Ο Γυμναστικός Αθλητικός Σύλλογος (ΓΑΣ) «Όλυμπος», ιδρύθηκε στις 10 Μαρτίου 1946. Το 1961 συγχωνεύτηκε με την ομάδα του Μ. Αλεξάνδρου και συγκρότησαν τον θρυλικό Πιερικό.
Στους 90 περίπου ποδοσφαιριστές της πρώτης και δεύτερης ομάδας που φόρεσαν την φανέλα αυτού του ένδοξου σωματείου ανήκε και ο Αθανασιάδης Νίκος.
Ο...
Αθανασιάδης γεννήθηκε το 1937. Υπεράσπισε ως τερματοφύλακας την εστία του Ολύμπου σε μια κρίσιμη περίοδο, που ο Όλυμπος είχε τεράστια προβλήματα τερματοφύλακος. Η ξαφνική αυτή αλλαγή του τερματοφύλακα στα μέσα της ποδοσφαιρικής περιόδου, ήταν πράγματι μια τολμηρή απόφαση του αείμνηστου ποδοσφαιροπατέρα Χάρη Κρεοπωλίδη. Πήρε το μεγάλο ρίσκο και δοκίμασε σαν νέο τερματοφύλακα τον τότε δεκαεξάχρονο Νικόλαο Αθανασιάδη.
Ο πρώτος αγώνας του Νίκου ήταν στις 20 Σεπτεμβρίου 1951 στον αγώνα Ολύμπου – Απόλλωνα Καλαμαριάς. Στο ντεμπούτο του ο Νίκος έκανε εντυπωσιακή εμφάνιση. Έδειξε πρωτοφανή, για την ηλικία του, ψυχραιμία, καταπληκτικές αλτικές ικανότητες, εξαιρετικές επεμβάσεις και αποκρούσεις. Η δοκιμασία πέτυχε και ο Νίκος μετά από σκληρές προπονήσεις πέρασε στους βασικούς της ομάδας.
Με την πάροδο του χρόνου ο Αθανασιάδης ωρίμαζε όλο και περισσότερο και παρέμεινε για 8 ολόκληρα χρόνια, όσο κανείς άλλος, το νούμερο ένα κάτω από τα δοκάρια του Ολύμπου. Στη δεκαετία του 1951 – 59 ο Αθανασιάδης κατέκτησε με την ομάδα του μέσα σε οκτώ χρόνια έξι φορές το πρωτάθλημα της Κεντροδυτικής Μακεδονίας.
Σε όλη την περίοδο των επιτυχιών της ομάδος παρέμεινε σταθερά στη θέση του τερματοφύλακα. Και μόνο το γεγονός ότι η ποδοσφαιρική του καριέρα διήρκησε 8 χρόνια, δείχνει ότι δίκαια ο Αθανασιάδης συγκαταλέγεται στους καλύτερους γκολκίπερ του Ολύμπου. Όλο αυτό το χρονικό διάστημα το ποδόσφαιρο υπήρξε το πολυδύναμο κομμάτι της ζωής του.
