Την ιδιαίτερη ιστορία ενός απ΄ αυτούς τους αγνοούμενους διηγείται στο βιβλίο του, ”Αυτοί που τίμησαν την στολή τους” – εκδ. ΠΕΛΑΣΓΟΣ 2017, ο Κώστας Δημητριάδης. Είναι η ιστορία του Λοχαγού Νίκου Κατούντα. Το κείμενο από το βιβλίο μας το υπενθύμισε ο Κώστας “Μαυροσκούφης”:
Δκτής του 31ου ΛΚ της 33ης ΜΚ που είχε έδρα στο Πέλλα Πάϊς κοντά στην Κερύνεια το 1974.
Τότε ήταν 31 χρονών, στο άνθος της παραγωγικής ηλικίας του σαν Έλληνας Στρατιωτικός και δη Καταδρομέας αποφοιτήσας από τα σχολεία Αλεξιπτωτιστών, Βατραχάνθρωπων και Χιονοδρόμων. Μορφωμένο παλληκάρι, τελειόφοιτος και της Νομικής Σχολής Αθηνών.Συγκροτημένος Αξιωματικός, Λεβέντης, Πατριώτης, Ικανώτατος και βέβαια Οικογενειάρχης.
Μετά την επικράτηση του Πραξικοπήματος κατά του Μακαρίου στο νησί τα πράγματα έμοιαζαν ήρεμα. Όμως αυτή η φαινομενική ηρεμία κράτησε μόνο 3-4 μέρες.
Σε λίγο η καταιγίδα θα ξέσπαγε. Δυστυχώς με προτροπή του Μακαρίου από το βήμα του Συμβουλίου Ασφαλείας του Ο.Η.Ε. στην Νέα Υόρκη και την συμφωνία των Επιτελών στην Αθήνα με το Λάνγκλεϋ των ΗΠΑ, την έδρα της παντοδύναμης στην Ελλάδα, C.I.A.
Όλα αυτά βεβαια οι αξιωματικοί που υπηρετούσαν σε μονάδες στην νήσο, τα αγνοούσαν.
Θεωρούσαν ότι αυτό που έγινε αφορούσε τους Ελληνες και φαντάζονταν ότι οι Τούρκοι δεν θα κινούνταν. Αλλωστε ο αμυντικός μηχανισμός της Ελλάδας υπερτερούσε κατά πολύ του αντίστοιχου Τουρκικού. Κύρια σε αεροπορία και ναυτικό….
Ξαφνικά τα πράγματα άλλαξαν.
Ήδη από τις 19 έρχονται εικόνες στην τηλεόραση από το BBC με τον Τουρκικό στόλο να έχει αποπλεύσει μαζί με κατάφορτα στρατιωτών αποβατικά από την Μερσίνα με κατεύθυνση την Κύπρο.
Ο Μακεδόνας Διοικητής της Μοίρας Ταγματάρχης Κατσάνης ανήσυχος. Αναμένει διαταγές ή τουλάχιστον οδηγίες. Οι διοικητές των Λόχων του – ανάμεσά τους και ο Λοχαγός Κατούντας – κρέμονται από τα χείλη του ενόσω αυτός μιλάει τηλεφωνικά με το ΓΕΕΦ και συγκεκριμένα με τον ΔΔΚΚ Συνταγματάρχη Κομπόκη. Ο Κομπόκης άφησε να εννοηθεί οτι ενδεχόμενα να έχουν προβλήματα με τους Τούρκους αλλά δεν έδωσε ούτε οδηγίες ούτε διαταγές.
Όλοι αι Αξιωματικοί των Καταδρομών είχαν εμπιστοσύνη στον Κομπόκη [1]
Κι όμως την επόμενη μέρα ξύπνησαν όλοι με τον θόρυβο των Τουρκικών αεροσκαφών και την θέα των αποβατικών στην θάλασσα της Κερύνειας. Οι Τούρκοι επιχειρούν απόβαση.
Ψύχραιμα η μονάδα τίθεται σε κατάσταση συναγερμού όπως συμβαινει σε αυτές τις περιπτωσεις, ακολουθώντας τα Σχέδια Αμύνης και αναμένοντας διαταγές. Διαταγές δεν έρχονται παρά αλληλοσυγκρουόμενες εκτιμήσεις… “Οι Τούρκοι κάνουν άσκηση”…
Ηταν ξεκάθαρο ότι οι Τούρκοι έκαναν απόβαση κάπου δυτικά της Κερύνειας.
Κάποια στιγμή ήλθαν διαταγές από τον ίδιο τον ΔΔΚΚ Συνταγματαρχη Κομπόκη.
Καταδρομική επιχείρηση όλων των Μοιρών Καταδρομών στον Πενταδάκτυλο.
Ο Λόχος του Κατούντα λοιπόν το βράδυ της 20/21 Ιουλίου 1974 πολέμησε στον Αγιο Ιλαρίωνα, εκεί που οι Ελληνες καταδρομείς της Κύπρου ενήργησαν με καταδρομικές επιθέσεις κατα του Κοτζάκαγια (31 ΜΚ), κατά της Άσπρης Μούττης (32 ΜΚ) και στα Πετρομούθκια (33 ΜΚ), ενώ η επιστρατευμένη (34 ΜΚ) παρέμεινε στους πρόποδες.
