Μια διδακτική (περί πνευματικότητας) Ιστορία…
Ένας αετός που πετούσε στα ύψη και απολάμβανε την ομορφιά του κόσμου σκέφθηκε: "Εγώ πετώ πάνω από μεγάλες εκτάσεις και βλέπω τα βουνά και τις κοιλάδες, τις θάλασσες και τα ποτάμια, τα λιβάδια και τα δάση. Βλέπω τα πλήθη των ζώων και των πουλιών. Βλέπω τις πολιτείες και τα χωριά. Να, όμως, ο πετεινός του χωριού δεν γνωρίζει τίποτε άλλο εκτός από...
την αυλή του, και βλέπει μόνο λίγους ανθρώπους και λίγα ζώα. Θα κατεβώ και θα του διηγηθώ για τη ζωή του κόσμου". Κατέβηκε λοιπόν ο αετός στη στέγη του αγροτόσπιτου και βλέπει τον πετεινό, καμαρωτό και χαρούμενο, να περπατά ανάμεσα στις κότες του. Τότε σκέφτηκε: "Είναι, φαίνεται, ευχαριστημένος με την τύχη του! Ας του διηγηθώ, όμως, όσα γνωρίζω εγώ". Και άρχισε να μιλά ο αετός στον πετεινό για την ομορφιά και το μεγαλείο του κόσμου. Ο πετεινός στην αρχή άκουγε με προσοχή, αλλά δεν καταλάβαινε τίποτε. Και ο αετός βλέποντάς τον πώς δεν καταλαβαίνει, τον λυπήθηκε και ένιωσε ανία να μιλά στον πετεινό. Και ο πετεινός πάλι, μη καταλαβαίνοντας τι λέει ο αετός, άρχισε να πλήττει και τον άκουγε με δυσφορία. Καθένας τους έμενε, όμως, ικανοποιημένος με την τύχη του.Έτσι συμβαίνει, όταν ένας μορφωμένος μιλά με έναν αγράμματο, και ακόμη περισσότερο, όταν ένας πνευματικός μιλά με κάποιον που δεν έχει πνευματική πείρα. Ο πνευματικός είναι όμοιος με έναν αετό, και ο μη πνευματικός με πετεινό. Ο νους του πνευματικού μελετά ημέρα και νύχτα τον νόμο του κυρίου και ανεβαίνει με την καθαρά προσευχή στον Θεό, ενώ ο νους του μη πνευματικού είναι δεμένος με τη γη ή κατέχεται από εμπαθείς λογισμούς. Το πνεύμα του πρώτου απολαμβάνει την άνωθεν ειρήνη, ενώ η ψυχή του δεύτερου μένει έρημη και σκόρπια. Ο πνευματικός πετά σαν αετός και η ψυχή του αισθάνεται τον Θεό και βλέπει όλο τον κόσμο, παρόλο που προσεύχεται στο σκοτάδι της νύχτας. Ο μη πνευματικός όμως γλυκαίνεται ή με την μάταιη δόξα ή με τον υλικό πλούτο ή επιθυμεί σαρκικές απολαύσεις. Και όταν ο πνευματικός έρχεται σε επαφή με τον μη πνευματικό, τότε η επικοινωνία καταντά πληκτική και ενοχλητική και για τους δύο.
Απόσπασμα από το βιβλίο, Αγίου Σωφρονίου του Αθωνίτου, "Ο ΑΓΙΟΣ ΣΙΛΟΥΑΝΟΣ Ο ΑΘΩΝΙΤΗΣ" της Ιεράς Μονής Τιμίου Προδρόμου Έσσεξ Αγγλίας
