Παλιά εξαρτήματα, φτιαγμένα από μαστόρους της παλιάς εποχής, μετατρέπονται σταδιακά σε κύκνο από τον Ιορδάνη Ποιμενίδη. [ΙΟΡΔΑΝΗΣ ΠΟΙΜΕΝΙΔΗΣ]
Νίκος Βατόπουλος
Η ιδιαίτερη περίπτωση του...
γλύπτη Ιορδάνη Ποιμενίδη ξεχωρίζει ως ένα υβρίδιο πηγαίας δημιουργικότητας, λαϊκής τέχνης και σύνδεσης με μια παρακαταθήκη γλυπτικής παράδοσης. Ο Ιορδάνης Ποιμενίδης είναι αυτοδίδακτος και κατάγεται από τον Κορινό Πιερίας. Είναι ένας δημιουργός με την αρχέγονη σημασία της λέξης, που βασίζεται στην επινοητικότητα, στη φαντασία και στη χειρωνακτική εργασία. Ανθρωπος που αξιοποιεί κάθε τι που βρίσκει και κάθε λεπτό της ημέρας του, ο Ιορδάνης Ποιμενίδης, δημιουργεί γλυπτά, μικρών και μεγάλων διαστάσεων, από ανακυκλώσιμα υλικά, από άχρηστα υλικά, από υλικά παροπλισμένα, που μάλλον κανείς δεν θέλει πια. Εκείνος τα διασώζει και τους δίνει ζωή.
Τα περισσότερα από αυτά τα «παλιοσίδερα» ήταν χειροποίητα, και «καλοφτιαγμένα, με αγάπη και μεράκι από καλλιτέχνες μαστόρους της παλιάς εποχής», όπως λέει. Μπορεί να βρει ένα παλιό δρεπάνι και ένα παλιό ψαλίδι και τα υλικά αυτά να τον οδηγήσουν να φτιάξει τον καμπύλο λαιμό και το όμορφο σχήμα ενός τσικνιά (ardea alba) και το αποτέλεσμα να είναι κομψό και αληθινό, να έχει ζωή δική του. Από εξαρτήματα στα άχρηστα, να γεννήσει έναν κύκνο.
Ο Ιορδάνης Ποιμενίδης ακούει το ένστικτό του. Εργάζεται στην Εφορεία Αρχαιοτήτων Πιερίας και έχει αποκομίσει πολλά από τον «δάσκαλό» του, τον γλύπτη Θόδωρο Παπαγιάννη, καθώς έχει συμμετάσχει τρεις φορές στο ετήσιο Συμπόσιο Γλυπτικής που γίνεται στο Ελληνικό Ιωαννίνων. Πρόσφατα (2021) συμμετείχε και στο 11ο Συμπόσιο Γλυπτικής στα Τζουμέρκα και έχει κάνει την πρώτη ατομική έκθεσή του στο Βιωματικό Πάρκο Λειβήθρων στους πρόποδες του Ολύμπου, στην Πιερία.
Ο τρόπος που δίνει νέα διάσταση σε ένα παλιό δρεπάνι, π.χ., φέρει και μια σιωπηλή, συμβολική διάσταση. Είναι και μια δήλωση υπέρ της αέναης κίνησης των υλικών, μια υπεράσπιση της ύλης και μια αντίθεση στη σπατάλη, στην υποτίμηση όσων υπηρέτησαν τον άνθρωπο και τις ανάγκες του. Τα πουλιά, οι μορφές, τα σχήματα που δίνει ο Ιορδάνης Ποιμενίδης στα έργα του συνδυάζουν με ένα τρόπο απροσδόκητο αλλά φυσικό, τον μοντερνισμό στη γλυπτική με τη λαϊκή τέχνη. Είναι ένα κράμα που γεννάει η χειρωνακτική εργασία, η γνώση των υλικών, η επιθυμία να φτάσει στο αποτέλεσμα που έχει θέσει ως στόχο. Τα αγροτικά εργαλεία και τα εξαρτήματα γενικής χρήσης που βρίσκει και χρησιμοποιεί ο Ιορδάνης Ποιμενίδης είναι, όπως λέει, «φορτωμένα με μνήμες από τον σκληρό αγώνα επιβίωσης των τότε ανθρώπων που τα χρησιμοποιούσαν καθημερινά». Εχει συναίσθηση της χρήσης μέσα στη ροή του χρόνου. «Είναι αντικείμενα που ολοκλήρωσαν επιτυχώς το έργο τους προς την ανθρωπότητα, εγκαταλείφθηκαν παραπεταμένα σε σκοτεινές αποθήκες και σκονισμένα ράφια παλιατζίδικων περιμένοντας στωικά πολλές δεκαετίες να πάρουν τελικά τη θέση που τους αξίζει», λέει ο Ιορδάνης Ποιμενίδης. «Περιμένουν να αναγεννηθούν καλλιτεχνικά με την τέχνη της ανακύκλωσης και να μετασχηματιστούν από εργαλεία σε έργα τέχνης που προσωπικά πιστεύω ότι ήταν κι ο αρχικός τους προορισμός».
kathimerini.gr