Η 31η ΜΚ πέτυχε απόλυτα τον αντικειμενικό της σκοπό ενώ οι άλλες δύο 32 και 33 ΜΚ βρήκαν ισχυρές αντιστάσεις και καθηλώθηκαν. Όταν α χαράματα της επόμενης μέρας “ελλείψει τάγματος αντικατάστασης” η 31 ή “δυνατότητας αποστολής ενισχύσεων” για την 32 και 33 (έτσι τους είπε η ΔΔΚΔ/ΓΕΕΦ) αναγκάσθηκαν να απαγκιστρωθούν, η 33 ΜΚ αποσύρθηκε ακέφαλη, διότι ήδη είχε χάσει τον Διοικητή της Ταγματάρχη ΚΔ Γεωργιο Κατσάνη, Mετά από αρκετή ταλαιπωρία επέστρεψαν στο στρατόπεδο. Όλοι στενοχωρημένοι για τον χαμό του Διοικητή και τόσων οπλιτών χωρίς αντίκρυσμα. Μετά το προσκλητήριο έγινε ανασύνταξη.
Στις 22 το πρωϊ, ο Λόχος του διατάχθηκε λανθασμένα από στρατηγική άποψη, να σταλεί να πολεμήσει σε μάχη εκ του συστάδην με τον ελαφρύ οπλισμό του στον Αγιο Γεώργιο Κερύνειας ενάντια στους προελαύνοντες Τούρκους, που μέχρι εκείνη την στιγμή τους αντιμετώπιζε μόνο του το 251 ΤΠ του επίσης εως σήμερα αγνοούμενου Αντισυνταγματάρχη Πεζικού Παύλου Κουρούπη, στην ουσία μια διλοχία.Ο Κατούντας λοιπόν επικεφαλής 62 ανδρών, συνάντησε σκόρπιους πεζικαριους απο το 251 που οπισθοχωρουσαν. Τους ρώτησε που είναι οι Τούρκοι. Αυτοί του ειπαν οτι είναι καλύτερα να φύγουν γιατί οι Τούρκοι είναι παρα πολλοί. Η εκνευρισμένη απάντηση του Λοχαγού Κατούντα ήταν:
“Σας ρωτησα που είναι και όχι πόσοι είναι. Εσείς φυγετε εγώ με τους άντρες μου συνεχιζουμε!”
Κι προχώρησε και έκανε ότι μπορούσε να κρατήσει την Τουρκική πλημμυρίδα που συνεχώς ενισχυόταν με πεζικό που ακολουθούσε τα προελαύνοντα τουρκικά άρματα… Τι να σου κάνουν όμως τα ατομικά όπλα,θλιβερά κατάλοιπα του Β’ ΠΠ, απέναντι στα Μ-47 της Τουρκικής 39ης Μεραρχίας που απλωνόταν στα περιβόλια και τους οικισμούς μεταξύ παραλίας και προποδων του Πενταδάκτυλου σε μια “διάταξη σάρωσης” μη αφήνοντας τίποτα όρθιο στο διάβα τους;;;;
Ολόκληρος ο 31ος Λόχος ακροβολίστηκε στην ευρύτερη περιοχή της Κερύνειας με την μία διμοιρία να καλύπτει την περιοχή προς την θάλασσα και τις άλλες δύο προς τον Πενταδάκτυλο πάντα με μέτωπο προς την ακτή της απόβασης. Ανεβασμένος ο Λοχαγός σε ένα σπίτι προσπαθούσε να δει αν υπήρχαν Τουρκικές δυνάμεις από την πλευρά της θάλασσας που θα μπορούσαν να τους πλαγιοκοπήσουν όταν έρχεται λαχανιασμένος ένας υπαξιωματικός και του αναφέρει ότι από την 2η Διμοιρία τον πληροφόρησαν ότι είδαν 200 Τούρκικα άρματα [2] μέσα στα χωράφια καμουφλαρισμένα.
Τότε ο Λοχαγός κατάλαβε ότι τα πάντα είχαν προδοθεί…. Kι όμως ο Κατούντας είχε την επιλογή του… Ναι θα μπορούσε ακόμα όσο είχε καιρό να οπισθοχωρήσει. Να σωθεί… Κι ας άφηνε ακάλυπτο με τους άνδρες του που ήταν στα δεξιά της αμυντικής τους παράταξης, το δεξιό της διαδρομής Αγ.Γεωργίου-Κερύνειας…
Ναι θα μπορούσε….
Και το πιθανότερο αν το έκανε, σήμερα να ήταν στο σπίτι του με την οικογενειά του. Την γυναίκα του, την Ρούλα του, που ήταν έγκυος στο δεύτερο τους παιδί και την μικρή του πρωτοτοκη κόρη. Είναι γλυκειά η ζωή, όταν είσαι τόσο νέος! Κι όμως δεν εφυγε…
Δεν εγκατέλειψε το πόστο του….
Παλλήκαρος! Λεβέντης! ΕΛΛΗΝΑΣ!
