Αντώνης Ι. Ζαρκανέλας
π. Γενικός Διευθυντής Ανάπτυξης
Νομαρχίας Θεσσαλονίκης.
Η συζήτηση στη Βουλή για την πρόταση δυσπιστίας για το σκάνδαλο των υποκλοπών από την ΕΥΠ τελείωσε. Η πρόταση καταψηφίστηκε, η κυβέρνηση έλαβε ψήφο εμπιστοσύνης.
Σε...
κάθε περίπτωση για το αντικείμενο της δημόσιας συζήτησης και ιδιαίτερα ο τρόπος που έγινε αυτή, μέσα και έξω από τη Βουλή που αφορούν υποθέσεις που χειρίστηκε η ΕΥΠ θεωρούμε ότι ήταν τραγικό λάθος και άνοιξε μία μεγάλη πληγή στην υπηρεσία αυτή που θα είναι ανοιχτή για πολλά-πολλά χρόνια. Αναφερόμαστε στο θέμα του απορρήτου και της εχεμύθειας που είναι το Α και το Ω, η λυδία λίθος. η πεμπτουσία της ύπαρξης και λειτουργίας των υπηρεσιών ασφαλείας οπουδήποτε στον πλανήτη και χωρίς εξαίρεση.
Ως προς αυτό δεν ήταν απλώς προκλητική αλλά και παρά τον νόμο η προσέγγιση του θέματος από κάποια κόμματα, πολιτικούς, ΜΜΕ καθώς στο όνομα μιας ιδιότυπης, κατά τη γνώμη μας, Δημοκρατίας, παραβιάστηκαν πολλαπλώς και κατά συρροή, οι περί του απορρήτου και εχεμύθειας προβλέψεις του Συντάγματος και των νόμων, που διέπουν τόσον την ΕΥΠ όσο και την ΑΔΑΕ. Ποιος τροφοδοτούσε – αν τροφοδοτούσε - συγκεκριμένη εφημερίδα με στοιχεία που περιέχονταν σε «ρεπορτάζ», ερωτήσεις επί απορρήτων «στοιχείων»για 6-7 εβδομάδες; Το ότι η Εφημερίδα αυτή παρουσίαζε και απειλούσε ότι θα παρουσιάσεισε συνέχειες στοιχεία για παράνομες υποκλοπές από την ΕΥΠ δεν έπρεπε να κάνει την Δικαιοσύνη να λειτουργήσει αυτεπαγγέλτως και άμεσα εναντίον τηςκαι για όσο χρόνο δεν παρουσιάζει αποδείξεις; Εάν, όντως, η ΑΔΑΕ θεωρεί ότι οι επισυνδέσεις Στρατηγών και Υπουργού, τουλάχιστον, αλλά και πολλών άλλων, που παρουσίαζε η εφημερίδα αυτή, και ΄΄κουνούσε΄΄ στον αέρα απειλητικά ο Αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ, ήταν νόμιμες, δεν ανησύχησε και δεν «πονηρεύτηκε» που πάει το πράγμα και να ζητήσει έγκαιρα τη συνδρομή των Δικαστικών αρχών; Μόνη ή από κοινού με την ΕΥΠ; Δεν της επιτρέπονταν από το νόμο, δεν έπρεπε ή δεν ήθελε; Επιτρέπει το Σύνταγμα και οι νόμοι μία εφημερίδα να λέει ότι κατέχει και να δημοσιεύει και μάλιστα σε συνέχειες και με την απαραίτητη αγωνία, όπως απαιτεί ένα αστυνομικό έργο, απόρρητα στοιχεία, πληροφορίες και ονόματα, που ηίδιaχαρακτηρίζει παράνομες υποκλοπές, ενώ ήταν νόμιμες επισυνδέσεις και κατά την ΑΔΑΕ, και τα στοιχεία αυτά είναι κατά το Σύνταγμα και το νόμο απόρρητα; Εν