Με αφορμή το θάνατο και την επικείμενη κηδεία του τέως βασιλιά Κωνσταντίνου διαδραματίζονται (εκ νέου;) πολλά κωμικοτραγικά γεγονότα στην νεοελληνική πολιτική σκηνή, με πρωταγωνιστή την κυβέρνηση, σε δεύτερο ρόλο την αντιπολίτευση και σε τρίτο «κομπάρσου» τον ελληνικό λαό.
Για...
- Ο τέως Βασιλιάς θα ταφεί ως ιδιώτης
- Η ταφή θα πραγματοποιηθεί κοντά στους προγόνους του στο Τατόι
- Σε συνεννόηση της κυβέρνησης με την οικογένεια θα οριστεί ο Ναός στον οποίο θα πραγματοποιηθεί η Εξόδιος Ακολουθία.
- Την κυβέρνηση θα εκπροσωπήσει στην κηδεία η Υπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού, Λίνα Μενδώνη.
- Θα τηρηθούν όλες οι διαδικασίες που προβλέπει το Πρωτόκολλο για τους επίσημους από το εξωτερικό που θα παραστούν στην κηδεία.
Η αντιπολίτευση δεν άργησε να την κατακρίνει, με αναδρομή στο ιστορικό παρελθόν, μη έχοντας να προτείνει κάτι άλλο από την «απραξία» και την αποχή της πολιτείας από τα σχετικά της κηδείας.
«Ιδιώτης» μεν ο τέως βασιλιάς αλλά θα ταφεί σε χώρο που ανήκει στο ελληνικό δημόσιο! Και το ελληνικό δημόσιο με ευθύνη δύο υπουργείων τρέχει -και δεν προλαβαίνει- να συμμαζέψει όπως-όπως τον περιβάλλοντα χώρο της ταφής… Χρειάζεται δε επίσκεψη υπουργού για να επιβλέψει τις εργασίες. Θυμήθηκαν τώρα πως η περιοχή κάηκε το 2021…
Θα ρθούνε βλέπετε πολλοί «γαλαζοαίματοι»…και ποια εικόνα θα δείξει η ελληνική πολιτεία…
Η κυβέρνηση συνομίλησε (διαπραγματεύτηκε;) με την οικογένεια αποθανόντος του «ιδιώτη» για το που «θα πραγματοποιηθεί η Εξόδιος Ακολουθία».
Και «θα τηρηθούν όλες οι διαδικασίες που προβλέπει το Πρωτόκολλο για τους επίσημους που θα ρθουν από το εξωτερικό που θα παραστούν στην κηδεία» του ιδιώτη με ευθύνη, μέριμνα και έξοδα της πολιτείας!
Στη συνέχεια των εξελίξεων που ακολούθησαν και εκ των υστέρων στην «κυβέρνηση φαίνεται ότι μέτρησαν το πολιτικό κόστος που θα δημιουργηθεί από πιθανή παρουσία σημαντικού αριθμού βουλευτών ή και υπουργών στην κηδεία του Κωνσταντίνου Γλύξμπουργκ»…
Οπότε και η εκπροσώπηση «αναβαθμίστηκε»… δηλαδή θα την εκπροσωπήσει και ο αντιπρόεδρός της στην κηδεία του «ιδιώτη»…και η κυβέρνηση τρέχει πια πίσω από γεγονότα που σίγουρα μπορούσαν να προβλεφθούν πριν από πολύ καιρό.
Και για όλα αυτά «αφέθηκε να διαρρεύσει» πως «βασικό επιχείρημα που βάρυνε στην απόφαση για την κηδεία και την ταφή του τέως βασιλιά Κωνσταντίνου ήταν, κατά πληροφορίες, ότι το Πολίτευμα άλλαξε μετά το δημοψήφισμα του 1974 και ότι ο Κωνσταντίνος Γλυξμπουργκ δεν διαθέτει ελληνική υπηκοότητα, πέρα από το δανέζικο διαβατήριο χρονολογίας του 1983 που εκδόθηκε στη χώρα καταγωγής της συζύγου του.». Επίσης πως ο αποθανών δεν ήταν «δημόσιο πρόσωπο» (sic!).
Δεν εξέτασε το γιατί ο εκλιπών δεν διέθετε ελληνική υπηκοότητα κι ούτε φυσικά την αφαίρεση της ελληνικής ιθαγένειας του τ. βασιλιά με το νόμο 2215/1994. Η τότε κυβέρνηση (του 1994) είχε ακολουθήσει (εκδικητικά;) μεθόδους που χρησιμοποίησε κάποτε η δικτατορία (κι εγώ είχα την εντύπωση πως η Δημοκρατία δεν είναι εκδικητική…).
