"Απορρίπτουμε τη ΔΔΟ γιατί είναι ένα ρατσιστικό τερατούργημα. Η ΔΔΟ δεν είναι απλώς μια ταμπέλα. Την απορρίπτουμε για το περιεχόμενο της. Την απορρίπτουμε για όλα αυτά που τη συνθέτουν." (Γιώργος Κολοκασίδης, 16/12/2021)
Το...
Το...
«Κυπριακό» είναι ένα «Παιχνίδι Κυριαρχίας» στην Ανατολική Μεσόγειο. Το στοίχημα δηλαδή, είναι ποιος ασκεί Κυριαρχία. Το «Ουδέποτε η Κύπρος θα αποκτήσει πλήρη Ανεξαρτησία» που μας είπαν οι Βρετανοί, δεν καταργήθηκε από το Σύνταγμα του ’60. Προκειμένου να διατηρήσουν την Κυριαρχία τους και υπό την πίεση της ΕΟΚΑ, έκαναν ένα Διπλωματικό ελιγμό και μας επέβαλαν ένα Δικοινοτικό Σύνταγμα που καταπατούσε τη Λαϊκή Κυριαρχία. Ο λαός διαχωρίστηκε Πολιτικά σε δύο Κοινότητες στο πρότυπο των λευκών και μαύρων του Απαρτχάιντ, ο Αντιπρόεδρος προερχόταν από τη μειοψηφούσα Κοινότητα και είχε Βέτο. Με αυτόν τον τρόπο, η Βρετανία θα εξακολουθούσε να ασκεί ανενόχλητα την Κυριαρχία της στην Ανατολική Μεσόγειο, μέσα από το Αποικιοκρατικό της κατάλοιπο («Κυρίαρχες» Βρετανικές Βάσεις).
Παράλληλα η Τουρκία, άλλοτε σε συνεννόηση με τη Βρετανία και άλλοτε με τη δική της ατζέντα, εκπόνησε το σχέδιο «Επανάκτηση της Κύπρου». Αφού εξασφάλισε ρόλο και λόγο στην Κύπρο μέσα από το Σύνταγμα του ’60, προχώρησε με συγκεκριμένα στάδια έτσι ώστε: 1. Να διαχωρίσει τις δύο Κοινότητες και Εδαφικά, 2. Να αναπτύξει Δομές Κράτους στα κατεχόμενα και 3. Να πετύχει τον πλήρη Πολιτικό έλεγχο της Κύπρου. Τελικός στόχος, η άσκηση Κυριαρχίας στην Ανατολική Μεσόγειο. Η μορφή του Πολιτεύματος που θα εξυπηρετούσε τον στόχο αυτόν, είχε αρχικά οριστεί η «Ομοσπονδία Δύο Κοινοτήτων που θα Ζουν Πλάι-Πλάι», στη συνέχεια μετατράπηκε σε «Συνομοσπονδία Δύο Κρατών» και εσχάτως αναφέρονται σε «Δύο Κυρίαρχα Κράτη» τα οποία όμως, θα είναι «Συνιδιοκτήτες του Νησιού»! Αυτή η τελευταία προϋπόθεση πρέπει να ληφθεί πολύ σοβαρά υπόψη από τους «κύκλους διανόησης» της σχολής του «ρεαλισμού», οι οποίοι τελευταία φλερτάρουν επικίνδυνα με την ιδέα της «Συμφωνημένης Διχοτόμησης».
Άρα, όταν λέμε ότι απορρίπτουμε το περιεχόμενο και όχι απλά μια ταμπέλα, ουσιαστικά απορρίπτουμε την προοπτική να δημιουργηθούν οι συνθήκες εκείνες οι οποίες θα επιτρέψουν στην Τουρκία να ασκεί Κυριαρχία επί ολόκληρης της Κύπρου.
Οι Θεμελιακές Πρόνοιες του σχεδιασμού τους, δεν είναι άλλες από τη «Διζωνικότητα» (δημιουργήθηκε μετά την εισβολή) και τον «Δικοινοτισμό» (υπήρχε από το '60). Ακόμη και αυτό που είπε ο Πρόεδρος Αναστασιάδης για "επιστροφή στο '60 και τις περιφέρειες τις βρίσκουμε στην πορεία", είναι στην ουσία η «Ομοσπονδία Δύο Κοινοτήτων που θα Ζουν Πλάι-Πλάι» (Τουρκική απαίτηση από το 1957). Από την άλλη, η συνεχής αναβάθμιση του παράνομου Κατοχικού Καθεστώτος μέσα από τα «Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης» δύναται να καταλήξει στην πρόσφατη Τουρκική επιλογή, όπου «Δύο Κυρίαρχα Κράτη» θα είναι «Συνιδιοκτήτες του Νησιού»!