“Not on my watch” που θα έλεγαν και οι κατασκευασμένοι για τις κινηματογραφικές ανάγκες Αμερικάνοι “ήρωες”….
Εμεινε εκεί μαχόμενος σε μια επιβραδυντική για την προέλαση του εχθρού αποστολή, μόνος, χωρίς ενισχύσεις, με τον ελαφρύ οπλισμό των ανδρών του να κρατήσει τους περίπου 3.200 Τούρκους που είχαν αποβιβαστεί μέχρι το πρωϊνό της 22ας Ιουλίου μιας και το μεγαλύτερο μέρος της διλοχίας του 251 ΤΠ που τους αντιμετώπισε με επιτυχία μιάμιση μέρα – κι αυτός μόνος χωρίς βοήθεια – τελικά δεν άντεξε τον συσχετισμό οπλισμού και δυνάμεων, είχε συντριβεί και διαλυθεί [3].
Αφού έδωσε διαταγή για οπισθοχώρηση εγκατέστησε το διοικητήριο του στην Μητρόπολη της Κερύνειας. Μόλις που πρόλαβε να δώσει οδηγίες στους διμοιρίτες του, Οι Τούρκοι έμπαιναν σαν σε παρέλαση στην Κερύνεια.
Τότε δόθηκε σκληρή μάχη μεταξύ των Καταδρομέων μας και των Τούρκων. Με τον ατομικό τους οπλισμό, πεινασμένοι και διψασμένοι οι Λοκατζήδες του Κατούντα μάχονται σαν λιονάρια υπό την καθοδήγηση του Διοικητή τους που στην πρώτη γραμμή τους δίνει οδηγίες και τους ενθαρρύνει. Οι Τούρκοι σαστίζουν υποχωρούν….
Μετά από ώρα ξαναεμφανίζονται αυτήν την φορά υπό την κάλυψη αρμάτων Μ-47. Πως να σταματήσεις αυτά τα χαλύβδινα θηρία με Lee Enfield No.4 ;;;; Βλέπετε η Πολιτική Ηγεσία προτιμούσε να εξοπλίσει τους πραιτωριανούς της, το Εφεδρικό με σύγχρονο οπλισμό και όχι την Εθνική Φρουρά, την οποία στην ουσία απαξίωνε από πλευράς υλικού.
Πιεζόμενος ο Λοχαγός βρέθηκε μεταξύ του Κάρμι και του Τουρκοκυπριακού χωριού Τέμπλος σε μια χαράδρα. Το σχέδιο του ήταν να λουφάξουν εκεί μέχρι το βράδυ και μετά να διαρρεύσουν προς τις γραμμές μας, μιάς και πλέον η Κερύνεια είχε πέσει στα χέρια των Τούρκων. Ομως δεν γνώριζε ότι οι Τούρκοι τους περικύκλωσαν…
Κάποια στιγμή ξεκίνησε μια μάχη, που κράτησε μια περίπου ώρα. Οι Λοκατζήδες μας θερίζουν τους επιτιθέμενους Τούρκους που νόμιζαν ότι θα βρούν φοβισμένους έφηβους που θα το έβαζαν στα πόδια βλέποντας την καταφανή υπεροπλία τους. Αλλά ξανάρχονται, ξανά και ξανά…
Τότε ήταν που ο θρυλικός Λοχαγός κατάλαβε ότι οι πάντες τους είχαν εγκαταλείψει, ότι η Κύπρος είχε προδοθεί. Πολεμούσε βλέποντας τα πυρομαχικά και τις χειροβομβίδες να τελειώνουν. Κάποια στιγμή είδε ότι έμειναν μόνο λίγοι άντρες ήταν κοντά του. Ανδρες αποφασισμένοι να μείνουν δίπλα του…. Γιατί ο Κατούντας ενέπνεε εμπιστοσύνη, σιγουριά…. Κι όμως ήλθε η στιγμή που πρόσκαιρα ο Λοχαγός “σπάει” και δείχνει τον θυμό του για την προδοσία. Οι ανδρες του κοιτάζονται μεταξύ τους…
Κάποια στιγμή – όπως μαρτυρεί ο αγγελιοφόρος του Πάμπος Κυρίλλου – διατάσσει αυτούς τους άνδρες που ήταν κοντά του να φύγουν και θα τους καλύπτει ο ίδιος.. Οι άνδρες αρνούνται. Τότε τους λέει “Είναι διαταγή ρε. Η Κύπρος θα μαυροφορεθεί και δεν θέλω νάναι κι οι μανάδες σας αυτές που θα φορέσουν μαύρα. Φυγετε. Σας διατάσσω”
Τελευταίος έφυγε ο Κυρίλλου, ο οποίος διασώθηκε και έδωσε αυτήν την μαρτυρία των τελευταίων στιγμών του ΗΡΩΑ Λοχαγού του που φεύγοντας τον άκουσε να να πολυβολεί εναντίον των Τούρκων που έχουν πλησιασει στο σημείο που βρισκόταν ταμπουρωμένος, στην κουφάλα μιας χαρουπιάς…
Τότε ήταν 31 χρονών, στο άνθος της παραγωγικής ηλικίας του σαν Έλληνας Στρατιωτικός και δη Καταδρομέας αποφοιτήσας από τα σχολεία Αλεξιπτωτιστών, Βατραχάνθρωπων και Χιονοδρόμων. Μορφωμένο παλληκάρι, τελειόφοιτος και της Νομικής Σχολής Αθηνών.Συγκροτημένος Αξιωματικός, Λεβέντης, Πατριώτης, Ικανώτατος και βέβαια Οικογενειάρχης.
