Δεν έχει ευθύνη ούτε η εταιρία που ανέλαβε το κτηματολόγιο, ούτε η κυβέρνηση, ούτε οι δήμαρχοι, ούτε οι υπηρεσίες, ούτε οι πολίτες. Η ευθύνη είναι διαχρονική και φτάνει πολλές δεκαετίες πίσω. Ίσως ακριβώς μετά το 1950, όπου ήταν ευκαιρία το κράτος να αναστηλωθεί. Όμως...
οι εκάστοτε κυβερνήτες, περί άλλων τύρβαζαν. Δεν αναφερόμαστε στις προηγούμενες δεκαετίες της Μικρασιατικής καταστροφής και της κατοχής γιατί τότε όλο το κράτος και όλοι οι Έλληνες ήταν λαβωμένοι. Σήμερα όμως, η σωστή θεσμική παρέμβαση κινδυνεύει να τιναχτεί στον αέρα γιατί ποιος να διορθώσει και ΄τι να διορθώσει με τα κακά και τα άσχημα τόσων δεκαετιών. Το ελληνικό δημόσιο δήλωσε ως ιδιοκτησία του τα πάντα. Από τη θάλασσα μέχρι τις κορυφές του Μύτικα. Ακόμα και τις διανομές που έκανε τις θεωρεί δικές του. Οι δήμοι αναγκαστικά έκαναν το ίδιο. Οι δε πολίτες και οι υπηρεσίες έπραξαν τα ανάλογα και έτσι αυτό το αλαλούμ θα συνεχίζεται για πολλά χρόνια και ίσως χρειαστούν και μακρόχρονες δικαστικές αντιδικίες, εκτός αν υπάρξει νομοθετική ρύθμιση. Το πιερικό λοιπόν κτηματολόγιο σε πλήρη ταραχή και αναμπουμπούλα.
