Ο «Γύρος του Θανάτου» είναι ένα από τα πιο παλιά ακροβατικά σόου με μοτοσικλέτες στην Ελλάδα, αλλά και τα πιο σπάνια με ελάχιστες παραστάσεις. Ένας αναβάτης, ο...
Γιάννης Κανελλάκης μιλάει στο Sputnik για όσα έζησε μέσα στο βαρέλι.
«Ακροβατώ στο γύρο του θανάτου. Για περάστε, για περάστε να δείτε την παράσταση. Ελάτε, ελάτε, ελάτε. Τρέξτε να προλάβετε. Κόψτε εισιτήρια. Είναι οι Έλληνες ακροβάτες στον γύρο του θανάτου. Είναι μοτοσικλετιστές αυτοκτονίας.
Είναι οι ακροβάτες που σκορπούν τον τρόμο, το δέος και τον ίλιγγο. Πριν από την ακροβασία, παρακαλώ, όσοι κύριοι, κυρίες, νεαροί και δεσποινίδες καπνίζουν να σβήσουν τα τσιγάρα τους. Στα χέρια σας τα μικρά παιδιά και ό,τι αντικείμενα έχετε να είναι έξω από το βαρέλι. Χειροκροτήστε τους. Πάμε κύριοι. Avanti». Έτσι, ξεκινάει η παράσταση του «Γύρου του Θανάτου». Ενός ακροβατικού σόου που ξεκίνησε πριν από πάρα πολλά χρόνια και συνεχίζετε ακόμα και σήμερα, αλλά με ελάχιστες, πλέον, παραστάσεις...
Τον Σεπτέμβρη του 1968, ένα ανήλικο παιδί, μόλις 15 ετών, ο Γιάννης (Τζόνι) Κανελλάκης έκανε τα πρώτα του βήματα στον «Γύρο του θανάτου» με ένα ποδήλατο και είχε στην κατοχή του ένα διπλοσκέλετο Bismark και γυρνούσε μέχρι το 1971.
Ο μοτοσικλετιστής αυτοκτονίας
Ο Έλληνας ακροβάτης μπορεί να έχει αποσυρθεί σήμερα και λόγω ηλικίας εξιστορεί στο Sputnik την ιστορία του σόου, αλλά και την δική του ως... μοτοσικλετιστής αυτοκτονίας, όπως χαρακτηρίζονται.
Ο Γιάννης Κανελλάκης το 1975 οδηγούσε μια Honda XL 350 σκράμπλερ και στο τέλος της σεζόν μαζί με έναν άλλον ακροβάτη (τον Μπαϊραμίδη) στήνει μια ομάδα κασκαντέρ με την ονομασία Hell Drivers.
Η συγκεκριμένη ομάδα έκανε άλματα πάνω από ανθρώπους, αυτοκίνητα, περνούσε μέσα από τούνελ φωτιάς, ενώ το αυτοκίνητο που είχαν κινούταν σε δυο τροχούς. Μια από τις μεγαλύτερες στιγμές ήταν το άλμα 40 μέτρων πάνω από το τέρμα στον Κηφισό.
«Άκουγα από τους θεατές "fire - fire" και νιώθω κάτι να με καίει στο πόδι»
Ο Τζόνι Κανελλάκης, όπως μας λέει, έκανε διεθνή καριέρα. Ο «Γύρος του Θανάτου» πήγε στο Φεστιβάλ της Μπολόνια το 1977 και πήρε την πρώτη θέση. Δύο χρόνια αργότερα, ο ίδιος τραυματίστηκε σοβαρά, έχοντας μια μηχανή HOFFMAN 350, στο καρναβάλι στην Ξάνθη, όταν βούλωσε το καρμπιρατέρ της μηχανής και πέφτοντας έσπασε άσχημα το χέρι του.
