Ήταν Κυριακή 19 Οκτωβρίου του 1924
Μια απίστευτη τραγωδία έλαβε χώρα στο κινηματοθέατρο Πανόραμα, η οποία ήταν αποτέλεμα μιας κακόγουστης φάρσας.
Το...
κινηματοθέατρο Πανόραμα που βρισκόταν στη διασταύρωση των οδών Χαλκοκονδύλη και 3ης Σεπτεμβρίου στο κέντρο της Αθήνας έπαιζε την ταινία του Τσάρλι Τσάπλιν, ονόματι “Σκυλίσια Ζωή” σύμφωνα με τα λεγόμενα του ιδιοκτήτη.
Το φθηνό του εισιτήριο (3,20 δρχ. η πλατεία και 2,50 δρχ. ο εξώστης) οι προβολές να ξεκινούν από τις πρωινές ώρες ώστε να καλύψουν την τεράστια ζήτηση – έτσι ακριβώς ήταν και εκείνη την Κυριακή.
Ο κόσμος είχε μαζευτεί από νωρίς έξω από το σινεμά – ενώ στην ουρά στέκονταν πάνω από 500 άνθρωποι – κυρίως παιδιά από 14 έως 18 ετών.
Έξω από την αίθουσα, πλήθος κόσμου περίμενε υπομονετικά για την επόμενη προβολή.
Μέσα στο σινεμά, πάνω από 1.000 άτομα, τα περισσότερα εκ των οποίων είναι ανήλικοι που κάθονται δυο – δύο στα καθίσματα.
Κάποια στιγμή ένας εκ των θεατών φωνάζει “Φωτιά!” και το κακό δεν άργησε να συμβεί.
Μέσα στον πανικό, η αίθουσα γεμίζει κραυγές και άρχισαν με τη μία, οι πρώτες σπασμωδικές κινήσεις, με αποτέλεσμα ο πανικός να κυριαρχήσει στην αίθουσα.
«Ευρέθηκα μπρος εις ένα τρομερό θέαμα. Όλοι οι άνθρωποι στοιβαγμένοι εμπρός εις την πόρτα, κανείς τους δεν έβγαινε. Μέσα, οι φωνές και οι θρήνοι εγέμιζαν τον αέρα», ανέφερε ένας από τους πρώτους χωροφύλακες που βρέθηκαν στο σινεμά.
Ο κινηματογράφος και θέατρο είχε τρεις εξόδους, εκ των οποίων, σύμφωνα με τις καταγγελίες, μόνο η κεντρική ήταν ανοιχτή.
Η δεύτερη ήταν κλειστή ενω η τρίτη, που λειτουργούσε ως έξοδος κινδύνου ήταν… στο υπόγειο.
Φυσικά αυτό ήταν αρκετό για να δημιουργηθεί το αδιαχώρητο στην κεντρική έξοδο – όπου ο ένας πατούσε τον άλλον για να βγει, μια πλατεία κινηματογράφου η οποία είχε καλυφθεί ολόκληρη από άψυχα σώματα! 26 νεκροί, οι περισσότεροι εκ των οποίων ήταν παιδιά, καθώς και δεκάδες τραυματίες.
Λέγεται πως, ο άνθρωπος που φώναξε “Φωτιά” ήταν κάποιος που επειδή δεν είχε ξαναδει σινεμά δεν μπορούσε να διαχωρίσει την ταινία από την πραγματικότητα – και πως τελικά η ταινία που παιζόταν ήταν αυτή του Τσάπλιν, όμως με τίτλο “Ο πυροσβέστης”, στην οποία υπήρχαν σκηνές με φλόγες.
Αλλά μικρή σημασία έχει.
Σημασία έχει που χάθηκαν 26 ζωές.
Η αστυνομική έρευνα παρόλ’αυτά έκρινε ως επαρκείς τις υπάρχουσες εξόδους κινδύνου του χώρου, αθωώνοντας έτσι τον επιχειρηματία και ρίχνοντας την ευθύνη της τραγωδίας στους θεατές.