πάσειπεριπτώσει, εδώ που φτάσαμεμήπως πρέπει να ορίσουμε πάλι τι σημαίνει απόρρητο, και εχεμύθεια, πώς αυτό τηρείται και φυλάσσεταικλπ. Δεν προβλέπεται η επέμβαση της δικαιοσύνης ώστε να απαιτεί να υποχρεούται μια εφημερίδα εντός μικρού τακτού χρονικού περιθωρίου να παρουσιάζει αποδεικτικά στοιχεία – όχι απαραίτητα πηγών - (έγγραφα, υπογραφές, ονόματα κλπ) για την παράνομη, όπως λέει, λειτουργία της υπηρεσίας αυτής; Τα οποία αν δεν υποβληθούν να κινηθούν, στο όνομα της Δημοκρατίας, οι προβλεπόμενες από τον νόμο κυρώσεις για παράβαση των περί του απορρήτου και εχεμύθειας προβλέψεων του νόμου. Είναι παράδοξο, υποκριτικό και τελικά επικίνδυνο να προβλέπεται από τον νόμο η πολυετής κάθειρξη, βαρύτατα πρόστιμα, και ο ατιμωτικός χαρακτηρισμός ως προδότη για ένα υπάλληλο της ΕΥΠ που θα δημοσιοποιούσε τα ίδια στοιχεία επειδή παρέβη το Απόρρητο και την Εχεμύθεια της Υπηρεσίας του και την ίδια στιγμή η Δικαιοσύνη να παρακολουθεί αμέτοχη τον καθημερινό βομβαρδισμό μας με την παράνομη δημοσίευση απόρρητων νόμιμωνεπισυνδέσεων κατά την ΑΔΑΕ;Το ότι ήταν νόμιμες επιβεβαιώνεται από την ΑΔΑΕ η οποία από τους ελέγχους που έκανε για την «…τήρηση των όρων και της διαδικασίας άρσης του απορρήτου έλεγχος…» επί της ΕΥΠ που είναι και η κατά νόμο αρμοδιότητά της (Ν.3115/2003, άρθρο 6, παρ. 1, εδ. στ)) δεν εντόπισε ουσιαστικές παραβάσεις του νόμου, πόσο μάλλον του Συντάγματος.
Ηταν τελικά νόμιμη επισύνδεσηη άρση του απορρήτου της τηλεφωνικής επικοινωνίας από την ΕΥΠ ή ήταν παράνομη υποκλοπή; Επιτρέπεται να μην έχει ξεκαθαρίσει η ΑΔΑΕ το σημείο αυτό με απόλυτη καθαρότητα επιτρέποντας έτσι σε πολιτικούς, δημοσιογράφους, πολίτεςκλπ, και χρησιμοποιώντας αυτήν την αινιγματική ασάφεια της, να ομιλούν για κατάλυση της Δημοκρατίας, διάλυση του Κράτους Δικαίου, για εκτροπές κλπ.; Μια τέτοια τακτική από την ΑΔΑΕ δεν συμβάλλει στην διάβρωση της δημόσιας εικόνας της ως Ανεξάρτητης κατά το Σύνταγμα Αρχής; Εξάλλου και ο κ. Βενιζέλοςπριν από μόλις μερικές ημέρες σε συνέντευξη στην Εφ. Ναυτεμπορική υποβαθμίζοντας σε πολύ μεγάλο βαθμό τον πρόσφατο θόρυβο των Καθ. Συνταγματολόγων στο ερώτημα αν οι παρακολουθήσεις «…ήταν νόμιμες ή παράνομες…» απάντησε πως ήταν «…τυπικά επαρκείς αλλά εσφαλμένες.» και στηρίζοντας τον Πρόεδρο της ΑΔΑΕ είπε ότι κατά τον κ. Ράμμο ήταν «…σειράπαράδοξων παρακολουθήσεων». ΑΠΛΩΣ ΠΑΡΑΔΟΞΕΣ ΛΟΙΠΟΝ. Ούτε παράνομες ούτε αντισυνταγματικές.