Κι αλήθεια υπάρχει κανένα άλλο κράτος εκτός από την Ελλάδα που να αφαιρεί την «ιθαγένεια» ενός ατόμου ή πολίτη του;
«Σύμφωνα με κυβερνητικές πηγές, η απόφαση της κυβέρνησης να ταφεί ως ιδιώτης ήταν καθαρά πολιτική και ουδέποτε αμφιταλαντεύθηκε ο πρωθυπουργός περί αυτού.»
Δεν σχολιάζω εδώ πόσα δημόσια πρόσωπα κηδεύτηκαν στο παρελθόν «δημοσία δαπάνη» κι αν και με ποια κριτήρια δεν θεωρήθηκαν «ιδιώτες».
Το πως κατέληξε ο πρωθυπουργός στην απόφασή του και με ποια κριτήρια, αυτό δεν διέρρευσε… Κι αφού αυτός «ουδέποτε αμφιταλαντεύθηκε» γιατί «χρειάστηκε να γίνει διυπουργική σύσκεψη»;
Ωστόσο αν συμβουλευτούμε έναν νομικό ορισμό, τότε «Δημόσια πρόσωπα θεωρούνται γενικά εκείνα στα οποία έχει ανατεθεί δημόσια εξουσία, αλλά και τα πρόσωπα «απόλυτης επικαιρότητας», τα πρόσωπα δηλαδή που κατέχουν μια ιδιαίτερη θέση στην κοινωνία με ισχύ και επιρροή στα κοινωνικά δρώμενα, όπως πολιτικοί, καλλιτέχνες, αθλητές κτλ. και ενδιαφέρουν εν γένει το κοινό, καθώς και τα πρόσωπα σχετικής επικαιρότητας.»
(Γ. Αργυρόπουλος, Νομική εφημερίδα)
Θα μου πείτε:
-Γιατί τα γράφεις αυτά; Βασιλικός είσαι;
Ούτε ήμουν, ούτε είμαι κι ούτε θεώρησα ή υποστήριξα ποτέ τον αναχρονιστικό βασιλικό θεσμό που επιβλήθηκε ανά τους αιώνες στους λαούς.
Αλλά πίστευα και πιστεύω πως η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ πρέπει να λειτουργεί με αρχές και να εφαρμόζει κριτήρια που ισχύουν για όλες τις περιπτώσεις πολιτών.
Όχι ανάλογα με ό,τι βολεύει περιστασιακά μια κυβέρνηση ή ένα πρωθυπουργό!
Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ δεν λειτουργεί εκδικητικά.
Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ να σέβεται τη μειοψηφία.
Όλοι οι εκπρόσωποι της λαϊκής ετυμηγορίας σέβονται και δεν υποτιμούν τη νοημοσύνη του λαού.
Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ υπερασπίζεται τα συμφέροντα του λαού και όχι κάποιου κόμματος ή εξυπηρετεί επιδιώξεις ατόμων ή ομάδων.
Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ απαιτεί η ηγεσία κυβερνήσεων και οι πρόσκαιροι ηγέτες να μην αποκρύπτουν στοιχεία που τους αφορούν ή να τα περικόπτουν έτσι ώστε να διαμορφώνουν ιδιαίτερα επιθυμητές γι’ αυτές/ους καταστάσεις.
Η οποιαδήποτε κυβέρνηση ή πολιτική ηγεσία που αποκρύπτει στοιχεία, επιδιώκει και ασκεί - είτε από φόβο είτε από ιδεολογικές σκοπιμότητες-, παραπληροφόρηση του λαού δεν είναι ειλικρινής, δεν σέβεται την λαϊκή εντολή που έλαβε, δεν είναι άξια της εμπιστοσύνης του λαού, δεν είναι ανεξάρτητη, δεν είναι ικανή να προγραμματίσει και μιμείται μη δημοκρατικά πρότυπα και ιδεοληψίες.
Ανδρέας Μπούκας
ΥΓ1: Η κορώνα και η κορόνα μπορούν να αναφέρονται σε βασιλικό στέμμα, στην όψη νομίσματος αλλά και σκωπτικά στις λεκτικές υπερβολές (υπέρμετρες), πέραν του λογικού και του πραγματικού.
ΥΓ2: Η εικόνα είναι από χαρακτικό του δεύτερου μισού του 19ου αιώνα, από
ΙΣ.
ΥΓ3: Προτάσεις εντός εισαγωγικών είναι από πρόσφατα δημοσιεύματα στα ελληνικά ΜΜΕ επι του θέματος.