«Ήμουν στο πάλκο, έξι μέτρα ύψος και άκουγα από τους θεατές "fire - fire" και νιώθω κάτι να με καίει στο πόδι. Οδηγούσα μια BMW και η μηχανή είχε πάρει φωτιά. Κατέβηκα γρήγορα και άφησα τη μηχανή και άνοιξα αμέσως την τάπα για να μην γίνει έκρηξη. Η βενζίνη, όμως, φλεγόμενη χύθηκε και έπεσε στον άλλον ακροβάτη, τον Προκόπη και έπαθε εγκαύματα. Τότε σταμάτησε και η γυναίκα του, η Λίτσα να τρέχει που ήταν η καλύτερη Ελληνίδα ακροβάτης», θυμάται το περιστατικό που έγινε το 1978 όταν ήταν στον Καναδά και στο Μπέλμοντ Παρκ του Μόντρεαλ.
Ο «Γύρος του Θανάτου» δεν είναι κάτι καινούργιο στην Ελλάδα, αφού έχει κλείσει 90 χρόνια ζωής και για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι.
«Στην Ελλάδα ο γύρος του θανάτου ξεκίνησε από τον Σαββόπουλο την δεκαετία του 1930 και τότε γινόντουσαν πολλοί αγώνες στην Ελλάδα με μοτοσικλέτες και ο Σαββόπουλος έτρεχε με NORTON. Είχαν έρθει κάποιοι Αμερικανοί τότε στην Αθήνα με βαρέλι και από εκεί το είδε και έφτιαξε τον πρώτο γύρο θανάτου», λέει ο Τζόνι.
«Οι νέοι δεν γνωρίζουν και δεν έχουν δει τον γύρο του θανάτου»
Η νέα γενιά δεν γνωρίζει το ακροβατικό σόου, αφού οι παραστάσεις είναι περιορισμένες και τώρα λόγω της πανδημίας του κορονοϊού... ανύπαρκτες.
«Πλέον, οι νέοι που δεν γνωρίζουν και δεν έχουν δει τον γύρο του θανάτου έχουν την ευκαιρία μόνο στα MOTOR FESTIVAL που διεξάγονται σε διάφορες πόλεις στην Ελλάδα. Επίσης και σε κάποια παζάρια και πανηγύρια, όπως στη Λάρισα, στα Τρίκαλα, στον Βόλο. Η παράδοση με τον γύρο του θανάτου θα συνεχιστεί τα επόμενα χρόνια, αφού ένας απόγονος της γενιάς ακροβατών Βερούτη συνεχίζει ακόμα με το βαρέλι περιοδικές παραστάσεις ανά την Ελλάδα» αναφέρει ο παλαίμαχος ακροβάτης.
«Σκοτώθηκε αναβάτης την ώρα της παράστασης»
Λόγω του πολύ επικίνδυνου σόου, δεν υπάρχει ασφαλιστική εταιρία που να παίρνει την ευθύνη να ασφαλίσει τους ακροβάτες και η ασφαλιστική είναι ο κόσμος και το εισιτήριο του που πληρώνει πριν μπει στο βαρέλι.
«Δεν υπάρχει ασφαλιστική εταιρία για τους ακροβάτες. Η ασφάλεια είναι τα φιλοδωρήματα που ρίχνουν μέσα στο βαρέλι οι θεατές. Ο αναβάτης ανά πάσα στιγμή παίζει την ζωή του μέσα στο βαρέλι και δεν ξέρει αν θα βγει ζωντανός από εκεί. Υπάρχουν πολλά ατυχήματα και γινόντουσαν συνέχεια. Έχουμε καταγράψει και έναν θάνατο την ώρα της παράστασης, αφού το 1964 σκοτώθηκε στην Δράμα ο Λευτέρης Ρίμπας. Κατά τη διάρκεια του γύρου του θανάτου, έπεσε και τον χτύπησε η μηχανή του στο κεφάλι και πέθανε ακαριαία μέσα στο βαρέλι» λέει ο Γιάννης Κανελλάκης.