Τα στοιχεία που έστειλε η ΑΔΑΕ στον κ. Τσίπρα ήταν υπό μορφή απορρήτου και διαβαθμισμένης ή απλής επιστολής; Και αν είχαν τη μορφή απορρήτου-διαβαθμισμένης επιστολής ο κ. Τσίπρας μπορούσε να τα δημοσιοποιήσει; Η ΑΔΑΕ τί έχει να πει; Το ότι τα στοιχεία που παρουσιάστηκαν από τον κ. Τσίπρα είχαν ήδη παρουσιαστεί από την ίδια εφημερίδα, έστω ως ερωτήματα, δεν σημαίνει ότι η πηγή προέλευσης τους είναι η ίδια; Το ότι τα στοιχεία που έστειλε η ΑΔΑΕ στον κ. Τσίπρα επιβεβαιώνουν εκείνα της εφημερίδας δεν σημαίνει τίποτα για την ίδια;
Είναι γνωστό ότι η Διοίκηση της ΕΥΠ, παλιά και νέα, αλλά και η Κυβέρνηση προβάλλοντας το απόρρητο και για να μην κατηγορηθούν ότι το σπάζουν δεν είπαν τίποτα στην Επιτροπή Θεσμών και διαφάνειας. Η εφημερίδα, τότε, από πού τα βρήκε; Είχε κύκλωμα εσωτερικής πληροφόρησης μέσα στην ΕΥΠ; Τί έκανε η νέα Διοίκηση της ΕΥΠ; Τί έκανε η ΑΔΑΕ, ως αρμόδια Αρχή, όταν αναρτώνταν στα μανταλάκια των περιπτέρων διαβαθμισμένα στοιχεία και πληροφορίες ως παράνομες, νόμιμες γι΄αυτήν, τηλεφωνικές επισυνδέσεις της ΕΥΠ, ονόματακλπ; Δεν αδικείται μία αυτού του επιπέδου Ανεξάρτητη Αρχή με έναν αξιόλογο πρώην Ανώτατο Δικαστικό στο τιμόνι να μην προστατεύσει το απόρρητο νόμιμων ενεργειών μιας Υπηρεσίας όπως είναι η ΕΥΠ αλλά και την δική εχεμύθεια επειδή, όπως στον τύπο αναφέρεται, ενοχλήθηκε που δεν κλήθηκε από την Κυβέρνηση να συμμετάσχει στην διαδικασία αλλαγής του νόμου για την ΕΥΠ; Μήπως η μία, η ΕΥΠ, παγωμένη και τρέμοντας από το κακό που την βρήκε, τα πυρά που δέχονταν, και μη έχοντας καμμιά προστασία από την Κυβέρνηση και τα Κόμματα των οποίων έχει ως θεσμικό σκοπό να προστατεύει, απλώς λούφαξε. Η δε άλλη η ΑΔΑΕ, κάθησε στην άκρη και απολάμβανε το θέαμα επειδή θεώρησε ότι την υποτίμησε η Κυβέρνηση; Δεν είχαν χρέος και οι δύο να διαφυλάξουν το κύρος τους μη επιτρέποντας να πεταχτούν στα αζήτητα και να σπιλωθούν οι ακρογωνιαίοι λίθοι της ύπαρξης τους: Το Απόρρητο και η Εχεμύθεια ; Ή μήπως αντέδρασαν; Πώς; Ζήτησαν από την Δικαιοσύνη να επιληφθεί; Είχε δικαίωμα ο κ. Τσίπρας που θεσμικά κατείχε διαβαθμισμένες και απόρρητες πληροφορίες να τις περιφέρει να τις κραδαίνει και να τις δημοσιοποιεί και μάλιστα ότι ήταν παράνομες – παρά την άποψη της ΑΔΑΕ ότι ήταν νόμιμες –; Και να καλεί, με τρόπο απειλητικό τον Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου να τον συλλάβει κάνοντας γνωστή τη Διεύθυνση κατοικίας του, που ακόμη και αυτή έχει σχέση με την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ!!!. Είναι αυτό ηρωϊσμός ή εκ του ασφαλούς ακτιβισμός;
