Η αντεπίθεση στην Πίνδο εξαπολύθηκε στις 5-6 Νοεμβρίου και μέχρι τις 13 Νοεμβρίου, είχε ολοκληρωθεί η ανακατάληψη των ορεινών όγκων τον Γράμμου και τον Σμόλικα και των κύριων συνοριακών διαβάσεων με εξαίρεση την...
περιοχή της Κόνιτσας, όπου οι Ιταλοί κατάφεραν να διατηρήσουν μέχρι τις 16 Νοεμβρίου καλύπτοντας την υποχώρηση των τμημάτων της μεραρχίας «Τζούλια».
Η μάχη στη γραμμή Ελαίας- Καλαμά κράτησε μέχρι τις 8 Νοεμβρίου όταν άρχισε η ανασύνταξη των Ιταλών. Στις 12του Νοέμβρη, το νότιο μέτωπο στην Ήπειρο ανέλαβε το επιστρατευμένο Α’ Σώμα Στρατού, υπό τον στρατηγό Παναγιώτη Δεμέστιχα, το οποίο κατέφθασε βαδίζοντας νυχθημερόν 350 χλμ με πλήρη εξάρτηση και υπό συνεχή βροχή.
Στις 14 άρχισαν οι αναγνωριστικές επιχειρήσεις και τα σημάδια ήταν ευνοϊκά. Οι Ιταλοί εγκατέλειπαν τις θέσεις τους.
Το Τμήμα Στρατιάς Δυτικής Μακεδονίας και το Γ’ Σώμα Στρατού, εξαπέλυσαν επίθεση στις 14 Νοεμβρίου, με κατεύθυνση την Κορυτσά. Μετά από σκληρές μάχες οι Έλληνες τη διέσπασαν τις Ιταλικές γραμμές στις 17 Νοεμβρίου και μπήκαν στην Κορυτσά στις 22.
Στις 18 Νοεμβρίου εκδηλώθηκε η αντεπίθεση του Α Σώματος Στρατού. Στο διάστημα 24-30 Νοεμβρίου το Α΄ ΣΣ κινήθηκε κατά μήκος της κοιλάδας του ποταμού Δρίνου, με το Απόσπασμα Λιούμπα* στον παραλιακό τομέα, την VIII Μεραρχία Πεζικού προς τη διάβαση της Κακαβιάς και τη II Μεραρχία Πεζικού προς τη διάβαση Σούχας. Η III Μεραρχία Πεζικού, κινήθηκε από τις 30 Νοεμβρίου επί της οδού Δελβινάκι – Κακαβιά – Αργυρόκαστρο. Τμήματα της III Μεραρχίας μετά από σκληρές μάχες κατέλαβαν το Δέλβινο στις 5 Δεκεμβρίου, ενώ στον παραλιακό τομέα το απόσπασμα του υποστράτηγου Νικολάου Λιούμπα, κατέλαβε την ημέρα της ονομαστικής του εορτής στις 6 Δεκεμβρίου τους Αγίους Σαράντα, το «Porto Enta», όπως το είχαν ονομάσει οι Ιταλοί προς τιμή της Έντας, της κόρης του Μουσολίνι.
*Ο Νικόλαος Λιούμπας (1895-1966) της τάξης 1914 καταγόταν από το Γιανοχώρι Καστοριάς.
