Η ταινία «Roar» που μέχρι σήμερα αποτελεί η πιο cult αιματοβαμμένη ταινία στην ιστορία του σινεμά. Γυρίστηκε σε ράντσο με άγρια ζώα που έκαναν περισσότερες από 70 επιθέσεις στους συντελεστές...
Όταν ο Νόελ Μάρσαλ και η τότε σύζυγός του Τίπι Χέντρεν, γύριζαν μια ταινία στην Αφρική το 1969, παρατήρησαν μια ασυνήθιστη εικόνα.
Μια ομάδα λιονταριών έχει κάνει «κατάληψη» σε ένα εγκαταλελειμμένο σπίτι, σε μια φυτεία.
Αμέσως εμπνεύστηκαν μια νέα ταινία και ο Μάρσαλ άρχισε να δουλεύει το σενάριο.
Μια ομάδα λιονταριών έχει κάνει «κατάληψη» σε ένα εγκαταλελειμμένο σπίτι, σε μια φυτεία.
Αμέσως εμπνεύστηκαν μια νέα ταινία και ο Μάρσαλ άρχισε να δουλεύει το σενάριο.
Ως ακτιβιστές ήθελαν να γυρίσουν την ταινία για να ευαισθητοποιήσουν την κοινή γνώμη σχετικά με τον κίνδυνο εξαφάνισης των άγριων ζώων. Κανείς από τους δύο δεν μπορούσε να φανταστεί αυτό που θα ακολουθούσε.
Η ταινία είχε τον τίτλο «Roar» και τα γυρίσματα ξεκίνησαν στα τέλη του 1974. Πρωταγωνιστές ήταν η Χέντρεν, ο Μάρσαλ, οι γιοι του Τζόν και Τζέρυ και η κόρη της Χέντρεν, Μέλανι Γκρίφιθ.
Η ιστορία έχει να κάνει με έναν φυσιολάτρη, τον Χανκ που υποδύεται ο Μάρσαλ, ο οποίος ζει με τα άγρια ζώα του.
Ελέφαντες και περισσότερα από 100 λιοντάρια, τίγρεις, τζάγουαρ και άλλα. Μια μέρα τον επισκέπτεται η σύζυγός του, η Χέντρεν δηλαδή, και τα τρία τους παιδιά.
Για τους σκοπούς της ταινίας η Χέντρεν και ο Μάρσαλ ζήτησαν τη βοήθεια εκπαιδευτών, αλλά κανείς δεν αναλάμβανε 30 ή 40 λιοντάρια, όπως απαιτούσε το σενάριο.
Ακολούθησαν τη συμβουλή ενός εκπαιδευτή και υιοθέτησαν ένα λιοντάρι παρατηρώντας τη συμπεριφορά του. Το λιονταράκι ονομάστηκε Nιλ και έμεινε στο σπίτι του ζευγαριού.
Στη συνέχεια υιοθέτησαν άλλα 7. Οι γείτονες άρχισαν να διαμαρτύρονται κι έτσι το ζευγάρι αγόρασε ένα ράντσο στο Λος Άντζελες το οποίο έγινε και το νέο σπίτι του Νιλ και των φίλων του.
Δεκάδες άλλα λιοντάρια, τίγρεις, ακόμα και μερικοί αφρικανικοί ελέφαντες βρήκαν στέγη στο ράντσο, το οποίο έγινε και το σκηνικό της ταινίας.
Τα γυρίσματα ξεκίνησαν, αλλά τα πράγματα δεν ήταν καθόλου εύκολα για κανέναν. Σχεδόν κάθε σκηνή που περιείχε λιοντάρια γυρίστηκε με αρκετές διαφορετικές κάμερες.
Περισσότεροι από 100 άνθρωποι εργάστηκαν στα γυρίσματα της ταινίας, στην οποία συμμετείχαν δεκάδες λιοντάρια, τίγρεις λεοπαρδάλεις και τσιτάχ.
Το αρχικό σχέδιο ήταν τα γυρίσματα να διαρκέσουν εννέα μήνες, ωστόσο χρειάστηκαν πέντε χρόνια για να ολοκληρωθούν οι λήψεις, οι οποίες βάφτηκαν κυριολεκτικά με αίμα.
Ο κινηματογραφιστής Τζαν ντε Μπόντ χρειάστηκε 220 ράμματα στο κεφάλι μετά από επίθεση λιονταριού.
Η Χέντρεν έσπασε το πόδι της και τραυματίστηκε στο κεφάλι όταν την πέταξε από πάνω του ένας ελέφαντας. Χτυπήθηκε επίσης στο λαιμό από ένα λιοντάρι και χρειάστηκε 38 ράμματα.
Η κόρη της Μέλανι Γκρίφιθ επίσης δέχθηκε επίθεση με αποτέλεσμα να της κάνουν 50 ράμματα στο πρόσωπο, ενώ κινδύνευσε να χάσει το ένα της μάτι.
Ο Μάρσαλ δέθηκε επιθέσεις πολλές φορές. Μία από αυτές ήταν από τσιτάχ. Επίσης, κινδύνευσε να πάθει γάγγραινα και χρειάστηκε αρκετά χρόνια για να αναρρώσει πλήρως.
