την μια μεριά να εμφανιστούν στην πολιτική σκακιέρα του κυπριακού αγώνα και απο την άλλη να ξεμπερδεύουν με την ελληνική μειονότητα της Κωνσταντινούπολης. Η προβοκάτσια στη Θεσσαλονίκη έπιασε και τα υπόλοιπα γεγονότα εξελίχθηκαν πολύ γρήγορα. Η ελληνική ολιγωρία και υποτέλεια απο πρόσωπα και πολιτικές στα θέματα της εξωτερικής πολιτικής και ιδιαίτερα την περίοδο του Αγώνα του 1955-59, φάνηκαν και στην αντιμετώπιση της καταστροφής των ελλήνων της Κωνσταντινούπολης και στις συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου.
Ο Αρχηγός Διγενής τις ημέρες αυτές βρίσκεται στα Σπήλια και επεξεργάζεται πυρετωδώς το σχέδιο «ΕΞΟΡΜΗΣΗ ΠΡΟΣ ΤΗ ΝΙΚΗ». Είναι σίγουρο ότι ενημερώθηκε εντελώς επιφανειακά, μέσα στις δύσκολες συνθήκες που ζούσε στον Αγώνα, απο ραδιόφωνο και καμιά εφημερίδα σχετικά πιο αργά απο την πορεία των εκεί γεγονότων αλλά είναι φυσικό ούτε όλα τα γεγονότα να γνωρίζει που δεν ήταν ακόμη γνωστά και ακόμη πιο πολύ να πάρει θέση για το τι έγινε. Πλήρη ενημέρωση είχε μετά το τέλος του Αγώνα και γράφει σχετικά στα απομνημονεύματά του:
«Τα ανωτέρω(εννοεί τα γεγονότα στη Κωνσταντινούπολη) ηγνόουν τότε, επληροφορήθην δε ταύτα ολιγον μετά την άφιξή μου εις Ελλάδα. Διότι. Άλλως, θα αντλαμβανόμην, ότι η Κυβέρνησις Καραμανλή προητοίμαζεν έκτοτε μεθοδικώς την απεμπόλησιν του ιερού αιτήματος των Κυπρίων και θα παρέδιδε αργά ή γρήγορα την Κύπρο εις τους Αγγλοτούρκους.
Εάν τα γεγονότα ταύτα, τα οποία τόσον εφωτίσθησαν, μετά την ανατροπήν του Μεντερές την 27ην Μαίου 1960, εκ των επιβεβαιωτικών αποκαλύψεων απο Τουρκικάς πηγάς, ετύγχανον της δέουσης εκμεταλλεύσεως απο Ελληνικής πλευράς, εκτός της γενικωτέρας εθνικής ωφελείας, ασφαλώς θα εξουδετέρωνον πλήρως το επί του Κυπριακού βάρος του Τουρκικού παράγοντος, το οποίον μετά σατανικότητος προέβαλλον οι Άγγλοι, αναμφιβόλως δε θα ήτο εν τοιαύτη περιπτώσει πολύ διάφορος η λύσις του Κυπριακού».
πηγή: Απομνημονεύματα του Αγώνα της ΕΟΚΑ 1955-59.
