Όπως είχε αποκαλύψει παλαιοτερα σε συνεντευξή του ο σκηνοθέτης Γιάννης Σμαραγδής: Όταν ενημέρωσε το Σωτήρη Μουστάκα , ότι θα χρειαστεί να μικρύνουν οι σκηνές που ερμήνευε στην ταινία του «El Greko» και πιο συγκεκριμένα ότι έκοψε αυτό που έλεγε ο Τισιάνο, ο ζωγράφος που υποδυόταν, ότι ο «πίνακας αυτός είναι ελληνικός», ο αείμνηστος ηθοποιός τον κάλεσε στο τηλέφωνο και του είπε...
«Ό, τι άλλο θέλεις να κόψω, αλλά μην μου πάρεις από το στόμα αυτού του ρόλου τη λέξη ελληνικός! Θέλω να την πω για πολλούς λόγους αυτή τη λέξη!»
« Αργότερα έμαθα» συνέχισε ο κ. Σμαραγδής, «ότι είχε πει: «πάνω από τον τάφο μου θέλω την ελληνική σημαία!» και σχολίασε: «Ήταν μεγάλος πατριώτης, μεγάλος καλλιτέχνης και πολύ σπουδαίος άνθρωπος!»
Εγώ όμως, δεν εξεπλάγην, γιατί γνώριζα, ότι ο Σωτήρης Μουστάκας υπήρξε πρότυπο Έλληνα!
Είχα την τύχη να τον γνωρίσω και στις πολλές κουβέντες που κάναμε διαπίστωσα, ότι ή φλόγα από το αναμμένο κάρβουνο που πυρπολούσε την καρδιά του για την Κύπρο με έκαιγε κι εμένα ενώ μιλούσε.
Η δράση του Σωτήρη Μουστάκα στον απελευθερωτικό αγώνα της ΕΟΚΑ από την ηλικία των 15 χρονών και για δυο συνεχή χρόνια , ήταν ενδεικτική της φιλοπατρίας του και της αγάπης του για την Κύπρο !
«Περάσαμε από τη μια στιγμή στην άλλη» είχε εκμυστηρευτεί ο ίδιος, « στην ενηλικίωση. Ήταν ένα διάστημα πολύ ωραίο, είχε εξάρσεις, είχε πατριωτισμό, είχε δράση. Διαβάζαμε λίγο, την κοπανούσαμε από το σχολείο συμμετέχοντας όπως μπορούσε ο καθένας στον αγώνα για την ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα.
Εμείς, οι μικρότεροι, παρακολουθούσαμε πότε περνούσαν τα τζιπ των Εγγλέζων με τις ώρες, καταγράφαμε τους αριθμούς τους, μοιράζαμε φυλλάδια, κολλούσαμε αφίσες, μεταφέραμε μηνύματα του Διγενή, κρατούσαμε τσίλιες σε υπόγεια όπου δούλευαν πολύγραφοι...»
Κάποιο βράδυ κάρφωσε το Σωτήρη ένας τούρκος στην Αγγλική περίπολο συνελήφθη και φυλακίστηκε για τη δράση του επτά ολόκληρους μήνες.
«Καταλαβαίνετε, δύσκολες μέρες. Ψωμί, ελιές, ρέγγα, άντε και καμιά φασολάδα. Είχαμε εκεί μέσα κι ένα πλουσιόπαιδο που ο πατέρας του, ο οποίος είχε σχέσεις, ως μεγαλοδικηγόρος, με τους Εγγλέζους, του 'φερνε πότε- πότε γλυκά. Θυμάμαι μια 25η Μαρτίου είχε φέρει ένα ταψί με πάστες με γαλάζιο και άσπρο γλάσο , κι ενώ τρέχανε τα σάλια μας προτιμήσαμε να τις χαραμίσουμε φτιάχνοντας με τις πάστες μια ελληνική σημαία πάνω στον τοίχο. Στη θέα της και μόνο
χορτάσαμε !...»
Για το Κυπριακό είχε πει:
«Εδώ φαίνεται ξεκάθαρα ότι τον πλανήτη μας τον κυβερνούν νονοί. Την εισβολή και κατοχή της Κύπρου τη βάφτισαν «διαφορά δύο κοινοτήτων».
Αντί να υποχρεώσουν την Τουρκία να αποχωρήσει από την Κύπρο, ζητούν από την Κυπριακή Δημοκρατία να υποχωρήσει στις τουρκικές αξιώσεις.
Συμπέρασμα: Ο Καταστατικός Χάρτης των Ηνωμένων Εθνών έχει καταντήσει χαρτί τουαλέτας».
Αυτός ήταν ο Σωτήρης Μουστάκας. Ένας αγνός πατριώτης ! Ένας αγωνιστής που από έφηβος προσπαθούσε να ενσαρκώσει το όραμα του Ανδρέα Κάλβου κρατώντας σημαία του τους στίχους του Ανδρέα Κάλβου « Όσοι το χάλκεον χέρι βαρύ του φόβου αισθάνονται ζυγό δουλείας ας έχωσι, θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία» από την ωδή "Εις Σάμον" .
Και σήμερα που γίνεται πολύς λόγος για πατριώτες και πατριωτισμό δεν πρέπει να ξεχνάμε, ότι όσοι είναι δειλοί και αισθάνονται φόβο τους αξίζει να μένουν δούλοι. Διότι, για να είναι κανείς ελεύθερος, πρέπει να έχει αρετή και τόλμη, αν επιχειρήσουμε να αναλύσουμε τους στίχους του ποιητή. Ιδιαίτερα αυτούς τους καιρούς που η ελευθερία μας αμφισβητείται και η αξιοπρέπειά μας έχει ποδοπατηθεί τόσο βάναυσα...