Οι δύο αυτές προοπτικές φαίνεται να έχουν διχάσει τη «Σχολή του Ρεαλισμού», στη δική μας πλευρά. «Συμφωνημένη Διχοτόμηση» με τη ψευδαίσθηση πως θα μας αφήσουν ήσυχους, ή «Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία» με τη ψευδαίσθηση πως αυτή θα λειτουργήσει ομαλά;
Παράλληλα η Τουρκία, άλλοτε σε συνεννόηση με τη Βρετανία και άλλοτε με τη δική της ατζέντα, εκπόνησε το σχέδιο «Επανάκτηση της Κύπρου». Αφού εξασφάλισε ρόλο και λόγο στην Κύπρο μέσα από το Σύνταγμα του ’60, προχώρησε με συγκεκριμένα στάδια έτσι ώστε: 1. Να διαχωρίσει τις δύο Κοινότητες και Εδαφικά, 2. Να αναπτύξει Δομές Κράτους στα κατεχόμενα και 3. Να πετύχει τον πλήρη Πολιτικό έλεγχο της Κύπρου. Τελικός στόχος, η άσκηση Κυριαρχίας στην Ανατολική Μεσόγειο. Η μορφή του Πολιτεύματος που θα εξυπηρετούσε τον στόχο αυτόν, είχε αρχικά οριστεί η «Ομοσπονδία Δύο Κοινοτήτων που θα Ζουν Πλάι-Πλάι», στη συνέχεια μετατράπηκε σε «Συνομοσπονδία Δύο Κρατών» και εσχάτως αναφέρονται σε «Δύο Κυρίαρχα Κράτη» τα οποία όμως, θα είναι «Συνιδιοκτήτες του Νησιού»! Αυτή η τελευταία προϋπόθεση πρέπει να ληφθεί πολύ σοβαρά υπόψη από τους «κύκλους διανόησης» της σχολής του «ρεαλισμού», οι οποίοι τελευταία φλερτάρουν επικίνδυνα με την ιδέα της «Συμφωνημένης Διχοτόμησης».
Άρα, όταν λέμε ότι απορρίπτουμε το περιεχόμενο και όχι απλά μια ταμπέλα, ουσιαστικά απορρίπτουμε την προοπτική να δημιουργηθούν οι συνθήκες εκείνες οι οποίες θα επιτρέψουν στην Τουρκία να ασκεί Κυριαρχία επί ολόκληρης της Κύπρου.
Οι Θεμελιακές Πρόνοιες του σχεδιασμού τους, δεν είναι άλλες από τη «Διζωνικότητα» (δημιουργήθηκε μετά την εισβολή) και τον «Δικοινοτισμό» (υπήρχε από το '60). Ακόμη και αυτό που είπε ο Πρόεδρος Αναστασιάδης για "επιστροφή στο '60 και τις περιφέρειες τις βρίσκουμε στην πορεία", είναι στην ουσία η «Ομοσπονδία Δύο Κοινοτήτων που θα Ζουν Πλάι-Πλάι» (Τουρκική απαίτηση από το 1957). Από την άλλη, η συνεχής αναβάθμιση του παράνομου Κατοχικού Καθεστώτος μέσα από τα «Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης» δύναται να καταλήξει στην πρόσφατη Τουρκική επιλογή, όπου «Δύο Κυρίαρχα Κράτη» θα είναι «Συνιδιοκτήτες του Νησιού»!
Οι δύο αυτές προοπτικές φαίνεται να έχουν διχάσει τη «Σχολή του Ρεαλισμού», στη δική μας πλευρά. «Συμφωνημένη Διχοτόμηση» με τη ψευδαίσθηση πως θα μας αφήσουν ήσυχους, ή «Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία» με τη ψευδαίσθηση πως αυτή θα λειτουργήσει ομαλά;
Φαίνεται πως ο Πρόεδρος Αναστασιάδης με τους συνεργάτες του ακολουθούν την πρώτη κατεύθυνση, ενώ ο πρόεδρος του ΔΗΣΥ, ο γ.γ. του ΑΚΕΛ κ.α., τη δεύτερη. Η ουσία όμως, παραμένει η ίδια.
Η «Διζωνικότητα», ο «Δικοινοτισμός» και τα «Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης» (βλέπε χαλλούμι, αεροδρόμιο Τύμπου, λιμάνι Αμμοχώστου, κλπ.), αναβαθμίζουν το κατοχικό καθεστώς σε «Κρατική Οντότητα»! Συνεπώς το αποτέλεσμα θα είναι το ίδιο, ό,τι κι αν προκύψει τελικά! Είτε τα «Δύο Κυρίαρχα Κράτη» που θα είναι «Συνιδιοκτήτες» του Νησιού, είτε η «Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία/ Συνομοσπονδία με Πολιτική/ Κυριαρχική Ισότητα», δίνουν πλήρη Κυριαρχία στην Τουρκία!
Τα δύο «στρατόπεδα» του «ρεαλισμού» δηλαδή, δεν έχουν διαφορές επί των Θεμελιακών Αρχών της λύσης, αλλά στο τελικό μοντέλο που θα χρησιμοποιεί η Τουρκία για να ασκεί Κυριαρχία επί της Κύπρου!
Παγιδευμένοι μέσα σ’ αυτό το μονοπάτι, ούτε το αποτέλεσμα του Δημοψηφίσματος λαμβάνουν υπόψη, ούτε πρόκειται να φέρουν ξανά Σχέδιο Λύσης σε νέο Δημοψήφισμα. Τη λύση άρχισαν ήδη να την εφαρμόζουν σταδιακά, μέσα από τα ΜΟΕ και τις Δικοινοτικές Επιτροπές. Η Κυπριακή Δημοκρατία υποβαθμίζεται σιγά-σιγά σε «μία από τις δύο οντότητες στο νησί» και το παράνομο Κατοχικό Καθεστώς αναβαθμίζεται στην άλλη «ισότιμη οντότητα του νησιού». Ο καυγάς των δύο «στρατοπέδων» αφορά δηλαδή, μόνο στη τελική Συμφωνία: «Δύο Κυρίαρχα Κράτη» (που όμως θα είναι «Συνιδιοκτήτες» του Νησιού) ή «Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία με Πολιτική Ισότητα»; Το πρώτο ακούγεται στα αυτιά των «κουρασμένων ρεαλιστών» ως «μια καθαρή λύση για να τελειώνουμε με αυτούς», ενώ το δεύτερο, ακούγεται στα αυτιά των «ρομαντικών ρεαλιστών» ως «διευθέτηση επανένωσης».
Μάριος Πουλλικκάς