Μετά την επικράτηση του Πραξικοπήματος κατά του Μακαρίου στο νησί τα πράγματα έμοιαζαν ήρεμα. Όμως αυτή η φαινομενική ηρεμία κράτησε μόνο 3-4 μέρες.
Σε λίγο η καταιγίδα θα ξέσπαγε. Δυστυχώς με προτροπή του Μακαρίου από το βήμα του Συμβουλίου Ασφαλείας του Ο.Η.Ε. στην Νέα Υόρκη και την συμφωνία των Επιτελών στην Αθήνα με το Λάνγκλεϋ των ΗΠΑ, την έδρα της παντοδύναμης στην Ελλάδα, C.I.A.
Όλα αυτά βεβαια οι αξιωματικοί που υπηρετούσαν σε μονάδες στην νήσο, τα αγνοούσαν.
Θεωρούσαν ότι αυτό που έγινε αφορούσε τους Ελληνες και φαντάζονταν ότι οι Τούρκοι δεν θα κινούνταν. Αλλωστε ο αμυντικός μηχανισμός της Ελλάδας υπερτερούσε κατά πολύ του αντίστοιχου Τουρκικού. Κύρια σε αεροπορία και ναυτικό….
Ξαφνικά τα πράγματα άλλαξαν.
Ήδη από τις 19 έρχονται εικόνες στην τηλεόραση από το BBC με τον Τουρκικό στόλο να έχει αποπλεύσει μαζί με κατάφορτα στρατιωτών αποβατικά από την Μερσίνα με κατεύθυνση την Κύπρο.
Ο Μακεδόνας Διοικητής της Μοίρας Ταγματάρχης Κατσάνης ανήσυχος. Αναμένει διαταγές ή τουλάχιστον οδηγίες. Οι διοικητές των Λόχων του – ανάμεσά τους και ο Λοχαγός Κατούντας – κρέμονται από τα χείλη του ενόσω αυτός μιλάει τηλεφωνικά με το ΓΕΕΦ και συγκεκριμένα με τον ΔΔΚΚ Συνταγματάρχη Κομπόκη. Ο Κομπόκης άφησε να εννοηθεί οτι ενδεχόμενα να έχουν προβλήματα με τους Τούρκους αλλά δεν έδωσε ούτε οδηγίες ούτε διαταγές.
Όλοι αι Αξιωματικοί των Καταδρομών είχαν εμπιστοσύνη στον Κομπόκη [1]
Κι όμως την επόμενη μέρα ξύπνησαν όλοι με τον θόρυβο των Τουρκικών αεροσκαφών και την θέα των αποβατικών στην θάλασσα της Κερύνειας. Οι Τούρκοι επιχειρούν απόβαση.
Ψύχραιμα η μονάδα τίθεται σε κατάσταση συναγερμού όπως συμβαινει σε αυτές τις περιπτωσεις, ακολουθώντας τα Σχέδια Αμύνης και αναμένοντας διαταγές. Διαταγές δεν έρχονται παρά αλληλοσυγκρουόμενες εκτιμήσεις… “Οι Τούρκοι κάνουν άσκηση”…
Ηταν ξεκάθαρο ότι οι Τούρκοι έκαναν απόβαση κάπου δυτικά της Κερύνειας.
Κάποια στιγμή ήλθαν διαταγές από τον ίδιο τον ΔΔΚΚ Συνταγματαρχη Κομπόκη.
Καταδρομική επιχείρηση όλων των Μοιρών Καταδρομών στον Πενταδάκτυλο.
Ο Λόχος του Κατούντα λοιπόν το βράδυ της 20/21 Ιουλίου 1974 πολέμησε στον Αγιο Ιλαρίωνα, εκεί που οι Ελληνες καταδρομείς της Κύπρου ενήργησαν με καταδρομικές επιθέσεις κατα του Κοτζάκαγια (31 ΜΚ), κατά της Άσπρης Μούττης (32 ΜΚ) και στα Πετρομούθκια (33 ΜΚ), ενώ η επιστρατευμένη (34 ΜΚ) παρέμεινε στους πρόποδες.
Η 31η ΜΚ πέτυχε απόλυτα τον αντικειμενικό της σκοπό ενώ οι άλλες δύο 32 και 33 ΜΚ βρήκαν ισχυρές αντιστάσεις και καθηλώθηκαν. Όταν α χαράματα της επόμενης μέρας “ελλείψει τάγματος αντικατάστασης” η 31 ή “δυνατότητας αποστολής ενισχύσεων” για την 32 και 33 (έτσι τους είπε η ΔΔΚΔ/ΓΕΕΦ) αναγκάσθηκαν να απαγκιστρωθούν, η 33 ΜΚ αποσύρθηκε ακέφαλη, διότι ήδη είχε χάσει τον Διοικητή της Ταγματάρχη ΚΔ Γεωργιο Κατσάνη, Mετά από αρκετή ταλαιπωρία επέστρεψαν στο στρατόπεδο. Όλοι στενοχωρημένοι για τον χαμό του Διοικητή και τόσων οπλιτών χωρίς αντίκρυσμα. Μετά το προσκλητήριο έγινε ανασύνταξη.
