Η βόλτα στο κέντρο, στις γειτονιές του 6ου Δημοτικού Διαμερίσματος της Αθήνας, αποτυπώνεται σε κείμενο γνώμης το οποίο υπογράφει κάτοικος* της περιοχής
Όπως παραθέτει γλαφυρά, «Όσοι ανησυχούν αν θα γίνουμε Καμπούλ, θέλω να τους πω ότι δεν ΘΑ γίνουμε, ΕΙΜΑΣΤΕ ΗΔΗ.
Μία βόλτα στην περιοχή του 6ου Δ.Δ μέχρι τον μανάβη και συνάντησα μπούρκες μόνο, άπειρες, πολύχρωμες κυρίως, αλλά και κατάμαυρες να περπατάνε σαν σάβανα με πόδια, όλες καρακουκουλωμένες ή με το πρόσωπο μόνο να φαίνεται, μικρά κοριτσάκια με μαντίλες, αγοράκια με άσπρες νυχτικές και κεσέδια στο κεφάλι, ένα σωρό άεργους Ασιάτες κυρίως να περιφέρονται άνευ λόγου και αιτίας και κερασάκι στην τούρτα σε όλο αυτό οι ΑλβανορουμανοΒουλγαρορομά που ταιριάζουν όσο κανείς άλλος με το όλο σκηνικό.
Για soubdtrack φουλ αμανές και αλβανοβουλγαρορουμανογύftικa. Γλώσσες που ακούς; Ο Πύργος της Βαβέλ. Ούγκα μπούγκα αφρικανικά και 828 διάλεκτοι από κάθε φυλή της οικουμένης. Ουρλιάζουν στα μπαλκόνια στα κινητά, στα πεζοδρόμια, όπου να’ναι, λες και μιλάνε σε κουφούς. Σκασίλα τους οι υπόλοιποι.
Αν πάω και προς Φωκίωνος Νέγρη, θα βρω το Μπρονξ σε νέα έκδοση να φουμάρει ναργιλέδες, να κοπροσκυλιάζει και να συμπεριφέρεται λες και η Αθήνα είναι το χωράφι του παππού τους.
Στην δε πλατεία Βικτωρίας το Αφγανικό χωριό ζει τον μύθο του καθισμένο χαμέ με τις βρωμοποδάρες σε κοινή θέα και με την αεργία και το τεμπελιό να χτυπάει κάθε μέρα κάρτα από το πρωί μέχρι το βράδυ.
Κάτι ηλικιωμένοι και εγώ κυκλοφορούσαμε σαν τις μύγες μες το γάλα, σαν φαντάσματα στην Ζώνη του Λυκόφωτος.
Ο βιασμός της Αθήνας και κυρίως της περιοχής μας είναι ασύλληπτος. Εχει αφεθεί στο έλεος της, δεν κάνουν κανέναν έλεγχο πουθενά, ο Δήμος τους έχει δώσει άδειες για εκατοντάδες τσαντιρομάγαζα, η εφορία δεν ελέγχει τίποτα, η αστυνομία επίσης, η επιθεώρηση εργασίας επίσης, τα ασφαλιστικά ταμεία επίσης. Καλά, για τον Δήμο δεν συζητώ. Οχι απών. Στηρίζει τρελά. Ο τζιτζιφιόγκος ασχολείται μόνο με ορθοπολιτικές πάπάτζες, με την κλιματική αλλαγή και τις εργολαβίες ράβε ξήλωνε.
Είναι το επιτελικό Κράτος που τα έχει κάνει πλακάκια με τις μαφίες και πλουτίζει εις βάρος μας διαλύοντας κανονικά τις ζωές μας με το τοξικό περιβάλλον που έχει δημιουργήσει.
Η ένταξη τους είναι τόσο ρεαλιστικό πρότζεκτ, όσό ήταν και η δημοκρατία στο Αφγανιστάν.
Μόνο κάποιος που ζει εδώ μπορεί να καταλάβει ότι ένα κομμάτι της πόλης παραδόθηκε στους Ταλιμπάν της κάθε ζούγκλας και μαζί με αυτό και εμείς.
Η Καμπούλ είναι ΕΔΩ ήδη με τους Ταλιμπάν της.
Η παράδοση μας στα χέρια τους έχει ονοματεπώνυμα. Και γνωρίζουμε και θυμόμαστε. Δεν θα φύγουμε εμείς, όπως ήταν το σχέδιο. Άλλοι θα φύγουν. Η κοροϊδία τελείωσε.»
_________________________
* της Ελένης Παπαδοπούλου
