12 Νοεμβρίου 1906. Ο οπλαρχηγός του Μακεδονικού Αγώνα Δημήτριος Νταλίπης από τη Γκαμπρέσα (Γάβρος) της Φλώρινας, σε μάχη με υπέρτερες τουρκικές δυνάμεις σκοτώνεται μαζί με τους άνδρες της ομάδας του, στο χωριό Ζέλοβο (Ανταρτικό) της περιοχής Κορεστίων.
Ο...
Δημήτριος Νταλίπης γεννήθηκε στα τέλη του 19ου αιώνα στο Γάβρο Καστοριάς από οικογένεια κτηνοτρόφων. Το πραγματικό επίθετο της οικογενείας ήταν Κωνσταντινίδης. Αποτέλεσε έναν από τους ισχυρότερους οπλαρχηγούς στα Κορέστια που αγωνίστηκαν για την υποστήριξη της Ελληνικής πλευράς. Αρχικά πήρε μέρος το 1903 στην εξέγερση του Ίλιντεν. Στη συνέχεια όμως διαχώρησε τη θέση του από την ΕΜΕΟ, όταν αυτή στράφηκε εναντίον των Ελληνικών συμφερόντων. Συνεργάστηκε τότε, με τον Κώττα Χρήστου. Στη συνέχεια συμμετείχε στον αγώνα στο πλευρό του Παύλου Μελά. Μετά το θάνατο του τελευταίου το 1904, συνεργάστηκε διαδοχικά με τους Γεώργιο Κατεχάκη (Ρούβα), Ευθύμιο Καούδη και Ιωάννη Καραβίτη. Έλαβε μέρος στη μάχη του Ζελόβου (Αντάρτικο) με τους Παύλο Κύρου και Γ. Κατεχάκη, το 1905. Το Νοέμβριο του 1905, συνεργάστηκε με τον Γεώργιο Τσόντο (Βάρδα). Σκοτώθηκε σε συμπλοκή με τον Οθωμανικό στρατό στο Ζέλοβο (Αντάρτικο) Φλώρινας στη θέση Ασβού Ράχη, στις 19 Νοεμρίου του 1906. [1][2]
Γιος του ήταν ο συνταγματάρχης, μέλος της οργάνωσης ΕΕΕ και υφυπουργός Βορείου Ελλάδος (Γενικός Διοικητής Δυτικής Μακεδονίας) της κυβέρνησης Δημητρίου Μαξίμου, Αναστάσιος Νταλίπης.
Γιος του ήταν ο συνταγματάρχης, μέλος της οργάνωσης ΕΕΕ και υφυπουργός Βορείου Ελλάδος (Γενικός Διοικητής Δυτικής Μακεδονίας) της κυβέρνησης Δημητρίου Μαξίμου, Αναστάσιος Νταλίπης.
