του Κ. Καραγιαννίδη
Από μικρός δεν μπόρεσε μανούλα να γνωρίσει,
ένα μεγάλο αγαθό του στέρησε η φύση.
Της μάνας του η αγκαλιά μεγάλο απωθημένο,
παρ’ όλο που μεγάλωσε δεν το ‘χε ξεχασμένο.
Στον ύπνο του πολλές φορές έβλεπε τη μαμά του,
μα εκείνη δεν τον γνώριζε κι έφευγε μακριά του.
Στον ύπνο σαν την έβλεπε μεγάλωνε η πίκρα,
της αγκαλιάς της μάνας του δεν γνώρισε τη γλύκα.
Μεγάλωσε και αγκαλιές πολλές είχε γνωρίσει,
στης μάνας του την αγκαλιά για πάντα είχε κολλήσει.
Το μέγα τούτο πρόβλημα τον είχε βασανίσει,
μα ήλπιζε πως κάποτε το πρόβλημα θα λύσει.
Ιδέα του ήρθε φαεινή ολίγο πριν τη δύση,
μια νύχτα στο κρεβάτι τα μάτια του πριν κλείσει.
Παν στο σεντόνι το λευκό τη μάνα σχεδιάζει,
νεκρό τον βρήκε το πρωί τη μάνα να αγκαλιάζει.
Κ. Καραγιαννίδης 29 – 03 – 2023
