ΣΤΑ ΜΕΣΑ ΤΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ ΟΙ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΕΣ ΔΕΙΧΝΟΥΝ ΤΟ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣΩΠΟ ΠΟΥ ΑΣΦΑΛΩΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Η Η ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΓΕΡΜΑΝΩΝ, ΑΛΛΑ Η ΑΝΑΛΗΨΗ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ ΚΑΙ Η ΕΚ ΝΕΟΥ ΣΚΛΑΒΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΗΤΤΑ ΤΟΥ ΑΞΟΝΑ
Ο Βενιζελικός γιατρός και πρώην βουλευτής προ κατοχής Γεώργιος Παπαιωάννου υπηρέτησε στη Μικρασιατική Εκστρατεία ως Ανθυπίατρος στη γραμμή του μετώπου. Υπηρέτησε, επίσης, ως γιατρός στον Ελληνοϊταλικό πόλεμο, κατά τον οποίο, ενώ αρχικά τοποθετήθηκε σε νοσοκομείο της Θεσσαλονίκης, κατόπιν αιτήσεως του, μετατέθηκε στα ελληνοαλβανικά σύνορα. Για τις υπηρεσίες του αυτές προήχθη μέχρι το βαθμό του Εφέδρου Επιάτρου, ενώ έτυχε τιμητικών διακρίσεων και παρασήμων.
Στη γερμανική κατοχή το 1942, σχημάτισε την αντιστασιακή Εθνική Οργάνωση με την επωνυμία Πατριωτική Οργάνωση Τριχωνίδος. Συγκρότησε στη συνέχεια ένοπλο αντάρτικο σώμα, το οποίο αρχικά χρηματοδότησε με την προσωπική του περιουσία και το οποίο ενέταξε στις δυνάμεις του ΕΔΕΣ. Διορίσθηκε από τονΝαπολέοντα Ζέρβα ως αρχηγός του Αρχηγείου Τριχωνίδας απο την 22η Μαρτίου 1943 μέχρι τη 10η Οκτωβρίου 1943. το Αρχηγείο Τριχωνίδος είχε μικρή σχετικά δύναμη, περίπου 250 ανταρτών, ανέπτυξε όμως ισχυρή δράση στην περιοχή της Αιτωλοακαρνανίας συγκρουόμενο με τα γερμανικά κατοχικά στρατεύματα. Την 5η Ιουλίου 1943 ανέλαβε από κοινού με τη δύναμη του Στυλιανού Χούτα την επίθεση κατά της Ιταλικής δύναμης στην γέφυρα Αχελώου
Το Αρχηγείο του Γ.Ν. Παπαϊωάννου δέχθηκε επίθεση από τον ΕΛΑΣ την 7η Μαίου 1943, στο Θέρμο (Κεφαλόβρυσο Τριχωνίδος). Της επίθεσης είχε προηγηθεί η απόκτηση από τον ΕΛΑΣ του οπλισμού που όμως είχε ρίξει η συμμαχική αποστολή για το αρχηγείο Τριχωνίδας. Ο ίδιος ο Γ.Ν Παπαϊωάννου συνελήφθη από τις δυνάμεις του ΕΛΑΣ κατόπιν τεχνάσματος. Τέθηκε υπό κράτηση, κακοποιούμενος από τις δυνάμεις του ΕΛΑΣ, από τις οποίες και κατηγορήθηκε ως συνεργάτης των αρχών κατοχής. Οι κατηγορίες κρίθηκαν από το Στρατηγείο Μέσης Ανατολής ανυπόστατες. Ο Γ.Ν. Παπαϊωάννου απελευθερώθηκε ύστερα από μεσολάβηση του Eddie Myers, με συμφωνία των δύο οργανώσεων.
Ανασυγκρότησε το αντάρτικο τμήμα του, το οποίο αυτοδιαλύθηκε οριστικώς την 10η Οκτωβρίου 1943 μετά την γενική επίθεση του ΕΛΑΣ εναντίον των Εθνικών Ομάδων, και αφού προηγουμένως η ομάδα Παπαϊωάννου είχε υποχωρήσει, μαχόμενη, στο Ξηρόμερο Αιτωλοακαρνανίας.
Αμέσως μετά ο Γ.Ν. Παπαϊωάννου αναχώρησε για την Αθήνα, όπου, μεταξύ άλλων, το 1944 ανέλαβε πρόεδρος της Επιτροπής Πόλεως Αθηνών του ΕΔΕΣ, αναλαμβάνοντας επίσης την ευθύνη εξοπλισμού και διακίνησης του παράνομου τύπου και συμβάλλοντας στη διαδήλωση που έλαβε χώρα στις 15 Ιανουαρίου 1945 ενάντια στις επιδιώξεις για την μετακατοχική Ελλάδα του ΕΑΜ.
Μετά το τέλος γερμανικής κατοχής εξελέγη βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας (1946) με το κόμμα των Εθνικών Φιλελευθέρων του Στυλιανού Γονατά. Ψήφισε τα μέτρα ειρηνέυσεως και πρωτοστάτησε στην αναγνώριση της Εθνικής Αντίστασης.
Σ.