Είχαν δώσει στον Νίκο το ψευδώνυμο «Τζέμαν», επειδή αγόρασε κάποτε στη Θεσσαλονίκη ένα καπέλο, όμοιο με εκείνο που φορούσε συνήθως ο τότε κορυφαίος τερματοφύλακας της Ραπίντ Βιέννης Βάλτερ Τζέμαν. Ο Τζέμαν της Ραπίντ θα μπορούσε να συγκριθεί με τους σημερινούς θρυλικούς τερματοφύλακες της εποχής μας, Κασίγια (Ισπανίας), Μπουφόν (Ιταλίας) ή Νόιερ (Γερμανίας). Ήταν ο αείμνηστος Αλέξανδρος Χελιδώνης, αντικρίζοντάς από μακριά τον Νίκο με το καπέλο στο κεφάλι, αυθόρμητα δείχνοντας τον Αθανασιάδη, αναφώνησε: ο Τζέμαν! Έτσι ο συμπαθής Νίκος πέρασε στην ιστορία του ποδοσφαίρου της Κατερίνης ως Τζέμαν! Ακόμη και πολύ αργότερα, όταν ο δημοφιλής Αθανασιάδης ως δάσκαλος πλέον παρήλαυνε με το σχολείο του, ο κόσμος της Κατερίνης τον ζητωκραύγαζε φωνάζοντας «Τζέμαν, Τζέμαν, Τζέμαν…»
Ο Νίκος υπήρξε υπόδειγμα στο γήπεδο και όχι μόνο. Αγάπησε και αγαπήθηκε από πάρα πολλούς, γιατί δεν ήταν μόνο καλός ποδοσφαιριστής αλλά και χαρακτήρας έντιμος, ηθικός, καλός οικογενειάρχης, γεμάτος καλοσύνη και προσφορά. Αυτά τα προσωπικά του γνωρίσματα τον έκαναν γνωστό και δημοφιλή στον κόσμο της Κατερίνης. Η πάντα φιλική και συναδελφική του διάθεση, καθώς και η απέραντη αγάπη του για τον σύλλογο και ο σημαντικός ρόλος του ως τερματοφύλακα, θα παραμείνουν αξέχαστα στη μνήμη μας. Μια σχεδόν πάντα ευτυχισμένη και ολοκληρωμένη ζωή έληξε στις 19 Μαΐου στα 84 της.
* Φωτογραφία από αριστερά προς τα δεξιά: Ν. Αθανασιάδης, Κ. Κατσάρας, Γ. Γιάγκου, Β. Χιονίδης, Τρ. Σιδηρόπουλος, Χρ. Κωτίδης, Ι. Μυστακίδης, Σ. Μόσχης, Μπ. Χατζηχιδήρογλου, Στ. Δημόπουλος, Χρ. Θεοδωρίδης, και Π. Μάρκοβιτς (προπονητής).
Εμείς, οι συμπαίκτες του και οι παλαιοί φίλαθλοι της Κατερίνης, απευθύνουμε τα βαθύτατα συλλυπητήρια μας στη εξαιρετική σύζυγο Νίκη, στην οικογένεια και σε όλους τους συγγενείς και τους αγαπημένους του. Νίκο θα μας λείψεις πάρα πολύ.
Αναπαύσου εν ειρήνη.
Στους 90 περίπου ποδοσφαιριστές της πρώτης και δεύτερης ομάδας που φόρεσαν την φανέλα αυτού του ένδοξου σωματείου ανήκε και ο Αθανασιάδης Νίκος.
Ο...
Αθανασιάδης γεννήθηκε το 1937. Υπεράσπισε ως τερματοφύλακας την εστία του Ολύμπου σε μια κρίσιμη περίοδο, που ο Όλυμπος είχε τεράστια προβλήματα τερματοφύλακος. Η ξαφνική αυτή αλλαγή του τερματοφύλακα στα μέσα της ποδοσφαιρικής περιόδου, ήταν πράγματι μια τολμηρή απόφαση του αείμνηστου ποδοσφαιροπατέρα Χάρη Κρεοπωλίδη. Πήρε το μεγάλο ρίσκο και δοκίμασε σαν νέο τερματοφύλακα τον τότε δεκαεξάχρονο Νικόλαο Αθανασιάδη.
Ο πρώτος αγώνας του Νίκου ήταν στις 20 Σεπτεμβρίου 1951 στον αγώνα Ολύμπου – Απόλλωνα Καλαμαριάς. Στο ντεμπούτο του ο Νίκος έκανε εντυπωσιακή εμφάνιση. Έδειξε πρωτοφανή, για την ηλικία του, ψυχραιμία, καταπληκτικές αλτικές ικανότητες, εξαιρετικές επεμβάσεις και αποκρούσεις. Η δοκιμασία πέτυχε και ο Νίκος μετά από σκληρές προπονήσεις πέρασε στους βασικούς της ομάδας.
Με την πάροδο του χρόνου ο Αθανασιάδης ωρίμαζε όλο και περισσότερο και παρέμεινε για 8 ολόκληρα χρόνια, όσο κανείς άλλος, το νούμερο ένα κάτω από τα δοκάρια του Ολύμπου. Στη δεκαετία του 1951 – 59 ο Αθανασιάδης κατέκτησε με την ομάδα του μέσα σε οκτώ χρόνια έξι φορές το πρωτάθλημα της Κεντροδυτικής Μακεδονίας.