Στις 22 το πρωϊ, ο Λόχος του διατάχθηκε λανθασμένα από στρατηγική άποψη, να σταλεί να πολεμήσει σε μάχη εκ του συστάδην με τον ελαφρύ οπλισμό του στον Αγιο Γεώργιο Κερύνειας ενάντια στους προελαύνοντες Τούρκους, που μέχρι εκείνη την στιγμή τους αντιμετώπιζε μόνο του το 251 ΤΠ του επίσης εως σήμερα αγνοούμενου Αντισυνταγματάρχη Πεζικού Παύλου Κουρούπη, στην ουσία μια διλοχία.Ο Κατούντας λοιπόν επικεφαλής 62 ανδρών, συνάντησε σκόρπιους πεζικαριους απο το 251 που οπισθοχωρουσαν. Τους ρώτησε που είναι οι Τούρκοι. Αυτοί του ειπαν οτι είναι καλύτερα να φύγουν γιατί οι Τούρκοι είναι παρα πολλοί. Η εκνευρισμένη απάντηση του Λοχαγού Κατούντα ήταν:
“Σας ρωτησα που είναι και όχι πόσοι είναι. Εσείς φυγετε εγώ με τους άντρες μου συνεχιζουμε!”
Κι προχώρησε και έκανε ότι μπορούσε να κρατήσει την Τουρκική πλημμυρίδα που συνεχώς ενισχυόταν με πεζικό που ακολουθούσε τα προελαύνοντα τουρκικά άρματα… Τι να σου κάνουν όμως τα ατομικά όπλα,θλιβερά κατάλοιπα του Β’ ΠΠ, απέναντι στα Μ-47 της Τουρκικής 39ης Μεραρχίας που απλωνόταν στα περιβόλια και τους οικισμούς μεταξύ παραλίας και προποδων του Πενταδάκτυλου σε μια “διάταξη σάρωσης” μη αφήνοντας τίποτα όρθιο στο διάβα τους;;;;
Ολόκληρος ο 31ος Λόχος ακροβολίστηκε στην ευρύτερη περιοχή της Κερύνειας με την μία διμοιρία να καλύπτει την περιοχή προς την θάλασσα και τις άλλες δύο προς τον Πενταδάκτυλο πάντα με μέτωπο προς την ακτή της απόβασης. Ανεβασμένος ο Λοχαγός σε ένα σπίτι προσπαθούσε να δει αν υπήρχαν Τουρκικές δυνάμεις από την πλευρά της θάλασσας που θα μπορούσαν να τους πλαγιοκοπήσουν όταν έρχεται λαχανιασμένος ένας υπαξιωματικός και του αναφέρει ότι από την 2η Διμοιρία τον πληροφόρησαν ότι είδαν 200 Τούρκικα άρματα [2] μέσα στα χωράφια καμουφλαρισμένα.
Τότε ο Λοχαγός κατάλαβε ότι τα πάντα είχαν προδοθεί…. Kι όμως ο Κατούντας είχε την επιλογή του… Ναι θα μπορούσε ακόμα όσο είχε καιρό να οπισθοχωρήσει. Να σωθεί… Κι ας άφηνε ακάλυπτο με τους άνδρες του που ήταν στα δεξιά της αμυντικής τους παράταξης, το δεξιό της διαδρομής Αγ.Γεωργίου-Κερύνειας…
Ναι θα μπορούσε….
Και το πιθανότερο αν το έκανε, σήμερα να ήταν στο σπίτι του με την οικογενειά του. Την γυναίκα του, την Ρούλα του, που ήταν έγκυος στο δεύτερο τους παιδί και την μικρή του πρωτοτοκη κόρη. Είναι γλυκειά η ζωή, όταν είσαι τόσο νέος! Κι όμως δεν εφυγε…
Δεν εγκατέλειψε το πόστο του….
Παλλήκαρος! Λεβέντης! ΕΛΛΗΝΑΣ!
“Not on my watch” που θα έλεγαν και οι κατασκευασμένοι για τις κινηματογραφικές ανάγκες Αμερικάνοι “ήρωες”….
Εμεινε εκεί μαχόμενος σε μια επιβραδυντική για την προέλαση του εχθρού αποστολή, μόνος, χωρίς ενισχύσεις, με τον ελαφρύ οπλισμό των ανδρών του να κρατήσει τους περίπου 3.200 Τούρκους που είχαν αποβιβαστεί μέχρι το πρωϊνό της 22ας Ιουλίου μιας και το μεγαλύτερο μέρος της διλοχίας του 251 ΤΠ που τους αντιμετώπισε με επιτυχία μιάμιση μέρα – κι αυτός μόνος χωρίς βοήθεια – τελικά δεν άντεξε τον συσχετισμό οπλισμού και δυνάμεων, είχε συντριβεί και διαλυθεί [3].