«Αυτοσυγκέντρωση και έλεγχο στις μηχανές - Περιλούστηκα με βενζίνη»
«Ακροβατώ στο γύρο του θανάτου. Για περάστε, για περάστε να δείτε την παράσταση. Ελάτε, ελάτε, ελάτε. Τρέξτε να προλάβετε. Κόψτε εισιτήρια. Είναι οι Έλληνες ακροβάτες στον γύρο του θανάτου. Είναι μοτοσικλετιστές αυτοκτονίας.
Είναι οι ακροβάτες που σκορπούν τον τρόμο, το δέος και τον ίλιγγο. Πριν από την ακροβασία, παρακαλώ, όσοι κύριοι, κυρίες, νεαροί και δεσποινίδες καπνίζουν να σβήσουν τα τσιγάρα τους. Στα χέρια σας τα μικρά παιδιά και ό,τι αντικείμενα έχετε να είναι έξω από το βαρέλι. Χειροκροτήστε τους. Πάμε κύριοι. Avanti». Έτσι, ξεκινάει η παράσταση του «Γύρου του Θανάτου». Ενός ακροβατικού σόου που ξεκίνησε πριν από πάρα πολλά χρόνια και συνεχίζετε ακόμα και σήμερα, αλλά με ελάχιστες, πλέον, παραστάσεις...
Τον Σεπτέμβρη του 1968, ένα ανήλικο παιδί, μόλις 15 ετών, ο Γιάννης (Τζόνι) Κανελλάκης έκανε τα πρώτα του βήματα στον «Γύρο του θανάτου» με ένα ποδήλατο και είχε στην κατοχή του ένα διπλοσκέλετο Bismark και γυρνούσε μέχρι το 1971.
Ο μοτοσικλετιστής αυτοκτονίας
Ο Έλληνας ακροβάτης μπορεί να έχει αποσυρθεί σήμερα και λόγω ηλικίας εξιστορεί στο Sputnik την ιστορία του σόου, αλλά και την δική του ως... μοτοσικλετιστής αυτοκτονίας, όπως χαρακτηρίζονται.
Ο Γιάννης Κανελλάκης το 1975 οδηγούσε μια Honda XL 350 σκράμπλερ και στο τέλος της σεζόν μαζί με έναν άλλον ακροβάτη (τον Μπαϊραμίδη) στήνει μια ομάδα κασκαντέρ με την ονομασία Hell Drivers.
Η συγκεκριμένη ομάδα έκανε άλματα πάνω από ανθρώπους, αυτοκίνητα, περνούσε μέσα από τούνελ φωτιάς, ενώ το αυτοκίνητο που είχαν κινούταν σε δυο τροχούς. Μια από τις μεγαλύτερες στιγμές ήταν το άλμα 40 μέτρων πάνω από το τέρμα στον Κηφισό.
«Άκουγα από τους θεατές "fire - fire" και νιώθω κάτι να με καίει στο πόδι»
Ο Τζόνι Κανελλάκης, όπως μας λέει, έκανε διεθνή καριέρα. Ο «Γύρος του Θανάτου» πήγε στο Φεστιβάλ της Μπολόνια το 1977 και πήρε την πρώτη θέση. Δύο χρόνια αργότερα, ο ίδιος τραυματίστηκε σοβαρά, έχοντας μια μηχανή HOFFMAN 350, στο καρναβάλι στην Ξάνθη, όταν βούλωσε το καρμπιρατέρ της μηχανής και πέφτοντας έσπασε άσχημα το χέρι του.