Σε όλη την περίοδο των επιτυχιών της ομάδος παρέμεινε σταθερά στη θέση του τερματοφύλακα. Και μόνο το γεγονός ότι η ποδοσφαιρική του καριέρα διήρκησε 8 χρόνια, δείχνει ότι δίκαια ο Αθανασιάδης συγκαταλέγεται στους καλύτερους γκολκίπερ του Ολύμπου. Όλο αυτό το χρονικό διάστημα το ποδόσφαιρο υπήρξε το πολυδύναμο κομμάτι της ζωής του.
Είχαν δώσει στον Νίκο το ψευδώνυμο «Τζέμαν», επειδή αγόρασε κάποτε στη Θεσσαλονίκη ένα καπέλο, όμοιο με εκείνο που φορούσε συνήθως ο τότε κορυφαίος τερματοφύλακας της Ραπίντ Βιέννης Βάλτερ Τζέμαν. Ο Τζέμαν της Ραπίντ θα μπορούσε να συγκριθεί με τους σημερινούς θρυλικούς τερματοφύλακες της εποχής μας, Κασίγια (Ισπανίας), Μπουφόν (Ιταλίας) ή Νόιερ (Γερμανίας). Ήταν ο αείμνηστος Αλέξανδρος Χελιδώνης, αντικρίζοντάς από μακριά τον Νίκο με το καπέλο στο κεφάλι, αυθόρμητα δείχνοντας τον Αθανασιάδη, αναφώνησε: ο Τζέμαν! Έτσι ο συμπαθής Νίκος πέρασε στην ιστορία του ποδοσφαίρου της Κατερίνης ως Τζέμαν! Ακόμη και πολύ αργότερα, όταν ο δημοφιλής Αθανασιάδης ως δάσκαλος πλέον παρήλαυνε με το σχολείο του, ο κόσμος της Κατερίνης τον ζητωκραύγαζε φωνάζοντας «Τζέμαν, Τζέμαν, Τζέμαν…»
Ο Νίκος υπήρξε υπόδειγμα στο γήπεδο και όχι μόνο. Αγάπησε και αγαπήθηκε από πάρα πολλούς, γιατί δεν ήταν μόνο καλός ποδοσφαιριστής αλλά και χαρακτήρας έντιμος, ηθικός, καλός οικογενειάρχης, γεμάτος καλοσύνη και προσφορά. Αυτά τα προσωπικά του γνωρίσματα τον έκαναν γνωστό και δημοφιλή στον κόσμο της Κατερίνης. Η πάντα φιλική και συναδελφική του διάθεση, καθώς και η απέραντη αγάπη του για τον σύλλογο και ο σημαντικός ρόλος του ως τερματοφύλακα, θα παραμείνουν αξέχαστα στη μνήμη μας. Μια σχεδόν πάντα ευτυχισμένη και ολοκληρωμένη ζωή έληξε στις 19 Μαΐου στα 84 της.
* Φωτογραφία από αριστερά προς τα δεξιά: Ν. Αθανασιάδης, Κ. Κατσάρας, Γ. Γιάγκου, Β. Χιονίδης, Τρ. Σιδηρόπουλος, Χρ. Κωτίδης, Ι. Μυστακίδης, Σ. Μόσχης, Μπ. Χατζηχιδήρογλου, Στ. Δημόπουλος, Χρ. Θεοδωρίδης, και Π. Μάρκοβιτς (προπονητής).
Εμείς, οι συμπαίκτες του και οι παλαιοί φίλαθλοι της Κατερίνης, απευθύνουμε τα βαθύτατα συλλυπητήρια μας στη εξαιρετική σύζυγο Νίκη, στην οικογένεια και σε όλους τους συγγενείς και τους αγαπημένους του. Νίκο θα μας λείψεις πάρα πολύ.
Αναπαύσου εν ειρήνη.
Κατσάρας Κωνσταντίνος