Αφού έδωσε διαταγή για οπισθοχώρηση εγκατέστησε το διοικητήριο του στην Μητρόπολη της Κερύνειας. Μόλις που πρόλαβε να δώσει οδηγίες στους διμοιρίτες του, Οι Τούρκοι έμπαιναν σαν σε παρέλαση στην Κερύνεια.
Τότε δόθηκε σκληρή μάχη μεταξύ των Καταδρομέων μας και των Τούρκων. Με τον ατομικό τους οπλισμό, πεινασμένοι και διψασμένοι οι Λοκατζήδες του Κατούντα μάχονται σαν λιονάρια υπό την καθοδήγηση του Διοικητή τους που στην πρώτη γραμμή τους δίνει οδηγίες και τους ενθαρρύνει. Οι Τούρκοι σαστίζουν υποχωρούν….
Μετά από ώρα ξαναεμφανίζονται αυτήν την φορά υπό την κάλυψη αρμάτων Μ-47. Πως να σταματήσεις αυτά τα χαλύβδινα θηρία με Lee Enfield No.4 ;;;; Βλέπετε η Πολιτική Ηγεσία προτιμούσε να εξοπλίσει τους πραιτωριανούς της, το Εφεδρικό με σύγχρονο οπλισμό και όχι την Εθνική Φρουρά, την οποία στην ουσία απαξίωνε από πλευράς υλικού.
Πιεζόμενος ο Λοχαγός βρέθηκε μεταξύ του Κάρμι και του Τουρκοκυπριακού χωριού Τέμπλος σε μια χαράδρα. Το σχέδιο του ήταν να λουφάξουν εκεί μέχρι το βράδυ και μετά να διαρρεύσουν προς τις γραμμές μας, μιάς και πλέον η Κερύνεια είχε πέσει στα χέρια των Τούρκων. Ομως δεν γνώριζε ότι οι Τούρκοι τους περικύκλωσαν…
Κάποια στιγμή ξεκίνησε μια μάχη, που κράτησε μια περίπου ώρα. Οι Λοκατζήδες μας θερίζουν τους επιτιθέμενους Τούρκους που νόμιζαν ότι θα βρούν φοβισμένους έφηβους που θα το έβαζαν στα πόδια βλέποντας την καταφανή υπεροπλία τους. Αλλά ξανάρχονται, ξανά και ξανά…
Τότε ήταν που ο θρυλικός Λοχαγός κατάλαβε ότι οι πάντες τους είχαν εγκαταλείψει, ότι η Κύπρος είχε προδοθεί. Πολεμούσε βλέποντας τα πυρομαχικά και τις χειροβομβίδες να τελειώνουν. Κάποια στιγμή είδε ότι έμειναν μόνο λίγοι άντρες ήταν κοντά του. Ανδρες αποφασισμένοι να μείνουν δίπλα του…. Γιατί ο Κατούντας ενέπνεε εμπιστοσύνη, σιγουριά…. Κι όμως ήλθε η στιγμή που πρόσκαιρα ο Λοχαγός “σπάει” και δείχνει τον θυμό του για την προδοσία. Οι ανδρες του κοιτάζονται μεταξύ τους…
Κάποια στιγμή – όπως μαρτυρεί ο αγγελιοφόρος του Πάμπος Κυρίλλου – διατάσσει αυτούς τους άνδρες που ήταν κοντά του να φύγουν και θα τους καλύπτει ο ίδιος.. Οι άνδρες αρνούνται. Τότε τους λέει “Είναι διαταγή ρε. Η Κύπρος θα μαυροφορεθεί και δεν θέλω νάναι κι οι μανάδες σας αυτές που θα φορέσουν μαύρα. Φυγετε. Σας διατάσσω”
Τελευταίος έφυγε ο Κυρίλλου, ο οποίος διασώθηκε και έδωσε αυτήν την μαρτυρία των τελευταίων στιγμών του ΗΡΩΑ Λοχαγού του που φεύγοντας τον άκουσε να να πολυβολεί εναντίον των Τούρκων που έχουν πλησιασει στο σημείο που βρισκόταν ταμπουρωμένος, στην κουφάλα μιας χαρουπιάς…
Ηρεμος και Ολύμπιος…
Με την στολή του που την τίμησε με τα “Τολμονίκια” στα μανίκια…
Ξέροντας το βιογραφικό του Λοχαγού Νίκου Κατούντα, σκληρού Καταδρομέα, Βατραχάνθρωπου, Αλεξιπτωτιστή και Χιονοδρόμου, ενός Στρατιωτικού μορφωμένου (σπούδασε Νομική) και Οικογενειάρχη, ενός Αξιωματικού Ελληναρά χωρίς εισαγωγικά και έχοντας κατά νου την ψυχοσύνθεσή του, θεωρώ ΑΠΙΘΑΝΟ να πιάστηκε ζωντανός. Το πιό πιθανό είναι να έκανε Ηρωϊκή Εξοδο, μιά έξοδο απελπισίας αλλά και αυτοκτονίας με βάση τις συνθήκες που δημιούργησε η Προδοσία του Επιτελείου των Αθηνών και το το Επιτελείο της Εθνικής Φρουράς… Μια Ηρωϊκή Εξοδο ανάλογη αυτής των Υπερασπιστών του Μεσολογγίου…. και να έπεσε διάτρητος από τις Τούρκικες “συμμαχικές στο ΝΑΤΟ” σφαίρες…..