«Ήμουν στο πάλκο, έξι μέτρα ύψος και άκουγα από τους θεατές "fire - fire" και νιώθω κάτι να με καίει στο πόδι. Οδηγούσα μια BMW και η μηχανή είχε πάρει φωτιά. Κατέβηκα γρήγορα και άφησα τη μηχανή και άνοιξα αμέσως την τάπα για να μην γίνει έκρηξη. Η βενζίνη, όμως, φλεγόμενη χύθηκε και έπεσε στον άλλον ακροβάτη, τον Προκόπη και έπαθε εγκαύματα. Τότε σταμάτησε και η γυναίκα του, η Λίτσα να τρέχει που ήταν η καλύτερη Ελληνίδα ακροβάτης», θυμάται το περιστατικό που έγινε το 1978 όταν ήταν στον Καναδά και στο Μπέλμοντ Παρκ του Μόντρεαλ.
Ο «Γύρος του Θανάτου» δεν είναι κάτι καινούργιο στην Ελλάδα, αφού έχει κλείσει 90 χρόνια ζωής και για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι.
«Στην Ελλάδα ο γύρος του θανάτου ξεκίνησε από τον Σαββόπουλο την δεκαετία του 1930 και τότε γινόντουσαν πολλοί αγώνες στην Ελλάδα με μοτοσικλέτες και ο Σαββόπουλος έτρεχε με NORTON. Είχαν έρθει κάποιοι Αμερικανοί τότε στην Αθήνα με βαρέλι και από εκεί το είδε και έφτιαξε τον πρώτο γύρο θανάτου», λέει ο Τζόνι.
«Οι νέοι δεν γνωρίζουν και δεν έχουν δει τον γύρο του θανάτου»
Η νέα γενιά δεν γνωρίζει το ακροβατικό σόου, αφού οι παραστάσεις είναι περιορισμένες και τώρα λόγω της πανδημίας του κορονοϊού... ανύπαρκτες.
«Πλέον, οι νέοι που δεν γνωρίζουν και δεν έχουν δει τον γύρο του θανάτου έχουν την ευκαιρία μόνο στα MOTOR FESTIVAL που διεξάγονται σε διάφορες πόλεις στην Ελλάδα. Επίσης και σε κάποια παζάρια και πανηγύρια, όπως στη Λάρισα, στα Τρίκαλα, στον Βόλο. Η παράδοση με τον γύρο του θανάτου θα συνεχιστεί τα επόμενα χρόνια, αφού ένας απόγονος της γενιάς ακροβατών Βερούτη συνεχίζει ακόμα με το βαρέλι περιοδικές παραστάσεις ανά την Ελλάδα» αναφέρει ο παλαίμαχος ακροβάτης.
«Σκοτώθηκε αναβάτης την ώρα της παράστασης»
Λόγω του πολύ επικίνδυνου σόου, δεν υπάρχει ασφαλιστική εταιρία που να παίρνει την ευθύνη να ασφαλίσει τους ακροβάτες και η ασφαλιστική είναι ο κόσμος και το εισιτήριο του που πληρώνει πριν μπει στο βαρέλι.
«Δεν υπάρχει ασφαλιστική εταιρία για τους ακροβάτες. Η ασφάλεια είναι τα φιλοδωρήματα που ρίχνουν μέσα στο βαρέλι οι θεατές. Ο αναβάτης ανά πάσα στιγμή παίζει την ζωή του μέσα στο βαρέλι και δεν ξέρει αν θα βγει ζωντανός από εκεί. Υπάρχουν πολλά ατυχήματα και γινόντουσαν συνέχεια. Έχουμε καταγράψει και έναν θάνατο την ώρα της παράστασης, αφού το 1964 σκοτώθηκε στην Δράμα ο Λευτέρης Ρίμπας. Κατά τη διάρκεια του γύρου του θανάτου, έπεσε και τον χτύπησε η μηχανή του στο κεφάλι και πέθανε ακαριαία μέσα στο βαρέλι» λέει ο Γιάννης Κανελλάκης.
