Το...
χλώριο στην πραγματικότητα δεν εκπέμπει τη χαρακτηριστική “μυρωδιά πισίνας”, αν και το χλωριωμένο νερό μπορεί να έχει μια ελαφρά χημική μυρωδιά που μπορεί να την οσφρίζεστε σε πισίνες χωρίς καλό αερισμό.
Οι χλωραμίνες, από την άλλη πλευρά, παράγονται όταν το χλώριο αντιδρά με την αμμωνία από τον ιδρώτα, τα έλαια σώματος και τα ούρα των ατόμων που χρησιμοποιούν την πισίνα.
Ένα, δύο ή τρία από τα ιόντα υδρογόνου της αμμωνίας αντικαθίστανται με χλώριο, σχηματίζοντας μονοχλωραμίνη, διχλωραμίνη και τριχλωραμίνη.
Αν και το πρώτο προστίθεται μερικές φορές στις πισίνες ως απολυμαντικό, τα δύο άλλα είναι αυτό που αποκαλείτε «μυρωδιά χλωρίου».
Στην πραγματικότητα, όσο περισσότερο μυρίζει η πισίνα, τόσο λιγότερο ελεύθερο χλώριο υπάρχει στην πισίνα, που σημαίνει ότι ήρθε η ώρα να προσθέσετε περισσότερο χλώριο για να την απολυμάνετε.
Ειδικοί συνιστούν να μένετε έξω από το νερό όταν αυτή η έντονη χημική μυρωδιά διαπερνά τον αέρα γύρω από την πισίνα, είτε αυτή είναι εσωτερική είτε εξωτερική.
Όσα περισσότερα ούρα υπάρχουν για να συνδυαστούν με χλώριο, τόσο υψηλότερο είναι το επίπεδο των ανεπιθύμητων, δύσοσμων χλωραμινών στην πισίνα.
Και όσο μεγαλύτερη ποσότητα χλωρίου δεσμεύεται χημικά με ούρα, ιδρώτα και έλαια, τόσο λιγότερο χλώριο μένει διαθέσιμο για να καταστρέψει επικίνδυνα μικρόβια στην πισίνα.
Πόσο λοιπόν ιδρώτα, ούρα και έλαια αφήνουμε όλοι στην πισίνα;
Δεν είναι εύκολο να υπολογιστεί κάτι τέτοιο, αλλά μια ομάδα χημικών από το πανεπιστήμιο της Αλμπέρτα έκανε μια προσπάθεια.
Μετρώντας τα τεχνητά γλυκαντικά που περνούν από εσάς και στα ούρα σας, η ομάδα μπόρεσε να υπολογίσει ότι σε μια τυπική δημόσια πισίνα 832.700 λίτρων, περίπου 75,7 λίτρα από αυτά είναι ούρα!
Σε μια τυπική οικιακή πισίνα, αν υποθέσουμε ότι η οικογένειά σας έχει την ίδια… τάση ούρησης μέσα στο νερό όπως και στις δημόσιες πισίνες, αυτό είναι περίπου 7,6 λίτρα ούρων μέσα στο νερό στο οποίο κολυμπάτε.
Δεν είναι περίεργο, λοιπόν, που σας μυρίζει τόσο έντονα «χλώριο»!