Όπως είμαι και λάτρης του υπερβατικού, είμαι σίγουρος πως ανταμώνει κάθε βράδυ με τον Κουρούπη και τον Τσιάκκα και αφού πιούν μαζί μια ζιβανία, στοιχειώνουν με το πνεύμα τους τα κατεχόμενα από τον Μογγόλο παράλια της Κερύνειας μέχρι τον Πενταδάκτυλο… μιας και το πνεύμα τους τους θα μπορέσει να απελευθερωθεί και να ηρεμήσει, μόνο όταν αυτά απελευθερωθούν όπως χάθηκαν…
Διά της λόγχης!
Αυτός ήταν ο Νίκος Κατούντας….. Ο Έλληνας ΡΑΜΠΟ……
Αυτός που η γυναίκα του που την λάτρευε, η Ρούλα του, τον είχε αποχαιρετίσει με την κόρη τους στην αγκαλιά στην πόρτα του σπιτιού τους στην Κερύνεια για τελευταία φορά, νιώθοντας βαθιά μέσα της ότι δεν πρόκειται να τον ξαναδεί.
Ο Λοχαγός Νικ. Κατούντας με την σύζυγό του Ρούλα προ του Πολέμου
ΘΝΗΤΟΙ ΤΩ ΑΘΑΝΑΤΩ ΓΟΝΥ ΚΛΙΝΑΤΕ…..
Αντιστρατηγος Νικόλαος Κατούντας…. ΕΛΛΗΝ….. Αθάνατος……
Τούρκοι στρατιώτες μέσα στο καταληφθέν στρατόπεδο της 33 ΜΚ στο Πέλλα Πάις
ΕΠΕΞΗΓΗΣΕΙΣ-ΔΙΕΥΚΡΙΝΗΣΕΙΣ
[1] Στον Κομπόκη έδειχναν μεγάλο σεβασμό όλοι οι Αξιωματικοί των Καταδρομών. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι ο Πρέσβης Λαγάκος όταν είδε και απόειδε με τον Διοικητή της Α’ ΜΚ που είχε έλθει στο νησί με την αποστολή “Νίκη” και κρατούσε το Αεροδρόμιο χωρίς να δέχεται να το παραδώσει στους άνδρες του ΟΗΕ, ζήτησε την μεσολάβηση του Κομπόκη ο οποίος τηλεφωνικά διέταξε τους Καταδρομείς να παραδώσουν το Αεροδρόμιο.
[2] Γνωρίζοντας τις δυνάμεις που χρησιμοποησαν οι Τούρκοι και στους δύο Αττίλες, ο αριθμός των 200 αρμάτων είναι αυθαίρετος και λανθασμένος. Κατά τις επιχειρήσεις του Αττίλα Ι, οι Τουρκικές δυνάμεις χρησιμοποίησαν μιά Επιλαρχία αρμάτων Μ-47 της 39ης Μεραρχίας ήτοι 50 άρματα. Ήδη τα 50 αρματα είναι μεγάλος αριθμός ιδιαίτερα όταν καλείσαι να τα αντιμετωπίσεις στερούμενος παντελώς αντιαρματικών όπλων. Η διόγκωση του αριθμού σε τίποτα δεν εξυπηρετεί.
[3] το 251 ΤΠ δεν είχε διαθέσιμο κανενα ΠΑΟ να αντιμετωπίσει τα Τούρκικα άρματα που αποβιβάστηκαν και προέλαυναν προς Αγ.Γεώργιο και Γλυκιώτισσα. Κάποιος ηλίθιος κομματικός εγκάθετος, διπλοθεσίτης, Λοχαγός και του 251 αλλά και του Εφεδρικού ταυτόχρονα είχε αφαιρέσει τους επικρουστήρες λίγο καιρό προ του Πραξικοπήματος, με σκοπό να μην χρησιμοποιηθούν σε ενδεχόμενο Πραξικόπημα κατά του Μακαρίου. Ετσι η Εισβολή βρήκε το 251 σχεδόν γυμνό από Βαρέα Οπλα. Αλλά και τα ΠΑΟ 106 του 120 ΛΒΟ του Υπολοχαγού Αργυρόπουλου που στάλθηκαν βρέθηκαν αντιμέτωπα χωρίς να το γνωρίζουν με Τούρκικα στρατεύματα που είχαν προχωρήσει και έπαθαν μεγάλες απώλειες.
