει παράπονο από όσους δεν τράβηξαν τον σουγιά τους μετά τις δολοφονίες του Αυγούστου 1996. Χρόνια ολόκληρα την άφησαν μονάχη, ν’ ανάβει το κερί του Τάσου και να καρτερά τη Δικαιοσύνη να λειτουργήσει. Τέσσερις Πρόεδροι, έντεκα υπουργοί Δικαιοσύνης και πέντε Γενικοί Εισαγγελείς δεν έκαναν τίποτα για να εκτελεστούν τα διεθνή εντάλματα σύλληψης για τους δολοφόνους του γιου της και του Σολωμού, κι ένας Θεός ξέρει σε ποιο συρτάρι της Ιντερπόλ βρίσκονται.
Η κυρία Τασούλα Ισαάκ, χρόνια μετά τις δολοφονίες, γνώρισε την «Πρωτοβουλία Μνήμης Ισαάκ – Σολωμού», που ιδρύθηκε το 2008. Μια δράκα μοτοσυκλετιστές, αγκάλιασαν την κυρία Τασούλα (όπως και τον κύριο Σπύρο Σολωμού) και της υποσχέθηκαν να δώσουν ό,τι μπορούν για να επανέλθει στην ημερήσια διάταξη το ανοικτό ζήτημα των δολοφονιών. Έκτοτε, οι δολοφόνοι του Τάσου και του Σολή, επανέρχονται στη δημοσιότητα, πότε σε δείπνα ντροπής στο Βαρώσι (σαν τον Κενάν Ακίν) πότε ως στελέχη του κατοχικού καθεστώτος (σαν τον Ερχάν Αρικλί), πότε με μεγαλόστομες συνεντεύξεις (σαν τον Χασάν Κουντακσί), αλλά η ηγεσία της Κυπριακής Δημοκρατίας δεν βγάζει άχνα.
Η κυρία Τασούλα Ισαάκ, με παλάμες σκληρές σαν το χώμα των Κοκκινοχωριών και βλέμμα βαθύ σαν τις μανάδες της ΕΟΚΑ, ξέρει πολύ καλά ότι οι εξουσίες δεν θα κουνήσουν το δαχτυλάκι τους για τη δικαιοσύνη. Ελπίζει πως οι βρυχηθμοί των μοτοσυκλετιστών θα στείλουν το μήνυμα της αξιοπρέπειας και της μνήμης, γι’ αυτό ακολουθεί, πάντα ντυμένη στα μαύρα και με κάμποσα «ευχαριστώ» φυλαγμένα για κάθε έναν από τους μοτοσυκλετιστές. Σχεδόν κάθε χρόνο, μπαίνει στ’ αμάξι και ακολουθεί το οδοιπορικό κατά μήκος της Γραμμής Αντιπαράταξης. Δεν θέλει πολλά, μόνο μια θέση για να προσφέρει στον ολοζώντανο αγώνα του Τάσου και του Σολωμού.
Φέτος, η κυρία Τασούλα Ισαάκ, αποφάσισε να μπει στο αεροπλάνο για να ακολουθήσει το μεγάλο οδοιπορικό, 25 χρόνια μετά τις δολοφονίες. Την 1η Ιουλίου έφτασε στη Θεσσαλονίκη, πάλι με κάμποσα «ευχαριστώ» έτοιμα για τον καθένα. Στην πίσω θέση ενός λεωφορείου, προπορεύτηκε της πορείας των μοτοσυκλετιστών, διανύοντας εκατοντάδες χιλιόμετρα για τον Τάσο και τον Σολωμό. Έφτασε μέχρι τα ελληνοτουρκικά σύνορα, την Ορεστιάδα, το Διδυμότειχο, την Αλεξανδρούπολη, τα Άβδηρα του Δημόκριτου, το Αυξέντιο του Αυξεντίου, το Οχυρό Ρούπελ, το Σιδηρόκαστρο του Γεώργιου Κατσάνη. Κατέβηκε στα Γιάννενα, στο Μεσολόγγι, στο Ναύπλιο και θα μπει στο καράβι για την Κρήτη.
Η κυρία Τασούλα Ισαάκ δεν είναι υπεράνθρωπος. Δεν μπορεί, όμως, να δεχτεί πως η άγρια δολοφονία του Τάσου θα ξεχαστεί και πως οι φονιάδες δεν θα πληρώσουν. Κι όποιος την αντάμωσε, ξέρει πολύ καλά πως όσο μπορεί, θα στέκεται καλά, θα καρφώνει με το βλέμμα το σκοτάδι, «διαρκώς εκεί απέναντί μας».
Δείτε στα μάτια την κυρία Τασούλα Ισαάκ και εξηγήστε της γιατί ο Ακίν ποζάρει με τους Ερντογάν και Τατάρ στο υπό βιασμό Βαρώσι, γιατί ο Αρικλί απολαμβάνει την παρανομία του καθεστώτος που υπηρετεί. Αυτή μας κοιτάζει μ’ έναν τρόπο «και κάθεται βραχνάς και μολύβι στο στήθος μας». Βάστα, κυρία Τασούλα. Τα πάντα είναι κοινά.
