Οι αδούλωτοι Έλληνες της Κύπρου κάθε 14η Μαρτίου γιορτάζουμε την Ημέρα του Ήρωα Μαθητή Ευαγόρα Παλληκαρίδη
Ξενής Ξενοφώντος
Στις 14 Mαρτίου 2022 υμνούμε και δοξολογούμε την 84η επέτειο μνήμης και τιμής του ήρωα – μαθητή Ευαγόρα Παλληκαρίδη. Τονίζουμε ιδιαιτέρως τη λέξη υμνούμε, γιατί στη σημερινή ζούγκλα της παγκοσμιοποίησης και της καθυπόταξης των λαών, ο κάθε ελεύθερος άνθρωπος...
έχει απόλυτη ανάγκη θυσιαστηρίων από τα οποία θα αντλήσει δύναμη προκειμένου να κρατηθεί όρθιος. Ο νεαρός Ευαγόρας Παλληκαρίδης από το χωριό Τσάδα της Επαρχίας Πάφου, σε ηλικία μόλις 19 ετών, ήταν ο τελευταίος αγωνιστής της κυπριακής ελευθερίας που κρεμάστηκε από τους Άγγλους δυνάστες. Ο βίος και η πολιτεία του αποτελούν παγκόσμιο φαινόμενο μαθητικής λεβεντιάς και πνευματικής ωρίμανσης, που σε συνδυασμό με τον ποιητικό νεανικό λόγο και το ασυμβίβαστο αγωνιστικό του πνεύμα τον κατατάσσουν στο Πάνθεον της αθανασίας.
Στα 15 του χρόνια αψηφά την πάνοπλη αγγλική Αστυνομία και κατεβάζει από το στάδιο της Πάφου την αποικιοκρατική σημαία επιτυγχάνοντας ματαίωση των εορτασμών για τη στέψη της βασίλισσας, πράξη πρωτοφανής, που δεν αποτολμήθηκε σε καμία άλλη χώρα της Γηραιάς Αλβιόνας. Με τη δράση του αναδείχθηκε σε κορυφαία μορφή του απελευθερωτικού μας αγώνα. Όταν διακήρυττε μέσω των ποιημάτων του ότι «θα ’παιρνε το μονοπάτι που πάει στη λευτεριά», συνειδητοποιούσε, παρά το νεαρόν της ηλικίας του, πως η λευτεριά κερδίζεται μόνο με αίμα. Στο αποχαιρετιστήριο γράμμα του προς τους συμμαθητές του, λίγο πριν πάρει τα δύσβατα μονοπάτια της λευτεριάς, τόνιζε ότι “μπορεί και να μην τον ξαναδούν παρά μόνο νεκρό”. Αυτή η συνειδητή αντιμετώπιση του θανάτου στα χρόνια της εφηβείας και των μύριων ονείρων, τον κατέστησε παγκόσμια νεανική μορφή και πρότυπο των λαών που παλεύουν για ελευθερία και ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Το απαράμιλλο θάρρος που επέδειξε κατά τη διάρκεια της δίκης – παρωδίας, όπου κατηγορήθηκε για κατοχή όπλου, είναι άξιο θαυμασμού. Η απάντησή του όταν ρωτήθηκε αν είχε οτιδήποτε να πει για να μην του επιβληθεί η ποινή του θανάτου, ενσαρκώθηκε σε παιάνα ελληνικής λεβεντιάς: “Ξέρω ότι θα με κρεμάσετε. Ό,τι έκαμα, το έκαμα ως Έλλην Κύπριος, ο οποίος ζητεί την ελευθερία του”, παραπέμποντας στο «Μολών Λαβέ» του Λεωνίδα. Χρειάστηκαν εννέα δευτερόλεπτα από τη στιγμή που άνοιξε η ξύλινη καταπακτή για να ξεψυχήσει ο Βαγορής, στο σχοινί της αγχόνης. Πίσω του όμως άφησε με την ηρωική θυσία του παρακαταθήκη αιώνων.
Σήμερα που ο νεο-οθωμανός Ερντογάν με τη βρόμικη συμπαιγνία της πάλαι ποτέ βρετανικής αυτοκρατορίας, την ανοχή των δύο υπερδυνάμεων του πλανήτη αλλά και της «Γερμανικής Ευρώπης» θέλει να καθυποτάξει ξανά την Κύπρο και την Ελλάδα, η θυσία του Βαγορή αποτελεί για μας άσβεστο φάρο στον αγώνα για ελευθερία κι εθνική δικαίωση. Αλήθεια, με τι μούτρα θα τιμήσουμε φέτος τον Βαγορή, τα αμούστακα παιδιά της ΕΟΚΑ και τους αθάνατους συναγωνιστές τους, όταν το εσωτερικό μέτωπο είναι κατακομματιασμένο και πρώτιστη έγνοια των πολιτειακών αξιωματούχων, των κομματικών ταγών και των πλείστων δημοσίων αρχόντων εξακολουθεί να είναι η οικονομική κερδοκοπία, ο εγωκεντρισμός, η αλαζονεία, η καρέκλα της εξουσίας και η «μεγαλοσύνη» της αρχομανίας τους;
Οι αδούλωτοι Έλληνες της Κύπρου κάθε 14η Μαρτίου γιορτάζουμε την Ημέρα του Ήρωα Μαθητή, με σεμνότητα, ταπεινότητα και εθνική περηφάνια. Φέρνουμε στη μνήμη μας τον Βαγορή, τον Πετράκη Γιάλλουρο και όλα τα παλληκάρια της θρυλικής ΕΟΚΑ κρατώντας αναμμένη τη φλόγα και ζωντανή την ελπίδα της λευτεριάς, της δικαιοσύνης και του αξιοπρεπούς αύριο. Ρίχνουμε στον σκουπιδοτενεκέ της Ιστορίας τους «ορθολογιστές» νεοκύπριους και τους κάθε λογής πολιτικάντηδες, που καπηλεύονται τη θυσία των ηρώων μας προκειμένου να παραμείνουν γαντζωμένοι στην καρέκλα της εξουσίας και της εθνικής υποτέλειας.
Συνεχίζουμε τον αγώνα της εθνικής αξιοπρέπειας ζητώντας άφεση αμαρτιών από τους γενναίους των γενναίων του έπους της ΕΟΚΑ. Προχωρούμε με ανυπότακτο βλέμμα και γενναία ψυχή στα σκαλοπάτια που παν στη Λευτεριά. Αυτό είναι και το καλύτερο μηνόσυνο για τον Βαγορή μας και τις αιώνιες ερωμένες του, την Ελευθερία και την Ελλάδα.
Σημερινή