Με την στολή του που την τίμησε με τα “Τολμονίκια” στα μανίκια…
Ξέροντας το βιογραφικό του Λοχαγού Νίκου Κατούντα, σκληρού Καταδρομέα, Βατραχάνθρωπου, Αλεξιπτωτιστή και Χιονοδρόμου, ενός Στρατιωτικού μορφωμένου (σπούδασε Νομική) και Οικογενειάρχη, ενός Αξιωματικού Ελληναρά χωρίς εισαγωγικά και έχοντας κατά νου την ψυχοσύνθεσή του, θεωρώ ΑΠΙΘΑΝΟ να πιάστηκε ζωντανός. Το πιό πιθανό είναι να έκανε Ηρωϊκή Εξοδο, μιά έξοδο απελπισίας αλλά και αυτοκτονίας με βάση τις συνθήκες που δημιούργησε η Προδοσία του Επιτελείου των Αθηνών και το το Επιτελείο της Εθνικής Φρουράς… Μια Ηρωϊκή Εξοδο ανάλογη αυτής των Υπερασπιστών του Μεσολογγίου…. και να έπεσε διάτρητος από τις Τούρκικες “συμμαχικές στο ΝΑΤΟ” σφαίρες…..
Όπως είμαι και λάτρης του υπερβατικού, είμαι σίγουρος πως ανταμώνει κάθε βράδυ με τον Κουρούπη και τον Τσιάκκα και αφού πιούν μαζί μια ζιβανία, στοιχειώνουν με το πνεύμα τους τα κατεχόμενα από τον Μογγόλο παράλια της Κερύνειας μέχρι τον Πενταδάκτυλο… μιας και το πνεύμα τους τους θα μπορέσει να απελευθερωθεί και να ηρεμήσει, μόνο όταν αυτά απελευθερωθούν όπως χάθηκαν…
Διά της λόγχης!
Αυτός ήταν ο Νίκος Κατούντας….. Ο Έλληνας ΡΑΜΠΟ……
Αυτός που η γυναίκα του που την λάτρευε, η Ρούλα του, τον είχε αποχαιρετίσει με την κόρη τους στην αγκαλιά στην πόρτα του σπιτιού τους στην Κερύνεια για τελευταία φορά, νιώθοντας βαθιά μέσα της ότι δεν πρόκειται να τον ξαναδεί.
Ο Λοχαγός Νικ. Κατούντας με την σύζυγό του Ρούλα προ του Πολέμου
ΘΝΗΤΟΙ ΤΩ ΑΘΑΝΑΤΩ ΓΟΝΥ ΚΛΙΝΑΤΕ…..
Αντιστρατηγος Νικόλαος Κατούντας…. ΕΛΛΗΝ….. Αθάνατος……
Τούρκοι στρατιώτες μέσα στο καταληφθέν στρατόπεδο της 33 ΜΚ στο Πέλλα Πάις
ΕΠΕΞΗΓΗΣΕΙΣ-ΔΙΕΥΚΡΙΝΗΣΕΙΣ
[1] Στον Κομπόκη έδειχναν μεγάλο σεβασμό όλοι οι Αξιωματικοί των Καταδρομών. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι ο Πρέσβης Λαγάκος όταν είδε και απόειδε με τον Διοικητή της Α’ ΜΚ που είχε έλθει στο νησί με την αποστολή “Νίκη” και κρατούσε το Αεροδρόμιο χωρίς να δέχεται να το παραδώσει στους άνδρες του ΟΗΕ, ζήτησε την μεσολάβηση του Κομπόκη ο οποίος τηλεφωνικά διέταξε τους Καταδρομείς να παραδώσουν το Αεροδρόμιο.
[2] Γνωρίζοντας τις δυνάμεις που χρησιμοποησαν οι Τούρκοι και στους δύο Αττίλες, ο αριθμός των 200 αρμάτων είναι αυθαίρετος και λανθασμένος. Κατά τις επιχειρήσεις του Αττίλα Ι, οι Τουρκικές δυνάμεις χρησιμοποίησαν μιά Επιλαρχία αρμάτων Μ-47 της 39ης Μεραρχίας ήτοι 50 άρματα. Ήδη τα 50 αρματα είναι μεγάλος αριθμός ιδιαίτερα όταν καλείσαι να τα αντιμετωπίσεις στερούμενος παντελώς αντιαρματικών όπλων. Η διόγκωση του αριθμού σε τίποτα δεν εξυπηρετεί.
[3] το 251 ΤΠ δεν είχε διαθέσιμο κανενα ΠΑΟ να αντιμετωπίσει τα Τούρκικα άρματα που αποβιβάστηκαν και προέλαυναν προς Αγ.Γεώργιο και Γλυκιώτισσα. Κάποιος ηλίθιος κομματικός εγκάθετος, διπλοθεσίτης, Λοχαγός και του 251 αλλά και του Εφεδρικού ταυτόχρονα είχε αφαιρέσει τους επικρουστήρες λίγο καιρό προ του Πραξικοπήματος, με σκοπό να μην χρησιμοποιηθούν σε ενδεχόμενο Πραξικόπημα κατά του Μακαρίου. Ετσι η Εισβολή βρήκε το 251 σχεδόν γυμνό από Βαρέα Οπλα. Αλλά και τα ΠΑΟ 106 του 120 ΛΒΟ του Υπολοχαγού Αργυρόπουλου που στάλθηκαν βρέθηκαν αντιμέτωπα χωρίς να το γνωρίζουν με Τούρκικα στρατεύματα που είχαν προχωρήσει και έπαθαν μεγάλες απώλειες.
