Τον Μάιο του 1783 γεννήθηκε σε ένα χωρίο στην...
Βεγκάζη της Ινδίας ένα μωρό με δύο πλήρως λειτουργικά κεφάλια, ενωμένα μεταξύ του στην κορυφή του κρανίου.
Η μαία που ξεγέννησε την μητέρα τρόμαξε τόσο πολύ με το θέαμα που πέταξε το νεογέννητο βρέφος στη φωτιά.
Ευτυχώς το τράβηξαν αμέσως πίσω και το μωρό επέζησε – αλλά είχε χάσει το ένα μάτι και το ένα αυτί από το ένα κεφάλι.
Τα δύο κεφάλια του λειτουργούσαν κανονικά αλλά αυτόνομα. Είχαν δύο ξεχωριστούς, πλήρως ανεπτυγμένους εγκεφάλους και συμπεριφέρονταν διαφορετικά.
Για παράδειγμα, ενώ το ένα κεφάλι κοιμόταν, το άλλο ήταν ξύπνιο. Ομοίως, το ένα κεφάλι μπορούσε να κλάψει ενώ το άλλο θα έδειχνε ευτυχία. Παρόλα αυτά και τα δύο βίωναν τον πόνο με τον ίδιο τρόπο.
Οι γονείς βρήκαν σε αυτή την «τερατογέννεση» μια μοναδική ευκαιρία να γίνουν πλούσιοι και έτσι πήγαν στην Καλκούτα όπου εξέθεταν το μωρό τους, έναντι αντιτίμου, στο κοινό.
Το παιδί μεγάλωνε κανονικά, χωρίς άλλα προβλήματα υγείας. Πέθανε σε ηλικία 4 ετών από δάγκωμα κόμπρας.
Οι γιατροί και οι επιστήμονες της εποχής – μέλη της Βρετανικής Εταιρείας Ανατολικών Ινδιών – πήραν την σορό του παιδιού με τα δύο κεφάλια για να την μελετήσουν.
Αποδείχτηκε ότι – παρά την κατάστασή του – το παιδί δεν υπέφερε από καμία άλλη πάθηση, και όλα του τα όργανα – μαζί με τα δύο κεφάλια – αναπτύσσονταν κανονικά, στη διάρκεια της σύντομης ζωής του.
Τότε, ήταν ένα παιδί τέρας που η κατάστασή του οφειλόταν ίσως σε μία θεϊκή κατάρα – ή και το αντίθετο, ήταν σημάδι θεϊκής δύναμης.
Σήμερα, η επιστήμη θα έλεγε ότι το παιδάκι θα έπασχε από craniopagus parasiticus, μία σπανιότατη νόσο που επηρεάζει περίπου 2 στα 5 εκατομμύρια παιδιά ενώ παγκοσμίως υπολογίζεται ότι έχουν καταγραφεί μόλις 10 περιστατικά.
Το κρανίο του μικρού αγοριού με τα δύο κεφάλια εκτίθεται στο Hunterian Museum του Βασιλικού Κολλεγίου Χειρουργών στο Λονδίνο, ως απόδειξη αυτού του εκπληκτικού ιατρικού φαινομένου