Η κυρία Τασούλα Ισαάκ έχει παράπονο από όσους δεν τράβηξαν τον σουγιά τους μετά τις δολοφονίες του Αυγούστου 1996. Χρόνια ολόκληρα την άφησαν μονάχη, ν’ ανάβει το κερί του Τάσου και να καρτερά τη Δικαιοσύνη να λειτουργήσει. Τέσσερις Πρόεδροι, έντεκα υπουργοί Δικαιοσύνης και πέντε Γενικοί Εισαγγελείς δεν έκαναν τίποτα για να εκτελεστούν τα διεθνή εντάλματα σύλληψης για τους δολοφόνους του γιου της και του Σολωμού, κι ένας Θεός ξέρει σε ποιο συρτάρι της Ιντερπόλ βρίσκονται.
Η κυρία Τασούλα Ισαάκ, χρόνια μετά τις δολοφονίες, γνώρισε την «Πρωτοβουλία Μνήμης Ισαάκ – Σολωμού», που ιδρύθηκε το 2008. Μια δράκα μοτοσυκλετιστές, αγκάλιασαν την κυρία Τασούλα (όπως και τον κύριο Σπύρο Σολωμού) και της υποσχέθηκαν να δώσουν ό,τι μπορούν για να επανέλθει στην ημερήσια διάταξη το ανοικτό ζήτημα των δολοφονιών. Έκτοτε, οι δολοφόνοι του Τάσου και του Σολή, επανέρχονται στη δημοσιότητα, πότε σε δείπνα ντροπής στο Βαρώσι (σαν τον Κενάν Ακίν) πότε ως στελέχη του κατοχικού καθεστώτος (σαν τον Ερχάν Αρικλί), πότε με μεγαλόστομες συνεντεύξεις (σαν τον Χασάν Κουντακσί), αλλά η ηγεσία της Κυπριακής Δημοκρατίας δεν βγάζει άχνα.
Η κυρία Τασούλα Ισαάκ, με παλάμες σκληρές σαν το χώμα των Κοκκινοχωριών και βλέμμα βαθύ σαν τις μανάδες της ΕΟΚΑ, ξέρει πολύ καλά ότι οι εξουσίες δεν θα κουνήσουν το δαχτυλάκι τους για τη δικαιοσύνη. Ελπίζει πως οι βρυχηθμοί των μοτοσυκλετιστών θα στείλουν το μήνυμα της αξιοπρέπειας και της μνήμης, γι’ αυτό ακολουθεί, πάντα ντυμένη στα μαύρα και με κάμποσα «ευχαριστώ» φυλαγμένα για κάθε έναν από τους μοτοσυκλετιστές. Σχεδόν κάθε χρόνο, μπαίνει στ’ αμάξι και ακολουθεί το οδοιπορικό κατά μήκος της Γραμμής Αντιπαράταξης. Δεν θέλει πολλά, μόνο μια θέση για να προσφέρει στον ολοζώντανο αγώνα του Τάσου και του Σολωμού.
Φέτος, η κυρία Τασούλα Ισαάκ, αποφάσισε να μπει στο αεροπλάνο για να ακολουθήσει το μεγάλο οδοιπορικό, 25 χρόνια μετά τις δολοφονίες. Την 1η Ιουλίου έφτασε στη Θεσσαλονίκη, πάλι με κάμποσα «ευχαριστώ» έτοιμα για τον καθένα. Στην πίσω θέση ενός λεωφορείου, προπορεύτηκε της πορείας των μοτοσυκλετιστών, διανύοντας εκατοντάδες χιλιόμετρα για τον Τάσο και τον Σολωμό. Έφτασε μέχρι τα ελληνοτουρκικά σύνορα, την Ορεστιάδα, το Διδυμότειχο, την Αλεξανδρούπολη, τα Άβδηρα του Δημόκριτου, το Αυξέντιο του Αυξεντίου, το Οχυρό Ρούπελ, το Σιδηρόκαστρο του Γεώργιου Κατσάνη. Κατέβηκε στα Γιάννενα, στο Μεσολόγγι, στο Ναύπλιο και θα μπει στο καράβι για την Κρήτη.
Η κυρία Τασούλα Ισαάκ δεν είναι υπεράνθρωπος. Δεν μπορεί, όμως, να δεχτεί πως η άγρια δολοφονία του Τάσου θα ξεχαστεί και πως οι φονιάδες δεν θα πληρώσουν. Κι όποιος την αντάμωσε, ξέρει πολύ καλά πως όσο μπορεί, θα στέκεται καλά, θα καρφώνει με το βλέμμα το σκοτάδι, «διαρκώς εκεί απέναντί μας».
Δείτε στα μάτια την κυρία Τασούλα Ισαάκ και εξηγήστε της γιατί ο Ακίν ποζάρει με τους Ερντογάν και Τατάρ στο υπό βιασμό Βαρώσι, γιατί ο Αρικλί απολαμβάνει την παρανομία του καθεστώτος που υπηρετεί. Αυτή μας κοιτάζει μ’ έναν τρόπο «και κάθεται βραχνάς και μολύβι στο στήθος μας». Βάστα, κυρία Τασούλα. Τα πάντα είναι κοινά.
Πηγή: Φιλελεύθερος