«Αυτοσυγκέντρωση και έλεγχο στις μηχανές - Περιλούστηκα με βενζίνη»
Ο Γιάννης Κανελλάκης έζησε πολλά χρόνια ως αναβάτης και μετά ως βοηθός και παρουσιαστής του «Γύρου του θανάτου». Τι, όμως, σκεφτόταν κάθε φορά που έμπαινε στο βαρέλι για να πραγματοποιήσει το σόου του;
«Κάθε φορά που μπαίναμε στο βαρέλι δεν σκεφτόμασταν πολλά. Πρώτα από όλα θέλαμε αυτοσυγκέντρωση και έλεγχο στις μηχανές. Τα λάστιχα, τα λάδια και η σκέψη ήταν μια. Μην πάθω ατύχημα από βλάβη στην μηχανή, όπως και στην φόρμουλα. Θα σου πω ένα ατύχημα από τα πολλά. Στη Νέα Σμύρνη οδηγούσα τη Formula FF 1600 BRM και ξεκινάω να γυρίζω και όταν ήμουν στο πιο κρίσιμο σημείο, δηλαδή την στιγμή που είμαι με φουλ γκάζια για να ξεκολλήσω από τα κράσπεδα για το τοίχωμα, μου σπάει η μπάρα που κρατάει τη δεξιά ρόδα και από την FF αντίδραση μηδέν. Η φόρμουλα κάνει τούμπα και εγώ μέσα δεμένος με την ζώνη τεσσάρων σημείων είμαι ασφαλής. Όμως δεν είχα δέσει το κράνος μου και αυτό έφυγε. Είμαι λοιπόν στο πάτωμα τούμπα κάτω από την φόρμουλα και από τα τανκ της βενζίνης περιλούζουμε από βενζίνη. Έχω λύσει την ζώνη και φωνάζω σηκώστε το αμάξι να βγω γιατί με λούζουν τα κοτσάνια της βενζίνης. Και τότε μου λέει ο Γιώργος (ακροβάτης) "αν δεν μου δώσεις το χιλιάρικο που έχασες στο τάβλι δεν σε σηκώνω". Γελάσαμε. Αυτά συνέβαιναν πολλές φορές στο βαρέλι».
Η μέρα που είδε τον Χάρο με τα μάτια του
Στα 91 χρόνια που υπάρχει «ο γύρος του θανάτου» στην Ελλάδα έχει καταγραφεί ένας θάνατος, ενώ πολλές φορές οι ακροβάτες την γλίτωσαν με εγκαύματα, σπασίματα και μώλωπες.
«Είχα και έναν πολύ σοβαρό τραυματισμό. Ήταν στη Λάρισα θυμάμαι. Ξεκίνα δυάδα με τον Βασίλη Ουζουνίδη να παρουσιάσουμε πρόγραμμα. Όπως είμαι από πίσω του με σχεδόν 70 χιλιόμετρα, αλλά είναι επί τρία (210 χλμ) στο βαρέλι, με τη YAMAHA αυτός ξεχνιέται και ανοίγει περισσότερο γκάζι με την μπροστινή ρόδα να βρίσκει σε έναν ασφαλιστικό γάντζο και ξήλωσε άλλους δύο. Δεν υπήρχε χρόνος αντίδρασης και ο Βασίλης βρίσκεται στο πάτωμα με βγαλμένο ώμο. Ένας γάντζος χτυπάει το ντεπόζιτο και το πόδι μου, ενώ ένας γάντζος περνάει ξυστά από το κεφάλι μου. Συνέχισα, όμως, και για την επόμενη παράσταση. Στο νούμερο με τα κλειστά μάτια, ο εφεδρικός τροχός έχασε πίεση και έσκασε. Γκρεμίστηκα με την Norton και έπεσα με την πλάτη στο πάτωμα και ο πίσω τροχός με χτύπησε στο πόδι. Παραλίγο να είναι όντως γύρος του θανάτου, του δικού μου. Έπαθα θλάση στον καρπό, μώλωπες στον θώρακα και τράβηγμα στο κουτουπιέ», κατέληξε.
sputniknews
