Με παραμύθια τα παιδιά ήταν μεγαλωμένα,
έτσι τις νύχτες του χειμώνα η ώρα πάντα πέρνα.
Ιστορίες της φαντασίας ήταν τα παραμύθια,
που μακριά μάς παίρνανε απ’ την πικρή αλήθεια.
Στη φτώχεια αντιπαραβάλαμε συνήθως βασιλιάδες,
βασιλοπούλες όμορφες με πλούσιους φραμπαλάδες.
Τα πλούτη μοιραζόμασταν όλοι με φαντασία,
βλέπαμε στα παλάτια τους όλη την πανδαισία.
Επόμενο να πάθουμε κάποιοι παραμυθήτιδα.
Αν και μεγαλώσαμε, μας έμεινε η φρενίτιδα.
Με την πραγματικότητα μένουμε ασυμβίβαστοι,
συχνά αιθεροβατούμε σε δρόμους δίχως σήμανση.
Έννοιες αόριστες συχνά μας δελεάζουν,
από τα νερά μας έξω πολλές φορές μας βγάζουν.
Δεν γίνεται δεκτή εύκολα η πικρή αλήθεια,
το ψέμα πάντα πιο γλυκό, αν κι από παραμύθια.
Κ. Καραγιαννίδης 17 – 12 – 2022