Ο αδερφός του δέχθηκε δάγκωμα στο πόδι και ο βοηθός σκηνοθέτη τραυματίστηκε στο λαιμό, στο κεφάλι, στο στήθος και τον μηρό.
Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, μια πλημμύρα σάρωσε το ράντσο και χρειάστηκαν ακόμη αρκετά χρόνια για να ολοκληρωθεί. Η Χέντρεν έλεγε ότι ήταν αποφασισμένοι να την ολοκληρώσουν θεωρώντας ότι θα έκανε μεγάλη επιτυχία στις αίθουσες.
Ωστόσο, η ταινία αποδείχθηκε καταστροφική και για τα οικονομικά του ζευγαριού.
Αν και ο αρχικός προϋπολογισμός ανερχόταν σε τρία εκατομμύρια δολάρια, τελικά χρειάστηκαν 17! Κυκλοφόρησε το 1981 και πάτωσε στο box office αποδίδοντας στο ζευγάρι μόνο 2 εκατομμύρια δολάρια..
Για τους σκοπούς της ταινίας η Χέντρεν και ο Μάρσαλ ζήτησαν τη βοήθεια εκπαιδευτών, αλλά κανείς δεν αναλάμβανε 30 ή 40 λιοντάρια, όπως απαιτούσε το σενάριο.
Ακολούθησαν τη συμβουλή ενός εκπαιδευτή και υιοθέτησαν ένα λιοντάρι παρατηρώντας τη συμπεριφορά του. Το λιονταράκι ονομάστηκε Nιλ και έμεινε στο σπίτι του ζευγαριού.
Στη συνέχεια υιοθέτησαν άλλα 7. Οι γείτονες άρχισαν να διαμαρτύρονται κι έτσι το ζευγάρι αγόρασε ένα ράντσο στο Λος Άντζελες το οποίο έγινε και το νέο σπίτι του Νιλ και των φίλων του.
Δεκάδες άλλα λιοντάρια, τίγρεις, ακόμα και μερικοί αφρικανικοί ελέφαντες βρήκαν στέγη στο ράντσο, το οποίο έγινε και το σκηνικό της ταινίας.
Τα γυρίσματα ξεκίνησαν, αλλά τα πράγματα δεν ήταν καθόλου εύκολα για κανέναν. Σχεδόν κάθε σκηνή που περιείχε λιοντάρια γυρίστηκε με αρκετές διαφορετικές κάμερες.
Περισσότεροι από 100 άνθρωποι εργάστηκαν στα γυρίσματα της ταινίας, στην οποία συμμετείχαν δεκάδες λιοντάρια, τίγρεις λεοπαρδάλεις και τσιτάχ.
Το αρχικό σχέδιο ήταν τα γυρίσματα να διαρκέσουν εννέα μήνες, ωστόσο χρειάστηκαν πέντε χρόνια για να ολοκληρωθούν οι λήψεις, οι οποίες βάφτηκαν κυριολεκτικά με αίμα.
Ο κινηματογραφιστής Τζαν ντε Μπόντ χρειάστηκε 220 ράμματα στο κεφάλι μετά από επίθεση λιονταριού.
Η Χέντρεν έσπασε το πόδι της και τραυματίστηκε στο κεφάλι όταν την πέταξε από πάνω του ένας ελέφαντας. Χτυπήθηκε επίσης στο λαιμό από ένα λιοντάρι και χρειάστηκε 38 ράμματα.
Η κόρη της Μέλανι Γκρίφιθ επίσης δέχθηκε επίθεση με αποτέλεσμα να της κάνουν 50 ράμματα στο πρόσωπο, ενώ κινδύνευσε να χάσει το ένα της μάτι.
Ο Μάρσαλ δέθηκε επιθέσεις πολλές φορές. Μία από αυτές ήταν από τσιτάχ. Επίσης, κινδύνευσε να πάθει γάγγραινα και χρειάστηκε αρκετά χρόνια για να αναρρώσει πλήρως.
Ο αδερφός του δέχθηκε δάγκωμα στο πόδι και ο βοηθός σκηνοθέτη τραυματίστηκε στο λαιμό, στο κεφάλι, στο στήθος και τον μηρό.
Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, μια πλημμύρα σάρωσε το ράντσο και χρειάστηκαν ακόμη αρκετά χρόνια για να ολοκληρωθεί. Η Χέντρεν έλεγε ότι ήταν αποφασισμένοι να την ολοκληρώσουν θεωρώντας ότι θα έκανε μεγάλη επιτυχία στις αίθουσες.
Ωστόσο, η ταινία αποδείχθηκε καταστροφική και για τα οικονομικά του ζευγαριού.
Αν και ο αρχικός προϋπολογισμός ανερχόταν σε τρία εκατομμύρια δολάρια, τελικά χρειάστηκαν 17! Κυκλοφόρησε το 1981 και πάτωσε στο box office αποδίδοντας στο ζευγάρι μόνο 2 εκατομμύρια δολάρια..
