Ελένη Παπαδοπούλου
Έχουμε ξεχάσει πώς είναι να είσαι χαρούμενος άνθρωπος.
Έχουμε να ακούσουμε καλό νέο ούτε και θυμάμαι από πότε.
Είμαστε σε εθνική κατάθλιψη.
Έχουμε να ακούσουμε καλό νέο ούτε και θυμάμαι από πότε.
Είμαστε σε εθνική κατάθλιψη.
Το καλοκαίρι καήκαμε δίπλα στην Αθήνα.
Τον χειμώνα βουλιάξαμε στο χιόνι μέσα στην Αθήνα.
Να μην προσθέσω και όλη την τρομοκρατία και την ανθρωποφαγία, τους εκβιασμούς και τους τραμπουκισμούς από τους τηλεκουτσαβάκηδες τόσους μήνες.
Δεν υπάρχει κανονικότητα.
Υπάρχει μία ανωμαλία άνευ προηγουμένου, η οποία διατρέχει όλον τον πολιτικό και κοινωνικό βίο.
Υπάρχει μία αποσύνθεση σε σημείο σαπίλας.
Υπάρχει μία καταστροφή σε όλα τα επίπεδα. Μία σήψη, μία επιστροφή στις εποχές της φεουδαρχίας, του Μεσαίωνα και των χαμαιτυπείων. Και αυτό χωρίς την πνευματική εκείνη κάστα που κατάφερε να φέρει την Αναγέννηση. Μία χυδαιότητα ολούθε.
Δεν αντέχεται. Δεν ξέρω αν σκοπεύουν να το συνεχίσουν για πολύ αυτό το βιολί. Αυτό που ξέρω είναι ότι δεν πάει άλλο. Τέλος.
Τον χειμώνα βουλιάξαμε στο χιόνι μέσα στην Αθήνα.
Να μην προσθέσω και όλη την τρομοκρατία και την ανθρωποφαγία, τους εκβιασμούς και τους τραμπουκισμούς από τους τηλεκουτσαβάκηδες τόσους μήνες.
Δεν υπάρχει κανονικότητα.
Υπάρχει μία ανωμαλία άνευ προηγουμένου, η οποία διατρέχει όλον τον πολιτικό και κοινωνικό βίο.
Υπάρχει μία αποσύνθεση σε σημείο σαπίλας.
Υπάρχει μία καταστροφή σε όλα τα επίπεδα. Μία σήψη, μία επιστροφή στις εποχές της φεουδαρχίας, του Μεσαίωνα και των χαμαιτυπείων. Και αυτό χωρίς την πνευματική εκείνη κάστα που κατάφερε να φέρει την Αναγέννηση. Μία χυδαιότητα ολούθε.
Δεν αντέχεται. Δεν ξέρω αν σκοπεύουν να το συνεχίσουν για πολύ αυτό το βιολί. Αυτό που ξέρω είναι ότι δεν πάει άλλο. Τέλος.
Game over.
